ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ??

Ενάντια στην εθνική κατάθλιψη, με το σκοτεινό φιλόσοφο Ηράκλειτο, τα αντίθετά του,… και τα «τα πάντα ρεί»
Η διαρκής κίνηση και η μεταβολή αποτελεί τη θεμελιώδη πραγματικότητα την οποία ο Ηράκλειτος εξέφρασε με την εικόνα ενός ποταμού που παραμένει ο ίδιος, ενώ το νερό που κυλάει μέσα του αλλάζει συνεχώς. Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η φράση του ότι δεν είναι δυνατόν να μπει κανείς στο ίδιο ποτάμι.
Δημιουργούνται όμως τα ερωτήματα. Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται σε μια διαρκή ροή και μεταβολή? Ότι δε μπορούμε να μπούμε 2 φορές στο ίδιο ποτάμι? Σύμφωνα με τους μελετητές η απάντηση είναι αρνητική και κακώς αποδίδονται όλα αυτά στον ίδιο τον Ηράκλειτο, και όχι στους οπαδούς του.
Ο ίδιος ο Ηράκλειτος συνέδεε τη μεταβολή με σταθερές παραμέτρους στην αλληλοδιαπλοκή .«Στα ίδια ποτάμια μπαίνουμε και δε μπαίνουμε» αν λάβουμε ως ποτάμι το νερό που ρέει τότε πράγματι δε μπορούμε να μπούμε στο ίδιο, γιατί το νερό κυλάει διαρκώς. Αν όμως εκλάβουμε ως ποτάμι την κοίτη και την κατεύθυνση των νερών, τότε μπαίνουμε και ξαναμπαίνουμε!
Κατά τον Ηράκλειτο η κίνηση και η μεταβολή δεν είναι τυχαίες, αλλά υπόκεινται σε νόμους.
«Τα ψυχρά θερμαίνονται , τα θερμά ψύχονται, τα υγρά ξεραίνονται, τα ξερά νοτίζουν»
Πίσω απ’ αυτήν την εναλλαγή, κυριαρχεί η ενοποιητική αρχή, που ο Ηράκλειτος την ταυτίζει με το Θεό λέγοντας. Ο Θεός είναι μέρα και νύχτα, χειμώνας καλοκαίρι, πόλεμος ειρήνη, χόρταση πείνα, αλλάζει σα τη φωτιά που όταν αναμειχθεί με αρώματα ονομάζεται ανάλογα με τη μυρωδιά του καθενός.
Με την ενότητα των αντιθέτων ο Ηράκλειτος δεν επιχειρεί να ενοποιήσει τα αντίθετα, αλλά να τονίσει ότι δεν πρόκειται καν για αντίθετα μέσα στην αλληλοδιαπλοκή και αλληλουχία τους. Λέγοντας
«Η αρρώστια κάνει την υγεία ευχάριστη, και η πείνα τη χόρταση ,και ο κάματος την ανάπαυση»(Ελληνική Φιλοσοφία από την αρχαιότητα έως τον 20 αιώνα)

Η ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΗ ΑΘΗΝΑ..ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ...

