Σελίδες

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

TI EINAI TEXNH??

Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. (Αθήνα 2001)
Η Τέχνη και οι καλλιτέχνες
Στην πραγματικότητα η Τέχνη δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο οι καλλιτέχνες.
Κάποτε ήταν οι άνθρωποι που πήραν χρωματιστό χώμα στα χέρια τους και
σχεδίασαν πρόχειρα στον τοίχο της σπηλιάς τους ένα βουβάλι.(1) Σήμερα
μερικοί αγοράζουν χρώματα και σχεδιάζουν αφίσες για τους τοίχους. Δεν
έκαναν και δεν κάνουν μόνο αυτά, αλλά και ένα σωρό άλλα πράγματα. Δεν
βλάπτουν να ονομάζουμε όλες αυτές τις δραστηριότητες  τέχνη, όσο
θυμόμαστε ότι η λέξη σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα  σε
διαφορετικούς καιρούς και τόπους και όσο συμφωνούμε πως Τέχνη με
κεφαλαίο Τ  δεν υπάρχει. Γιατί η Τέχνη με κεφαλαίο Τ κατάντησε
σκιάχτρο και φετιχισμός. Κινδυνεύεις  να  εξουθενώσεις έναν καλλιτέχνη
λέγοντάς του πως εκείνο που μόλις έφτιαξε δεν είναι Τέχνη παρόλο που
είναι καλό. Και αν δηλώσουμε σε οποιονδήποτε πως εκείνο  που τους
αρέσει δεν είναι Τέχνη , θα μείνει άναυδος. Δε νομίζω πως οι λόγοι για
τους οποίους μας αρέσει ένα άγαλμα   ή ένας πίνακας , είναι άλλοτε
σωστοί και άλλοτε όχι. Μπορεί να σου αρέσει η απεικόνιση ενός τοπίου,
επειδή σου θυμίζει τον τόπο σου ή μια προσωπογραφία επειδή σου θυμίζει
κάποιον φίλο. Δεν έχει σημασία . Μπροστά σε έναν πίνακα, όλοι
θυμόμαστε χίλια δυο πράγματα  που επηρεάζουν τις προτιμήσεις μας ή τις
αντιπάθειές μας…….Δεν πρέπει  καθόλου να ανησυχούμε που οι αναμνήσεις
μας , βοηθούν ν’ απολαύσουμε ό, τι βλέπουμε…
(1)  Εκτός βιβλίου. Το βουβάλι που ζωγράφιζαν στα σπήλαια, ήταν για να
το βλέπουν και να το προσελκύσουν ως θήραμα, για τροφή. Επιτελούσε και
άλλο σκοπό δηλαδή πέραν της αισθητικής…….

ΙΔΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ

Χιλιοπαιγμένες ταινίες στα ίδια χώματα της Ευρώπης!
 Πρώιμος Μεσαίωνας, 8-10π.Χ.αιώνας.
Παρά τις βαρβαρικές επιδρομές, και τις αντιπαραθέσεις με το Ισλάμ, οι
κοινωνίες της παλιάς δυτικής Ρωμαικής αυτοκρατορίας, είχαν τα εξής
χαρακτηριστικά. Αγροτιά, κυριαρχεί ο θεσμός της δουλείας, το ρωμαϊκό
παρελθόν, αλλά και τα φέουδα,(μεγάλα κομμάτια Γής) ενώ παρατηρείται
δειλή εμφάνιση τεχνολογικής προόδου.
11-13 αιώνας. Στο πολιτικό πεδίο, κυριαρχούν οι φεουδάρχες. (πλούσιοι
γαιοκτήμονες) Στο κοινωνικό πεδίο, ο τριμερής διαχωρισμός της
κοινωνίας, σε πολεμιστές, ιερείς και εργαζόμενους. Η φεουδαλική
αριστοκρατία λειτουργεί  εις βάρος των πληθυσμών της υπαίθρου,
εισάγοντας σχέσεις υποτέλειας και εκμετάλλευσής. Επέρχεται σύγκρουση
πόλης και φεουδαρχίας, που σηματοδοτεί την κρίση του φεουδαλισμού, και
επανεμφανίζεται η μοναρχία.

13-14 αιώνας Τεχνολογική στασιμότητα, πάγωμα ανάπτυξης. Λιμοί και
επιδημίες, μείωση του ευρωπαϊκού πληθυσμού , οικονομική κατάρρευσης.
Αναδύεται και εδραιώνεται ο αγροτικός κατασκευαστικός τομέας που
αποτελεί τη βάση για τις καπιταλιστικές δραστηριότητες.

