Παιδαγωγικό -κοινωνικό
Πολλά παιδιά σήμερα, ειδικά αυτά που δίνουν προφορικά (και πανελλήνιες) παρουσιάζουν μεγάλη δυσορθογραφία. Λένε μερικοί, αυτό λύνεται με εξάσκηση.(Τώρα λέγεται πρακτική άσκηση) Τα παιδιά όμως με μαθησιακές δυσκολίες, δε θέλουν να κάνουν εξάσκηση. Κουράζεται ο εγκέφαλος. Η νοημοσύνη τους είναι φυσιολογική .Μέθοδοι υπάρχουν, αλλά έχουμε να κάνουμε με παιδιά που αντιδρούν. Δε θέλουν να μάθουν το σωστό. Το ενσωματώνουμε σταδιακά στη ζωή του παιδιού σε ανύποπτες στιγμές, αφού έχουμε φροντίσει να μάθουν τη χρησιμότητα της ορθογραφίας, με <πειράματα > και παραδείγματα,(τώρα τα παραδείγματα στις επιστήμες της αγωγής λέγονται μελέτες περίπτωσης) ώστε να πείσουμε το παιδί, χωρίς πίεση. Θέλει αγώνα και παραγωγή ιδεών, ανάλογα με την αντίδραση του παιδιού.
Πολλά παιδιά σήμερα, ειδικά αυτά που δίνουν προφορικά (και πανελλήνιες) παρουσιάζουν μεγάλη δυσορθογραφία. Λένε μερικοί, αυτό λύνεται με εξάσκηση.(Τώρα λέγεται πρακτική άσκηση) Τα παιδιά όμως με μαθησιακές δυσκολίες, δε θέλουν να κάνουν εξάσκηση. Κουράζεται ο εγκέφαλος. Η νοημοσύνη τους είναι φυσιολογική .Μέθοδοι υπάρχουν, αλλά έχουμε να κάνουμε με παιδιά που αντιδρούν. Δε θέλουν να μάθουν το σωστό. Το ενσωματώνουμε σταδιακά στη ζωή του παιδιού σε ανύποπτες στιγμές, αφού έχουμε φροντίσει να μάθουν τη χρησιμότητα της ορθογραφίας, με <πειράματα > και παραδείγματα,(τώρα τα παραδείγματα στις επιστήμες της αγωγής λέγονται μελέτες περίπτωσης) ώστε να πείσουμε το παιδί, χωρίς πίεση. Θέλει αγώνα και παραγωγή ιδεών, ανάλογα με την αντίδραση του παιδιού.
Δεν έχει σχέση με τη νοημοσύνη η ορθογραφία.
Ένα παιδί μπορεί να έχει ψηλή νοημοσύνη ,αλλά να κάνει λάθη για πολλούς λογούυς.
Πολλές φορές επί πλέον, αντιδρά να μάθει γιατί κουράζεται, αλλά και γιατί δεν έχει
πειστεί για τη χρησιμότητα. Εδώ δεν επαφιεμεθα στο <είναι στο παιδί> Αγωνιζόμαστε
με παραδείγματα να το πείσουμε. Αφού πειστεί κάπως ότι πρέπει να μάθει, βρίσκουμε
ανάλαφρους τρόπους. Η εφαρμογή σε παιδιά με διάσπαση προσοχής είναι άλλο θέμα..Άλλες
επινοήσεις. Ιδιαίτερα σήμερα με ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι γονείς να προσέχουν πολύ, γιατί μπορεί
το παιδί να μην έχει διάσπαση προσοχής και να το βγάλουν (στο Δημόσιο) με διάσπαση,
για να δουλεύει το σύστημα. Να πληρώνονται τα κέντρα από εμάς αλλά κυρίως για έλεγχο
των μαζών. Για αυτόν τον λόγο γίνονται και πολλές έρευνες από ΑΕΙ να ξέρουν πως
σκεπτόμαστε για να το αλλάζουν. Με αυτόν τον τρόπο δεν τους ξεφεύγουν. Οι γονείς
πρέπει να επισκέπτονται γιατρούς και ιδιώτες που δεν συνεργάζονται με κανένα κέντρο.