Μέσα στην Ιστορία των τεχνών στην Ευρώπη, είναι και η
κοσμική Αρχιτεκτονική Μπαρόκ, δημοσίων χώρων !!(παραδείγματα ανακτόρων,
πλατειών)
Μετά την Αναγέννηση διακρίνονται τα χαρακτηριστικά μπαρόκ, που είναι η θεατρικότητα, η πολύπλοκη τρισδιάστατη παρουσίαση του χώρου, η ροή και η ζωντάνια των μορφών, η έντονη πολυχρωμία, και η ύπαρξη του συνδυασμού χρωμάτων και φωτός, σε σύγκριση με τις κλειστές και καθορισμένες μορφές της Αναγέννησης . Τα έργα παρασύρουν τον θεατή σε μια μίμηση και καθηλώνει το βλέμμα στις πολύπλοκες λεπτομέρειες της επιφάνειας. Κυρίαρχα χαρακτηριστικά μπαρόκ, είναι η έξαρση των συναισθημάτων, η επιβλητικότητα και η υπερβολή.
Σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης αναπτύχθηκαν τάσεις μπαρόκ και απέρρευσαν από αυτές 2 κυρίως ρεύματα. Το ένα είναι επηρεασμένο από το πνεύμα του κλασικισμού της Αναγέννησης, και συγκράτησε τα χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. Παρουσιάστηκε στη Γαλλία και Ιταλία Στο άλλο ρεύμα τα χαρακτηριστικά του μπαρόκ καταλήγουν στον κλασικισμό. Εμφανίζεται έτσι μια επαναφορά στους κανόνες της Αναγέννησης και επανέρχεται η συμμετρία και η γεωμετρία. Αυτά είναι τα πρώτα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού!
Στην κοσμική αρχιτεκτονική οι πύργοι και οι εκκλησίες δεν ήταν απλώς έργα αρχιτεκτόνων. Ήταν όλες οι τέχνες μαζί και δημιουργούσαν ένα εκπληκτικό τεχνητό κόσμο σαν ολόκληρες πολιτείες, που είχαν για σκηνικό μεγάλες εκτάσεις γης που μεταμορφώνονταν σε κήπους με καταρράκτες. Οι καλλιτέχνες ήταν απόλυτα ελεύθεροι να κάνουν σχέδια κατά την κρίση τους, και να μεταφέρουν απίθανα οράματα σε πέτρα και επιχρυσωμένο γύψο.
Στη Αυστρία και νότια Γερμανία το ιταλικό μπαρόκ, σε συνδυασμό με το γαλλικό βρήκαν την πιο τολμηρή και ολοκληρωμένη έκφραση. Οι Άγγλοι θεωρούσαν ότι ένας κήπος ή ένα πάρκο πρέπει να καθρεφτίζει την ομορφιά της φύσης και σαν τοπίο να γοητεύει τον ζωγράφο. Στο Παρίσι κατασκευαστήκαν πολλές πλατείες με χαρακτηριστικά μπαρόκ. Η πλατεία ήταν ένα χώρος ένταξης ενός μνημείου ή ένα σημείο πολλών επικοινωνούντων χώρων, μιας πόλης με μια δομημένη σύνθεση.
Μια οβάλ πλατεία σχηματίζεται από τόξα που ξεκινούν από τα ανάκτορα του κυβερνήτη και δίνουν τη θέση τους σε κτήρια που υπάρχουν δεξιά και αριστερά του άξονα που οδηγεί στη βασιλική πλατεία. Ενδιάμεσα υπάρχουν κήποι ,ενώ το τόξο τονίζει τον άξονα Υπάρχει μια δυναμική στην οργάνωση του χώρου, που οδηγεί στις διαδοχικές κινήσεις του ανθρώπου. Τονίζεται δηλαδή αυτό που είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του μπαρόκ, ο χώρος σε συνάρτηση με τις κινήσεις.
Στην αρχιτεκτονική ανοικτών χώρων χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλατεία της Ισπανίας στη Ρώμη. Σαν ιδέα ξεκίνησε για να ενωθούν τα δυο τμήματα της πόλης που είχαν μεγάλη υψομετρική διαφορά Για αυτό δημιουργήθηκε μια σκάλα που ενώνει την εκκλησία η οποία βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο, με την πλατεία.Οι 2 ράμπες της σκάλας υποχρεώνουν σε μια ελλειψοειδή πορεία, που βγαίνει στο ίδιο σημείο, αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.Δημιουργούνται πλατώματα στολισμένα με ανθισμένα παρτέρια σα σημεία στάσης του επισκέπτη Η πλατεία της Ισπανίας είναι και σήμερα ένα από τα πολυσύχναστα σημεία της Ρώμης.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής ανοικτών χώρων είναι το σιντριβάνι των Τρέβι στη Ρώμη, το οποίο είναι μια σύνθεση αρχιτεκτονικής γλυπτικής σκηνογραφίας και τεχνικής .Έχει τη μορφή μιας αψίδας σε κορινθιακό ρυθμό , ενώ τα νερά πέφτουν σε μια σύνθεση βράχων. Το σιντριβάνι είναι ενσωματωμένο σε μια μικρή πλατεία , αλλά δημιουργείται η εντύπωση ότι ο χώρος είναι μεγάλος, καθώς το φώς αντανακλάται παντού, και δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος είναι ανέμελος, ευχάριστος, και ξένοιαστος.