Παρακμιακή Αθήνα, μέσα στις χιλιετίες!
Η Αθήνα το 429 ήταν πόλη της ομορφιάς και του Ανθρωπισμού. Η Αττική ήταν ανοικτή μπροστά στους ανέμους σαν πλοίο μέσα στο Αιγαίο.
Τότε γεννήθηκε ο Πλάτων (429 π.Χ) Όταν ο Πλάτων ήταν παιδί, ήταν ταραγμένος ο πολιτικός ορίζοντας στην Αθήνα .Λυσσομανούσε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και η εμφύλια μάχη Αθήνας Σπάρτης προετοίμαζε σίγουρα την πτώση της Ελλάδας.
Είχαν περάσει οι μεγάλες μέρες των Περσικών πολέμων. Ο ήλιος του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας είχε ήδη δύσει. Πεθαίνει ο Περικλής. Μεγαλύτερος πολιτικός της Ελλάδας ακέραιος σαν τον Αριστείδη, ικανός σα τον Θεμιστοκλή , υλοποίηση του ελληνικού πολιτισμού, Δημοκράτης , πατριώτης που διατηρούσε την ηρεμία του μέσα στις θύελλες του λαού.
Οι Σπαρτιάτες είχαν εισβάλλει στην Αττική. Η Αθήνα αμύνθηκε ένα ολόκληρο χειμώνα και ο Περικλής ήταν η ψυχή της μάχης. Τη ζοφερή εκείνη χρονιά, μια επιβλητική τελετή έγινε στον Κεραμικό.
Τα φέρετρα των πολεμιστών πάνω σε πένθιμα άρματα. Ο τάφος που η Ελλάδα άνοιγε στον εαυτό της . Ο Περικλής τότε έβγαλε τον ωραιότερο λόγο και ο Θουκυδίδης έγραψε σε χάλκινες πλάκες των «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος»
Ο Περικλής πεθαίνει και τον διαδέχεται ο Αλκιβιάδης. Το πρόσωπο της νεολαίας. Τυχοδιώκτης, μηχανορράφος, διψασμένος για εξουσία έσπρωχνε την πατρίδα του στην καταστροφή.
Η Αθήνα ήταν μέσα σε ζοφερό κλίμα τις μέρες του Πλάτωνα. Στα 25 χρόνια του. Ο Πλάτων, είδε την κατάληψη των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες. Είδε τον Λύσανδρο να μπαίνει στην Αθήνα και να έρχεται το τέλος της Αθηναϊκής ανεξαρτησίας., και ακολουθούν οι τριάκοντα τύρρανοι.
Εικόνες που έθλιβαν τη ψυχή του φιλοσόφου Πλάτωνα. Νέος ψηλός, με πλατείς ώμους , λιγομίλητος. Όταν μιλούσε βαθιά αισθαντικότητα έβγαινε από τα χείλη του. Oι αρετές του ήταν το χαμόγελο, και η αγνότητα. Το μυστικό του όμως, ήταν, ότι είχε κλείσει κάποια μυστηριώδη συμφωνία με την αιωνιότητα .
Προσπερνούσε τα πρόσκαιρα σα μάταιες αντανακλάσεις ενός καθρέφτη. Πίσω από τις ορατές μορφές πού ήταν ατελείς στον κόσμο των όντων, παρουσιάζονταν μορφές αόρατες για πάντα ακτινοβόλες, που βλέπει το πνεύμα και είναι τα αιώνια πρότυπα .
Ο νεαρός Πλάτων, δεν είχε διατυπώσει τη θεωρία του (των ιδεών, ή θεωρία της ανάμνησης) μη ξέροντας ότι κάποια μέρα θα γινόταν φιλόσοφος είχε συνείδηση της Ιδέας και την πανταχού παρουσία της. Όταν οι γυναίκες έκλαιγαν στα νεκρικά άρματα έμοιαζε σαν να κοίταζε κάτι άλλο. Σαν να έλεγε. Δε μπορώ να αγαπάω παρά το αόρατο αυτό που ούτε γεννιέται ούτε πεθαίνει. Ο Έρωτας της αιώνιας Αλήθειας και η Αρμονία που αγκαλιάζει το Σύμπαν, είναι στη ψυχή του Πλάτωνα. Στη αρχή στρέφεται στις τέχνες, σα πλούσιος Αθηναίος.
