ΒΑΘΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΔΟΚΤΟΡΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ

 

Βαθιά ψυχοθεραπευτικό με παράδειγμα την ίδια τη δόκτορα ψυχολόγο ψυχοθεραπεύτρια. Πως έγινε η βαθιά μεταμόρφωσή της . Ασυνήθιστο, που δεν θα τα μάθετε απο άπλες ψυχο. Είναι πολύ άπλα , ούτε επιδερμίδα καν, αυτά που σας λένε στις συνεδρίες και αυτά που ακούτε και ψιλοδιαβαζετε. Παρενθέσεις δικές μου

Ένα τελευταίο κομμάτι από το ίδιο βιβλίο ( BLOOG )

Η Dr ψυχολογίας Robin Norwood είναι θεραπεύτρια στις εξαρτήσεις των σχέσεων, ζει στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια, έχει γράψει αρκετά βιβλία που έχουν βοηθήσει πολλούς θεραπευόμενους/ες , όταν είναι στην κατάλληλη στιγμή και στο επίπεδο, ώστε να βοηθηθούν. Αν έχουν εγωκεντρισμο, συνήθως δεν έχουν την ωριμότητα για τέτοια. Μια επιδερμίδα θέλουν. Αυτό το απόσπασμα είναι από το why me, why this, why now . Φυτράκη 1997

Διαφέρει απο τους συμβατικούς στείρους ψυχολόγους , γιατι έχει στα βιβλία της πολλή μεταφυσική προσέγγιση,λίγο εσωτερισμό, κάτι που οι άλλοι δεν το κάνουν για να συνεχίζουν τ α προβλήματα και να έχουν πελατεία. Μηρυκάζουν τα ίδια τα ακαδημαϊκά, τόσο, ώστε να μην εμβαθύνεις πολύ και θεραπευτείς. Θα συνεχίσω με μερικά ενδιαφέροντα κοματια BLOOG

Γιατί σε εμένα, γιατί αυτό γιατί τώρα, είναι οι ερωτήσεις που άκουσα συχνά ως θεραπεύτρια και απόρησα και εγώ μαζί με τους θεραπευόμενους για τα προβλήματά τους. Ποια ήταν η φύση τους και γιατί προέκυπταν εκείνη τη στιγμή και όχι κάποια άλλη;

Πολλές φορές αναρωτήθηκα και εγώ τα ίδια για τον εαυτό μου, όταν μου προέκυπταν δυσκολίες Όποτε όμως τα προβλήματα μου κατέληγαν να με βασανίζουν τα συναισθήματα μου δεν μου επέτρεπαν να ψάξω με αντικειμενικό τρόπο όλα αυτά που στην πραγματικότητα είχαν πολύ βαθύτερες διαστάσεις. Και όταν η ζωή μου κυλούσε ομαλά, δεν είχα καμιά διάθεση να σκοτιστώ.

Την εποχή που βγήκε το πρώτο μου βιβλίο <γυναίκες που αγαπούν πολύ> η ζωή μου έδειχνε αληθινά καλή.

Ήμουν παντρεμένη με έναν έξυπνο πετυχημένο άντρα που υποστήριζε τη δουλειά μου. Ως ψυχοθεραπεύτρια πήγαινα πολύ καλά, ως συγγραφέας <πουλούσα> και ήμουν διεθνώς αναγνωρισμένη στον τομέα της εξάρτησης των σχέσεων.

Με τη βοήθεια ενός πνευματιστικού προγράμματος, είχα καταφέρει να αποκρυσταλλώσω ολο τον πόνο μου για τις αποτυχίες χρόνων στα ερωτικά μου και στην επαφή μου με τους άντρες, σε μια σοφία που μου έσωσε τη ζωή. Βοηθούσα ήδη τις γυναίκες όλου του κόσμου να μιμηθούν το παράδειγμα μου.

Ήταν μια εποχή ευγνωμοσύνης για τη γιατριά μου και περηφάνιας, για όσα είχα καταφέρει στον έξω κόσμο. Αλλά η κατάσταση αυτή δεν επρόκειτο να κρατήσει για πολύ

Μια μέρα το φθινόπωρο του 1986, επέστρεφα με το αεροπλάνο στην Καλιφόρνια , μετά από μια διάλεξη που είχα δώσει. Έπιασα κουβέντα με μια γυναίκα που καθόταν δίπλα μου, για διάφορα θέματα.

Πόσο χρόνων είστε, με ρώτησε. Θα κλεισω τα 42 τον Ιούλιο της απάντησα. (είναι πολλαπλάσιο του 7 και οι μεταφυσικοί την προσέχουν αυτή την ηλικία) Κούνησε αργά το κεφάλι της και μ ε κοιταζε έντονα.

Ολόκληρη η ζωή σας θα αλλάξει με πληροφόρησε.

Το βρήκα διασκεδαστικό. Έχει ήδη αλλάξει. Τώρα για μένα τα πράγματα είναι τελεία, είπα.

