ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 

 ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Των ψυχών αυτές τις μέρες, για να βγούμε από τον μικρόκοσμο μας, και να αποκτήσουμε μεταφυσική παιδεία η οποία μας λείπει ( και επειδή δεν την καταλαβαίνουμε , λέμε πιστεύουμε στην επιστήμη, η οποία δεν μπορεί να τα εξηγήσει ακόμα, είναι πολύ πίσω και ΄λέει οτι δεν υπάρχουν. Θίγουν όλα αυτά, το ακαδημαϊκό κατεστημένο ) τι πιο κατάλληλο από το βιβλίο του Γιάννη Αυγουστάτου, <Μαθήματα ζωής, απο τη μελέτη θανάτου> το οποίο είχε υπέροχη και με χιούμορ παρουσίαση στο Μουσείο, απο ακαδημαϊκούς καθηγητές με ανοικτοτητα σκέψης τον Οκτώβριο.

Για οποίον ενδιαφέρεται , με βάση αυτό το βιβλίο, γίνονται στο Ξυλόκαστρο σε ειδικό χώρο τριήμερα βιωματικα σεμινάρια,που κάπως μοιάζουν με τα ελευσίνια μυστήρια απο οτι κατάλαβα, για να φύγει η φοβία του θανάτου, απο την οποια πηγάζουν όλα τα αρνητικά του εαυτού και οι αρρώστιες. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, συνειδητά και ανυψωμένα. Το πρώτο γκρουπ έκλεισε. Μετά γίνεται τον Μάιο. (δυστυχώς δεν έχω χρόνο να πάω)

Μπείτε στο Φως σε δράση (οχι εν δράσει) να πάρετε πληροφορίες

Ευχαριστούμε τον ψυχίατρο , φιλόσοφο, συγγραφέα, θανατολογο, εθελοντή και πνευματικό ακτιβιστή, για τον αγώνα που κάνει ( απο χριστιανική οικογένεια και με την σύζυγο του οφθαλμίατρο Ματίνα) με τις απύθμενες γνώσεις του και την ταπεινότητα του (μέσα στους λίγους παγκοσμίως) για να εκλείψει η φοβία του θανάτου ,με διεθνή βιβλιογραφία και βιώματα ατόμων, μεγάλων επιστημόνων, αμφισβητιών που πήγαν και ήρθαν (οταν οι περισσότεροι ψυχίατροι και ψυχολόγοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής..Φανταστείτε επίπεδο, κενότητα και συμφέρον.) … Κυρίως ομως για μένα ,οι αποδείξεις είναι απο αυτούς που μιλούν χωρίς χρήμα με την απέναντι πλευρά, βοηθούν εθελοντικά κόσμο,μανες, τους λένε λεπτομέρειες απο τα πνεύματα (που δεν τις ξέρουν οι παριστάμενοι και μετα αποδεικνύονται απο αυτούς) Την εκκλησία δεν τη συμφέρει να τα παραδεχτεί αυτα, γιατι δεν θα συγκεντρώνει περιουσίες και δεν θα πηγαίνεις να τους παρακαλάς να ζησεις . Ιερέας απο ιερέα εχει διαφορά .

Ο Χριστός οταν ανέστησε τον Λάζαρο μετά απο 3 ήμερες, και μετα εγινε επίσκοπος στην Κυπρο, γιατί η εκκλησία λεει οτι δεν γέλασε ποτέ, και δεν είπε ποτέ στον κόσμο τι ειδε; Εικάζω οτι ειναι Ψέματα .Για να φοβόμαστε τον θάνατο. Στους φόβους μας και τις φοβίες μας βασίζεται και αυτη . Αλλο ο Χριστός και άλλο η εκκλησία

ΑΠΌΣΠΑΣΜΆ ΑΠΟ ΤΟ ΝΈΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ ΓΙΆΝΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΥ <ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΈΤΗ ΘΑΝΆΤΟΥ> ΔΡΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑ 2024 (σελ 309)