Ψάχνοντας το ωραίο, καλλιέργησε τη μουσική ζωγραφική ποίηση. Στα 27 του είχε γράψει πολλές τραγωδίες. Τότε γνώρισε τον Σωκράτη που συζητούσε με τους νέους για το Δίκαιο, το Άδικο, το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό. Απλός ο Σωκράτης! Γιός μαρμαρά στα νιάτα του είχε σμιλέψει τις 3 χάριτες. Πέταξε τη σμίλη , λέγοντας ότι ήθελε να σμιλεύει τη ψυχή και όχι το μάρμαρο. Έτσι αφιέρωσε τη ζωή του στην Αναζήτηση της Σοφίας.Τον έβλεπαν στις πλατείες στα γυμναστήρια στα θέατρα να εκμαιεύει . Από μερικά χρόνια νωρίτερα οι σοφιστές είχαν πέσει σαν τις ακρίδες στην Αθήνα. Ο σοφιστής είναι η αντίθετη πλευρά του φιλοσόφου,οπως ο δημαγωγός, η αρνητικότητα του πολιτικού, ο υποκριτής του ιερέα. Ο τύπος του Έλληνα σοφιστή, είναι λεπτός, αμφισβητίας, διαβρωτικός. ( οι γνήσιοι φιλόσοφοι τους έλεγαν πόρνους της φιλοσοφίας) ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΝ.ΕΚΕΊ ΒΡΙΘΟΥΝ ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ, ΟΠΩΣ ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ, ΤΩΝ ΥΛΙΣΤΩΝ Η ΤΩΝ ΠΕΣΣΙΜΙΣΤΩΝ.ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ. ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ . Οι σοφιστές της εποχής του Σωκράτη , Γοργίας, Πρόδικος, Πρωταγόρα και οι περί αυτών,έλεγαν ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Έκαναν ότι μπορούσαν για να αποδείξουν αληθινή κάθε ιδέα και ταυτόχρονα το αντίθετο της. Σε κάθε λύση έβρισκαν και ένα πρόβλημα. Ο Σωκράτης πλησίαζε τους σοφιστές με γλυκύτητα , και από ερώτηση σε ερώτηση τους έσπρωχνε να πουν το αντίθετο από αυτό που υποστήριζαν αρχικά. Τους έδειχνε ότι αγνοούσαν την αρχή και την αιτία όλων των πραγμάτων. Όλες οι θεωρίες του Σωκράτη για το Δίκαιο και το Αληθινό, έβρισκαν δύναμη στο στόμα του γιατί ο ίδιος τις εφήρμοζε στη ζωή του. Ο Πυθαγόρας στα μάτια των μαθητών έκανε την ηθική κοσμοθεωρία. Στην Αθήνα ο Σωκράτης μιλούσε για το Δίκαιο και την ανασυγκρότηση του Κόσμου. Και οι δυο τους, δίδασκαν την Αλήθεια.
Ο Πλάτων ένοιωσε να έλκεται από τον Σωκράτη, γιατί κατάλαβε την υπεροχή του Καλού πάνω στο Ωραίο. Είδε την ομορφιά και τη δόξα της ανυψωμένης ψυχής που έλκει τις άλλες ψυχές στην Αλήθεια. Ο Πλάτων αφήνει το πλούσιο σπίτι του και ακολουθεί το Σωκράτη..
Όπως και μετά Χριστό, έτσι και πριν , Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν γνώρισε τον πόλεμο μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας. Οι πόλεμοι ξεκίνησαν από τους πολιτικούς.
Ο Θαλής (585 π.Χ) μπορούσε ήσυχος να διδάσκει ότι ο κόσμος προέρχεται από τη φωτιά Ο Αναξαγόρας ότι ο ήλιος είναι μάζα φωτιάς. Ο Δημόκριτος ότι τα πάντα ανάγονται στα άτομα. Όλα αυτά τα ήξεραν και δεν ανησυχούσαν καθόλου. Ήξεραν ακόμα ότι οι δήθεν φιλόσοφοι που αρνούνταν την ύπαρξη Θεού, δεν μπορούσαν να καταστρέψουν τίποτα στη συνείδηση του λαού. Οι αληθινοί φιλόσοφοι Πίστευαν ΠΑΝΤΑ,και το εξηγούσαν με διαφορετικές θεωρίες ο καθένας.
(Οι μεγάλοι μύστες)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΝΗΛΙΚΩΝ-ΔΙΑ ΒΙΟΥ!