Έχω έναν αληθινά καλό σύζυγο, και για πρώτη φορά στη ζωή μου, είμαι πραγματικά πετυχημένη, το κάθε τι είναι Άψογο επανέλαβα με καμάρι.

Θα αλλάξουν όλα είπε εκείνη, δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, σας το λέω, γιατί βλέπω πράγματα.

Ήρθε το φαγητό μας και δεν ξαναμιλήσαμε, όμως αποδείχτηκε αληθινή.

Γύρω στον Απρίλιο χώρισα από τον άντρα μου, δεν εργαζόμουν πια ως ψυχοθεραπεύτρια και μολονότι δεν το ήξερα, ήμουν βαριά άρρωστη και αργοπέθαινα.

Το διαζύγιο ήταν δική μου ιδέα, γιατί ο γάμος δεν ήταν έντιμος για μένα.

Έπιανα τον εαυτό μου συνεχώς να υποκρίνεται ότι ήμουν το ευτυχισμένο άτομο που πίστευα οτι όφειλα να είμαι. Ζώντας συνεχώς αυτή την παρωδία βίωνα ένα ψέμα που έπρεπε να σταματήσω.

Κάνοντας όμως κάτι τέτοιο δεν θα απογοήτευα τις γυναίκες που διάβαζαν τα βιβλία μου και είχαν πειστεί ότι λυτρωθήκαν από τις εξαρτημένες σχέσεις; Ένοιωθα ότι είχα κοροϊδέψει τους αναγνώστες μου.

Το κλείσιμο της καριέρας μου ήταν και αυτό δική μου ιδέα.

Χρόνια ολόκληρα είχα αγαπήσει βαθιά τη δουλειά μου. Τώρα όμως το πάθος είχε ολοκληρωτικά εξαφανιστεί.

Ήξερα ότι ένας ακόμα τομέας της ζωής μου ,δεν ήταν έντιμος

Ο τρόπος που έβλεπα τα πράγματα άλλαξε ριζικά. Υπήρξαν βαθιές αλήθειες που ήθελα να ερευνήσω. Αλήθειες που θα με πήγαιναν πολύ πιο πέρα απο την πρακτική μιας ψυχοθεραπείας

Ο θάνατος ; Ε λοιπόν και αυτός υποθέτω οτι ήταν δική μου ιδέα.

Μήνες ολόκληρους το σώμα μου είχε πάλεψε με μια σοβαρή μόλυνση. Δεν πονούσα, αλλά διαρκώς εξασθενούσα. Ελεγα στον εαυτό μου ότι η συνεχιζόμενη αδυναμία μου οφειλόταν σε ένα επίμονο κρυολόγημα και έτσι δεν αναζητούσα τις πραγματικές αιτίες. Ίσως πίστευα υποσυνείδητα οτι αν πέθαινα, όλοι οι αναγνώστες μου θα μου έδιναν άφεση αμαρτιών.

Την εποχή που τελείωσα το δεύτερο βιβλίο μου για την εξάρτηση των σχέσεων, ένοιωσα ότι έκανα για τους αναγνώστες μου ο,τι καλύτερο μπορούσα.

Με τρομερούς πόνους πλέον μπήκα στο νοσοκομείο. Εκείνη την εποχή η καλύτερη φίλη μου είχε απομακρυνθεί από κοντά μου και τα παιδια μου ζούσαν σε μακρινές πόλεις.

Δεν ενημέρωσα κανέναν για την κατάσταση μου και δεν φοβόμουν μήπως πεθάνω.

Ήθελα να φύγω

Το άλλο πρωί καθώς με πήγαιναν στο χειρουργείο, έφερα στο μυαλό μου τα άτομα που δεν είχα καταφέρει να συγχωρήσω (μέσα στο βιβλίο της μιλάει πολύ για συγχώρεση)

Η απογοήτευση ήταν όταν ξύπνησα και είπα, πάλι εδώ είμαι; Τι θα κάνω τα επόμενα 42 χρόνια;

Όταν με ενημέρωσαν οι νοσοκόμες οτι είχαν διαβάσει τα βιβλια μου και προσεύχονταν να γίνω καλά, σκέφτηκα με αγνωμοσύνη. Δε κοιτάνε τη δουλειά τους;Γιατί δεν με άφηναν να φύγω;

Νοιώθοντας άλλοτε εμπαιγμένη, άλλοτε εγκαταλελειμμένη, άλλοτε προδομένη, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τον Θεό.

Όσο περισσότερο Τον πλησιάζουμε, τόσο περισσότερο Εκείνος απομακρύνεται παρασύροντας μας όλο και πιο ψηλά.

Μετά την ανάρρωση μου ήρθε μια περιοδο επτάχρονης απομόνωσης και περισυλλογής

Στην αρχή κυριολεκτικά χτυπήθηκα προσπαθώντας να βρω νόημα και σκοπό, αντιμετωπίζοντας τις ατέλειωτες και άδειες μέρες και με τις ενοχές που ένοιωθα για την αδράνεια μου.