Να διευκρινίσουμε οτι η Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ Ρος ήταν γνωστή ψυχίατρος, θανατολόγος, που συντρόφευε ετοιμοθάνατους με πολλή γνώση, συντονιζόταν μαζί τους, και τους βοηθούσε να φύγουν, να ξέρουν πώς θα συμπεριφερθούν και εκεί. Πέθανε πριν από 3 χρόνια περίπου

Απόσπασμα

<<Μια συγκλονιστική μαρτυρία αναφέρεται από την ψυχίατρο Ελίζαμπεθ Κιούμπελ Ρος στο βιβλίο της για τη ζωή μετά τον θάνατο εκδο. Δίοδος (σελ 45-49)

Υπάρχουν πολλές παρόμοιες αναφορές, αλλά αυτή της Δρ.Ρος είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί προέρχεται από ένα καθόλα αξιοσέβαστο άτομο, επιφανή επιστήμονα και αφιερωμένη στο ανθρωπιστικό της έργο με τους ετοιμοθάνατος ασθενείς.

Στα βιβλία της περιγράφει και αρκετές περιπτώσεις περιθανάτιων εμπειριών , αλλά η ακόλουθη διήγηση έχει κάτι εξαιρετικό που γεφυρώνει την απόσταση των δυο κόσμων

Γράφει λοιπόν για μια ασθενή της την κ. Σβαρτς.

<<Περίπου 10 μήνες μετά τον θάνατο και την ταφή της είχα προβλήματα. Το σεμινάριο για τον θάνατο και τους ετοιμοθάνατους είχε αρχίσει να εκφυλίζεται. Ο ιερέας με τον οποίο συνεργαζόμουν και που αγαπούσα πάρα πολύ , είχε φύγει. . Κάθε εβδομάδα έπρεπε να μιλάμε για τα ίδια πράγματα και έμοιαζε για κάποιο δημοφιλές πρόγραμμα συνεντεύξεων της τηλεόρασης. Δεν άξιζε τον κόπο. Ήταν σαν να παρατείνεις τη ζωή , ενώ δεν άξιζε πλέον να τη ζεις. Ήταν κάτι που δεν με αντιπροσώπευε και αποφάσισα οτι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να το σταματήσω , ήταν να εγκαταλείψω το Πανεπιστήμιο τους Σικάγο. Σήμερα, αμέσως μετά το σεμινάριο, θα υποβάλλω την παραίτησή μου σκέφτηκα .

Βγαίνοντας απο τον ανελκυστήρα μια γυναικά εμφανίστηκε μπροστά μου. Την κοίταξα. Δεν μπορώ να σας πω με τι έμοιαζε, αλλά μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να βλεπεις κάποιον που τον ξέρετε πολύ καλά, αλλά ξαφνικά δε θυμάστε ποιος είναι. Ήταν πολύ διαφανης, αλλά όχι τόσο , ώστε να μπορείς να δεις από πίσω της πολλά πράγματα.

Μου μίλησε. <Δρ. Ρος γύρισα πίσω. Σας πειραζει να περπατήσω μαζί σας μέχρι το γραφείο σας; Θα χρειαστούμε μόνο δυο λεπτά. >Επειδή ήξερε πού είναι το γραφείο μου και το όνομά μου, ένοιωσα ασφαλής. Αυτός ήταν ο πιο μακρύς περίπατος της ζωής μου

.Ειμαι ψυχίατρος. Εργάζομαι συνέχεια με σχιζοφρενείς και τους αγαπώ. Όταν τύχαινε να έχουν οπτικές παραισθήσεις συνήθισα να τους λέω.< Το ξέρω ότι βλέπεις εκείνη την Μαντόνα στον τοίχο, αλλά εγώ δεν την βλέπω> Τώρα είπα στον εαυτό μου.< Ελίζαμπεθ ξέρω οτι βλέπεις αυτή τη γυναίκα, αλλά δεν μπορεί να υπάρχει>!