Η Εκπαίδευση ενηλίκων δεν είναι πολυτέλεια, δεν είναι μόδα, είναι προσαρμογή στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον, είναι εσωτερική ανάγκη του ατόμου, είναι τόσο φυσική και απαραίτητη όσο η αναπνοή όπως λέει ο Rogers.
Οι συνεχείς κοινωνικές, πολιτικές, και οικονομικές μεταβολές επηρεάζουν
τη δομή, υφή, και τη λειτουργία της κοινωνίας και οδηγούν ενίοτε σε απαξίωση και ανεπάρκεια της υπάρχoυσας γνώσης. Έτσι δημιουργείται η επιθυμία και ανάγκη της δια βίου εκπαίδευσης ούτως ώστε η γνώση να προσαρμόζεται στις εκάστοτε μεταβολές και στις μαθησιακές ανάγκες του κάθε ατόμου. Η δια βίου εκπαίδευση θεωρείται και ανθρώπινο δικαίωμα και θεμελιώδης ανάγκη σε κάθε πολιτισμένη κοινωνία. Οι ενήλικες αντιμετωπίζονται σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ως άτομα ώριμα, υπεύθυνα, ικανά, πεπειραμένα και ολοκληρωμένα. .
Σε ότι αφορά τον όρο ≪ενήλικος≫, ο Rogers (1999) επισημαίνει ότι δεν ορίζεται από κάποια συγκεκριμένη ηλικία, αφού η απόκτηση των δικαιοπρακτικών δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων ποικίλλει ανά χώρα. Είναι συνάρτηση περισσότερο του βαθμού των χαρακτηριστικών της ενηλικιότητας. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι: α) η ωριμότητα, κατά την οποία παρατηρείται αξιοποίηση των ικανοτήτων μας β) η σωστή γνώση και κρίση για τον εαυτό μας και τους άλλους και γ) η αυτονομία, η υπευθυνότητα στη λήψη αποφάσεων και η εκούσια συμπεριφορά. Κατά το Rogers(1999), τα προγράμματα της εκπαίδευσης ενηλίκων είναι σκόπιμο να επιδιώκουν την ενίσχυση και προώθηση αυτών των χαρακτηριστικών της ενηλικιότητας. Οι ενήλικες παρακολουθούν το πρόγραμμα συνειδητά, με σκοπό να επιτύχουν κάποιο μαθησιακό στόχο και συνήθως τα άτομα που παρακολουθούν τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία. Σε αντίθετη περίπτωση ενδέχεται να έχουν λιγότερο σαφείς επιδιώξεις από τους υπόλοιπους. Σύμφωνα με τις θεωρίες της εκπαίδευσης ενηλίκων, οι ενήλικες διαθέτουν κάποια συγκεκριμένα και ενίοτε παγειωμένα χαρακτηριστικά όπως διαμορφωμένη προσωπικότητα, βιωματικές εμπειρίες και τάση να αυτοκαθορίζονται, καθώς επίσης έχουν συγκεκριμένες ανάγκες περιορισμένο χρόνο και διαμορφωμένα μοντέλα μάθησης, τα οποία περιορίζουν ή εμποδίζουν την πορεία τους προς αυτήν. Τα χαρακτηριστικά αυτά επηρεάζουν τόσο τη συμμετοχή στην εκπαίδευση, όσο και την ίδια τη μάθηση, γιατί σε ένα βαθμό καθορίζουν τη στάση του ενήλικου απέναντι στη γνώση, αλλά και απέναντι στην πραγματικότητα γενικότερα.
Σύμφωνα με τις θεωρίες της εκπαίδευσης ενηλίκων, τα άτομα προκειμένου να εμπλακούν σε συμμετοχή πρέπει να συνειδητοποιούν τη σκοπιμότητα αυτής της κίνησης. Είναι αναγκαία η κατεύθυνση ενός στόχου ή μιας ανάγκης που να τους οδηγεί σε αυτή τη διαδικασία. Μάλιστα όσο πιο συνειδητή είναι αυτή η ανάγκη η οποία μπορεί να συνδέεται με την επαγγελματική, κοινωνική ή προσωπική τους ζωή, τόσο πιο έντονο είναι το κίνητρο για συμμετοχή στη μάθηση. Υποστηρίζεται βέβαια, ότι πιο ισχυρά κίνητρα για τους ενήλικες είναι τα εσωτερικά τα οποία συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και τη βελτίωση της ζωής τους
Οι ενήλικες εκπαιδευόμενοι δεν έχουν ούτε την ίδια διανοητική ευελιξία, ούτε τον ίδιο ιδεαλισμό, ούτε την ίδια ικανότητα προσαρμογής όπως στην περίπτωση ενός παιδιού ή ενός εφήβου. Οι ενήλικες έρχονται στην εκπαίδευση εκούσια, αλλά αυτή η θέληση στην πορεία μπορεί να ατονήσει για αυτό χρειάζονται εμψύχωση, παρακίνηση και υποκίνηση από όλα τα επικοινωνούντα με αυτούς μέρη κατά τη διάρκεια των οργανωμένων σπουδών τους.