Το αληθινό ενδιαφέρον μου ήταν το διάβασμα βιβλίων εσωτερισμού για πνευματική ίαση που μέχρι τότε δεν τους είχα δώσει σημασία.

Πιστεύοντας ανέκαθεν στη μετενσάρκωση, αναζητούσα τώρα μια βαθύτερη κατανόηση των πνευματικών εννοιών.

Το σπίτι μου άρχισε να γεμίζει βιβλία σχετικά με το θέμα. Η ανθρώπινη αύρα, τα διαφορετικά επίπεδα του ανθρωπίνου ενεργειακού πεδίου, τα λεπτά στρώματα που διαπερνούν το υλικό σώμα, τα τσακρας, οι περιστρεφόμενοι κόρτυγες ενέργειας που τρέφουν αυτά τα λευκά σώματα, οι σκεπτομορφες, η πνευματική ίαση, η διαδικασία του θανάτου κ.α

Ανακάλυψα μέσα, την ακόρεστη πεινα μου για τα βαθυστόχαστα εσωτεριστικά βιβλία της Αλις Μπέιλυ μιας θεοσοφίστριας που έπαιζε τον ρόλο του καναλιού για κάποιο θιβετιανό δάσκαλο απο τις αρχές του 20 μέχρι τη δεκαετία του 50.

Κατά τη διάρκεια αυτής της δικής μου περιόδου, αισθάνθηκα την ανάγκη να προστατέψω τον εαυτό μου απο εξωτερικές επιδράσεις. Η μοναξιά μου έγινε το ίδιο απαραίτητη με το οξυγόνο. Είχα ήδη ζήσει χωρίς τηλεόραση δέκα ολόκληρα χρόνια.

Προσπαθούσα να διαφυλάξω τον εαυτό μου από τις διαστρεβλώσεις για την πραγματικότητα, όσοι ζούμε στις σύγχρονες κοινωνίες.

Κρατιόμουν χωρίς εξαιρέσεις, μακριά από άντρες, κοινωνικές συγκεντρώσεις, αλκοόλ, καφέ ζάχαρη.

Τα δυο παιδιά μου ενήλικες πια , έβλεπαν με συμπάθεια αυτά που τώρα με απασχολούσαν.

Και σταδιακά εμφανίστηκαν μερικές γυναίκες που είχαν παρόμοιες αναζητήσεις. Σαν φυγάδες μια ς μακρινής γης ανακαλύψαμε οτι μας ένωνε κοινή γλώσσα και κοινή άποψη.

Σήμερα συνειδητοποιώ οτι οι μελέτες μου στον τομέα του εσωτερισμού αποτελούν μια άμεση εξέλιξη της δουλειάς μου στον τομέα της εξάρτησης των σχέσεων.

Είχα αποδώσει τις ρίζες της σε μη υγιή πρότυπα που μεταφέρονται στην ενήλικη ζωή του ατόμου, και τα επαναλαμβάνει με τους συντρόφους τους. (αυτά τα γνωστά που λένε οι επιδερμικοί ψυχολόγοι, συνέχεια και συνέχεια τα ίδια χωρίς εμβάθυνση)

Τώρα θα ήθελα να μάθω, γιατί αυτοί οι άντρες και γυναίκες γεννιούνται σε δυσλειτουργικές οικογένειες.

Γιατί ενα μωρό γεννιέται μέσα σε μια υγιή οικογένεια και ένα άλλο σε μια δυσλειτουργική οικογένεια που θα του δημιουργήσει τραύματα;

Είμαστε τυχαία θύματα μέσα σε ένα Συμπαντικό καλπασμό; η ο καθένας έχει πεπρωμένο που ταιριάζει σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι μέσα σε ενα Συνολικό σχέδιο και αν έχουμε ενα τέτοιο πεπρωμένο , πώς μπορούμε να το ξέρουμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη γνώση.

Τελικά ερευνούσα πλέον τη ψυχή αν και ψυχολόγος δεν το είχα κάνει. (Όπως όλοι για να μη λυθεί το πρόβλημα σε βάθος και αν έχουν πελατεία)

Σταδιακά καθώς η κοσμοθεωρία μου άλλαζε οι πολλές εμπειρίες της ζωής μου απέκτησαν σχήμα και νόημα.

Η συνειδητοποίηση μου αυτή ήταν ταυτόχρονα υποκειμενική και αντικειμενική.

Αναγνώρισα ότι οι ατέλειες μου, οι απογοητεύσεις μου, οι αποτυχίες μου, ήταν απόλυτα αναγκαίες . Ήταν αληθινά δώρα.

Αυτή η βαθύτερη συνειδητοποίηση του συνολικού σχεδίου και της δικής μου συνεισφοράς σε αυτό προσέφερε εκείνο που δεν είχα πάρει όσο εντρυφούσα στην απλή ψυχολογία και έδινα έμφαση στη διόρθωση του προβλήματος. Μ ε στείλε πίσω στον εαυτό μου για να κατανοήσω ποιος είναι ο σκοπός και το νόημα της ζωής.