14-15 αιώνας Η Ευρώπη της κρίσης και της Αναγέννησης. Δημογραφικής
συρρίκνωση. Επιδημίες Μαύρου θανάτου. Σύγκρουση αγροτικών και αστικών
πληθυσμών. Οι αστικές κοινότητες και οι πλούσιες ολιγαρχίες ήρθαν
αντιμέτωπες με το φαινόμενο της φτώχειας. Το γεγονός αυτό, αλλά και
οικονομικοί σχεδιασμοί, οδήγησαν σε επαναπροσέγγιση του φαινομένου της
φτώχειας.

16-17 αιώνας.Ευρώπη πρωτίστως αγροτική. Η κοινωνικοποίηση του ατόμου
ήταν το χωριό, ή η αστική κοινωνία. Ζωντανός ο φόβος του θανάτου, από
επιδημίες, Η ίδια η κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη με πολλαπλασιασμό
των αγορών, προσέφερε ασυνείδητες λύσεις στο μέγα πρόβλημα της
ανθρώπινης επιβίωσης. Οι ανταγωνισμοί στη κοινωνία δημιούργησαν
ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Οι πληβείοι(φτωχοί) υποβαθμίστηκαν
περισσότερο. Οι ιστορικοί εδώ αντιμετωπίζουν την αποκοπή της
ανατολικής Ευρώπης από την ιστορική πραγματικότητα που ταυτίστηκε με
τη Δύση.

Οι ευρωπαϊκές οικονομίες δοκιμάστηκαν από μια οξεία πληθωριστική κρίση
η οποία έπληττε  κυρίως τα ασθενέστερα στρώματα. Σε πόλη και ύπαιθρο,
προκάλεσε παράλληλα ανεπάρκεια των κρατικών εσόδων. Η δραματική
υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου συνοδεύτηκε από φορολογικές
επιβαρύνσεις

ο 16 και 17 αιώνας χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανείς λαϊκές εξεγέρσεις
στην ύπαιθρο και στις λαϊκές κοινωνίες.

Η οικονομική κρίση, οι πόλεμοι, η φορολογία επιβάρυνε τις ήδη
τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές αριστοκρατίες και τα υποτελή
στρώματα. Στις ανακατατάξεις άνοιξε ο δρόμος για την απολυταρχική
μοναρχία.

Μέσα του 17ου. Η ευρωπαϊκή ήπειρος κλονίστηκε από μια σειρά κρίσεων,
οικονομικών και κοινωνικών, οι οποίες προκάλεσαν έντονες πολιτικές
ανακατατάξεις. Οι πολλές αυτές κρίσεις προσέδωσαν στη περίοδο το
χαρακτήρα μια γενικής κρίσης.

Παραμονές Γαλλικής επανάστασης (1789) 18ος αιώνας. Οι ανταγωνισμοί στο
εσωτερικό της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας, και των κρατικών αξιωμάτων,
δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.

Ο 18 ος ήταν η περίοδος των κοσμογονικών αλλαγών. Η διάνοιξη νέων
δρόμων, επέτρεψε το άνοιγμα της ευρωπαϊκής παραγωγής σε μια παγκόσμια
αγορά.

18-19ος αιώνας. Εδραίωση του καπιταλισμού, ή οποία δεν αποτέλεσε χωρίς
σκαμπανεβάσματα διαδικασία .

Στην αυγή του 20ου, μια σειρά επαναστάσεων κοινωνικών, πολιτικών,
διανοητικών, είχαν ανατρέψει τα παλαιά καθεστώτα της ολιγαρχίας

Στο πρώτο μισό του 20 ου οι ευρωπαϊκές κοινωνίες συγκλονίστηκαν από
οικονομική και κοινωνική κρίση πρωτοφανούς κλίμακας, ενώ το ευρωπαϊκό
δράμα κορυφώθηκε με τους δυο ολοκληρωτικούς πολέμους, που στοίχισαν τη
ζωή σε 60 εκ. Ευρωπαίους
///Ε. Burns. Ευρωπαϊκή Ιστορία (τόμ. Α τομ. Β) Παρατηρητής
Θεσσαλονίκη. –συμπληρωματική-SERGE BERSTEIN, PIERRE MILZA (Η ευρωπαική
συμφωνία και η Ευρωπη των εθνων . Αλεξάνδρεια 1985. E.J.HOBSBAWM . Η
ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ 1789-1948. Αθήνα 1992.////