ΔΥΣΛΕΞΙΑ, ΑΙΤΙΑ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ!!

Οι γονείς που ενδιαφέρονται ας έχουν υπόψη τους!

Ότι η δυσλεξία είναι (Αναγνωστάκη, 2003): ασθενής αναγνώριση αριθμών, γραμμάτων και λέξεων δυσκολία απομνημόνευσης αριθμών και γραμμάτων σε σειρά δυσκολία χειρισμού αριθμών και γραμμάτων δύσκολος συλλαβισμός. Η δυσλεξία δεν είναι: σημάδι φτωχής ευφυΐας το αποτέλεσμα τεμπελιάς ή έλλειψης φροντίδας κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με χάπια ή με δίαιτες

Μερικά χαρακτηριστικά!“Σύγχυση ως προς το κυρίαρχο χέρι - μάτι – πόδι”. “Δυσκολίες στην αντίληψη των εννοιών της διαδοχής, σειράς και διεύθυνσης”. “Ενδεχόμενη κινητική αδεξιότητα ή υπερκινητικότητα”. “Αντίθεση μεταξύ της ικανότητας για την αντίληψη του χώρου και της δυσκολίας στην αντίληψη και επεξεργασία του γραπτού λόγου”. “Σύγχυση στην αντίληψη της έννοιας του χρόνου”. “Δυσκολία στην επανάληψη πολυσύλλαβων λέξεων και αριθμών με αντίστροφη σειρά”. “Δυσκολία στην αντιστοιχία οπτικών και ακουστικών ερεθισμάτων”. “Πολύ φτωχό λεξιλόγιο”.

Δυσκολίες και Συμπτώματα στη γραφή των δυσλεξικών παιδιών.

Συνήθως η γραφή τους χαρακτηρίζεται από: “Ακαταστασία, με αποτέλεσμα οι λέξεις να είναι δυσανάγνωστες”. “Ατελής ευθυγράμμιση των λέξεων πάνω στο χαρτί”. “Γράμματα ή λέξεις γραμμένα καθρεφτικά”. “Άτονες λέξεις (δε χρησιμοποιούν τόνους)”. “Χρήση κεφαλαίων γραμμάτων ανάμεσα στα μικρά”. “Παραλήψεις, επαναλήψεις και αντιμεταθέσεις γραμμάτων που αποτελούν τη λέξη”. “Δεν υπάρχει εφαρμογή κανενός γραμματικού κανόνα”. “Δεν μπορούν να αποδώσουν γραπτώς την έννοια ούτε μιας παραγράφου”.

Η έννοια της «δυσλεξίας», στη διάρκεια της σχεδόν 100χρονης ιστορίας της, είχε διχάσει τους εκπροσώπους των συναφών επιστημών.