Σε όλη τη διαδρομή , από τον ανελκυστήρα μέχρι το γραφείο μου, υπέβαλλα τον εαυτό μου σε έλεγχο της πραγματικότητας Είπα. <Έχω κουραστεί. Χρειάζομαι διακοπές. Νομίζω οτι έχω δει πολλούς σχιζοφρενείς ασθενείς. Αρχίζω να βλέπω πράγματα>

Πρέπει να την αγγίξω να δω αν είναι πραγματική. Μέχρι που άγγιξα το δέρμα της για να δω αν είναι κρύο η ζεστό, η αν το δέρμα θα εξαφανιζόταν αν την άγγιζα. Έφτασα να καταπιέσω τη σκέψη ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η κ. Σβαρτσς που είχε πεθανει, και βρισκόταν στο χώμα από μήνες.

Όταν φτάσαμε στην πόρτα, μου την άνοιξε με εκείνη την απίστευτη καλοσύνη , τρυφερότητα και αγάπη και είπε. < Δρ Ρος υποχρεώθηκα να επιστρέψω για δυο λόγους. Πρώτον να ευχαριστήσω εσάς και τον αιδεσιμότατο Γκεινς, για οτι κάνατε για μενα ,αλλά ο άλλος λόγος που υποχρεώθηκα να έρθω πίσω , είναι οτι δεν μπορείτε να σταματήσετε αυτη την εργασία πάνω στον θάνατο και τους ετοιμοθάνατους, οχι ακόμα>>

Την κοίταξα και σκέφτηκα οτι θα μπορούσε να είναι η κ. Σβαρτς

Άγγιξα όλα όσα ήταν πραγματικά . Άγγιξα το στυλο μου, το έπιπλο, την καρεκλά, και ήταν πραγματικά. Ήλπιζα οτι θα εξαφανιζόταν, αλλα δεν έγινε

Στεκόταν πεισματικά εκεί, και πεισματικά αλλά με αγάπη, είπε.< Δρ. Ρος με ακούτε; Η δουλειά σας δεν έχει τελειώσει Θα σας βοηθήσουμε και θα το ξέρετε οταν έρθει η ώρα, να σταματήσετε, αλλά όχι τώρα. Μου το υπόσχεστε; > Σκέφτηκα. Θεέ μου δεν θα με πίστευε κανένας να του το έλεγα . Ούτε ο πιο αγαπημένος μου φίλος>

Δεν ήξερα οτι μετά απο καιρό θα το έλεγα σε εκατοντάδες ανθρώπους !

Τότε κέρδισε ο επιστήμονας μέσα μου και είπα ενα μεγάλο ψέμα.< ξέρετε ο αιδεσιμότατος Γγκεινς βρίσκεται τώρα στην Ουρμπάνα. Θα του άρεσε πολύ να παρει ενα σημείωμα απο εσάς. Θα σας πείραζε;> Και της έδωσα ενα κομμάτι χαρτί και ενα μολύβι. Οπως καταλαβαίνετε δεν ειχα πρόθεση να στείλω αυτό το σημείωμα στο φίλο μου, αλλα χρειαζόμουν επιστημονική αποδειξη. Αυτη η γυναίκα με το πιο τρυφερό χαμόγελο, γνωρίζοντας την κάθε σκέψη που έκανα, πήρε το χαρτί και έγραψε ενα σημείωμα . Μετα είπε. <Είστε ευχαριστημένη; >

Τότε σηκώθηκε όρθια έτοιμη να φύγει και επανελαβε <Δρ. Ρος υποσχεθείτε μου> Είπα υπόσχομαι. Και τη στιγμή που είπα υπόσχομαι, εξαφανίστηκε. Έχουμε ακόμα το σημείωμα.