Για ένα τόσο περίπλοκο θέμα όπως αυτό της δυσλεξίας με πολλές ερμηνείες και αντιγνωμίες, είναι φυσικό να υπάρχουν διάφορες αιτιολογικές θεωρίες. Αρχικά, ως εγγενείς αιτίες- αφορμές δυσλεξικών συμπεριφορών αναφέρθηκαν οι: 1) προδιαγραφές της φύσης, 2) ανωριμότητα, 3) επιπολαιότητα, 4) κληρονομικότητα, 5) φύλο, 6) άγχος, 7) χαρακτήρας, 8) δυσλειτουργία του εσωτερικού μονολόγου, 9) γλωσσικές διαταραχές (ή διαταραχές του λόγου) και 10) πλημμελής λειτουργία της ακοής και της όρασης (Αδαμόπουλος, 2002,).Άλλη θεωρία αποδίδει τη δυσλεξία σε «νευρολογική υπολειτουργία», όπως μια ελαττωματική ανάπτυξη των πίσω περιοχών του εγκεφάλου, σε μια ελαφριά εγκεφαλική δυσλειτουργία ή σε μια ελαττωματική γενική οργάνωση του εγκεφάλου. Η θεωρία της «λειτουργικής διαταραχής στην αντίληψη και επεξεργασία της γνώσης» βασίζεται στην αρχή ότι κάθε νέα γνώση στηρίζεται σε μια προγενέστερή της. Η θεωρία της κληρονομικότητας, από την άλλη μεριά, στηρίζεται σε έρευνες που έδειξαν ότι ένα στα δύο δυσλεξικά παιδιά, προέρχεται από οικογένειες με περιστατικά αναγνωστικών δυσκολιών και αποδίδει τη δυσλειτουργία αυτή σε γενετικούς παράγοντες που κληρονομούνται. Αλλού αναφέρεται ότι ψυχολογικά αίτια όπως πρώιμες ψυχικές διαταραχές και σχολικό άγχος, μπορούν να οδηγήσουν ένα παιδί στην εκδήλωση δυσλεξίας, όπως περιβαλλοντικοί παράγοντες (οι πιεστικές συνθήκες εκπαίδευσης Η πιο πιθανή εξήγηση που δίνεται για το μαθησιακό πρόβλημα της δυσλεξίας ξεκινάει από το ότι ο δυσλεξικός εγκέφαλος είναι διαφορετικά κατασκευασμένος και στα οπτικά και στα λεκτικά του κέντρα. Στο πίσω μέρος του εγκεφάλου γίνεται μετατροπή των εικόνων σε λέξεις και των λέξεων σε εικόνες.

Για την καλύτερη αντιμετώπιση της δυσλεξίας, απαιτούνται:

“Εξειδικευμένος εκπαιδευτικός στη διάγνωση και αντιμετώπιση”,“Ειδική μέθοδος διδασκαλίας της Ανάγνωσης και της Ορθογραφίας, διαφορετική από αυτήν που ακολουθείται για τους μη δυσλεξικούς μαθητές”,

“Οργανωμένο και αυστηρά δομημένο πρόγραμμα διδασκαλίας του γραπτού λόγου” “Οργάνωση του γλωσσικού υλικού και διαβάθμισή του”, “Μικρές ενότητες”“Εποπτικό υλικό πλούσιο κι ελκυστικό”, “Ποικιλία δραστηριοτήτων, ασκήσεων, παιχνιδιών”, “Κίνητρα, τόνωση του συναισθήματος αυτοεκτίμησης, ενθάρρυνση”, “Υπομονετικότητα, αποδοχή, σεβασμός”, “Εξατομικευμένο πρόγραμμα”, “Ψυχολογική υποστήριξη για την αντιμετώπιση των δευτερογενών ψυχολογικών προβλημάτων – συνεργασία ψυχολόγου και εξειδικευμένου εκπαιδευτικού”. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα δυσλεξικό παιδί ΔΕΝ προοδεύει:

“Με επαναλήψεις μόνο της διδακτέας ύλης”. “Με ψυχολογική υποστήριξη ή ψυχοθεραπεία μόνο”. “Με περισσότερη προσοχή, αγάπη, κατανόηση μόνο”. “Με το πέρασμα του χρόνου”. “Με ασκήσεις που στοχεύουν στην καλλιέργεια της αντιληπτικής ικανότητας”. “Με τιμωρίες, αυστηρότητα, πίεση”. “Με το να του αποδίδονται κατηγορίες και ευθύνες με σκοπό να φιλοτιμηθεί”.

Σε κάθε περίπτωση οι γονείς να ξέρουν ότι με τη βοήθεια ειδικού θα το αντιμετωπίσουν, και δε θεωρείται σήμερα σοβαρό πρόβλημα.