Παράδειγμα κοσμικής αρχιτεκτονικής μπαρόκ, είναι οι Βερσαλλίες, του Λουδοβίκου ΙΔ΄ με αρχιτέκτονα Λορέτζο Μπερνίνι .Σύμβολο τεράστιας δύναμης στο τέλος του 17ου. Οι Βερσαλλίες είναι τόσο μεγάλες οσο καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα. Υπάρχουν 123 παράθυρα στην πρόσοψη κάθε ορόφου προς τους μεγαλοπρεπείς κήπους με τις αλέες, και τα αγάλματα που καλύπτουν πολλά στρέμματα με μεγαλεπήβολα και αναγεννησιακά στοιχεία. Εικάζεται στο συγκεκριμένο ανάκτορο, ότι αν οι αρχιτέκτονες ήταν πιο τολμηροί, θα χρησιμοποιούσαν πιο πρωτότυπα μέσα , με πιο επιτυχημένο αποτέλεσμα!!
O 18 αιώνας είναι από τους μεγαλύτερους αιώνες της Αρχιτεκτονικής, καθώς και άλλων συνδυασμών επιστήμης και τέχνης
Οι αρχιτέκτονες ήταν πολύ τολμηροί Οι πλατείες και οι μεγαλοπρεπείς χώροι με στοιχεία μπαρόκ, κάνουν τον επισκέπτη να αισθάνεται τέρψη, και ότι μπορεί να συμμετέχει και να βιώνει και αυτός μια μεγαλοπρεπή καθημερινότητα μέσα σε κοινόχρηστο χώρο, με την προσωρινή έστω ανεμελιά και φαντασμαγορία
Μετά την Αναγέννηση διακρίνονται τα χαρακτηριστικά μπαρόκ, που είναι η θεατρικότητα, η πολύπλοκη τρισδιάστατη παρουσίαση του χώρου, η ροή και η ζωντάνια των μορφών, η έντονη πολυχρωμία, και η ύπαρξη του συνδυασμού χρωμάτων και φωτός, σε σύγκριση με τις κλειστές και καθορισμένες μορφές της Αναγέννησης . Τα έργα παρασύρουν τον θεατή σε μια μίμηση και καθηλώνει το βλέμμα στις πολύπλοκες λεπτομέρειες της επιφάνειας. Κυρίαρχα χαρακτηριστικά μπαρόκ, είναι η έξαρση των συναισθημάτων, η επιβλητικότητα και η υπερβολή.
Σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης αναπτύχθηκαν τάσεις μπαρόκ και απέρρευσαν από αυτές 2 κυρίως ρεύματα. Το ένα είναι επηρεασμένο από το πνεύμα του κλασικισμού της Αναγέννησης, και συγκράτησε τα χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. Παρουσιάστηκε στη Γαλλία και Ιταλία Στο άλλο ρεύμα τα χαρακτηριστικά του μπαρόκ καταλήγουν στον κλασικισμό. Εμφανίζεται έτσι μια επαναφορά στους κανόνες της Αναγέννησης και επανέρχεται η συμμετρία και η γεωμετρία. Αυτά είναι τα πρώτα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού!
Στην κοσμική αρχιτεκτονική οι πύργοι και οι εκκλησίες δεν ήταν απλώς έργα αρχιτεκτόνων. Ήταν όλες οι τέχνες μαζί και δημιουργούσαν ένα εκπληκτικό τεχνητό κόσμο σαν ολόκληρες πολιτείες, που είχαν για σκηνικό μεγάλες εκτάσεις γης που μεταμορφώνονταν σε κήπους με καταρράκτες. Οι καλλιτέχνες ήταν απόλυτα ελεύθεροι να κάνουν σχέδια κατά την κρίση τους, και να μεταφέρουν απίθανα οράματα σε πέτρα και επιχρυσωμένο γύψο.
Στη Αυστρία και νότια Γερμανία το ιταλικό μπαρόκ, σε συνδυασμό με το γαλλικό βρήκαν την πιο τολμηρή και ολοκληρωμένη έκφραση. Οι Άγγλοι θεωρούσαν ότι ένας κήπος ή ένα πάρκο πρέπει να καθρεφτίζει την ομορφιά της φύσης και σαν τοπίο να γοητεύει τον ζωγράφο. Στο Παρίσι κατασκευαστήκαν πολλές πλατείες με χαρακτηριστικά μπαρόκ. Η πλατεία ήταν ένα χώρος ένταξης ενός μνημείου ή ένα σημείο πολλών επικοινωνούντων χώρων, μιας πόλης με μια δομημένη σύνθεση.
Μια οβάλ πλατεία σχηματίζεται από τόξα που ξεκινούν από τα ανάκτορα του κυβερνήτη και δίνουν τη θέση τους σε κτήρια που υπάρχουν δεξιά και αριστερά του άξονα που οδηγεί στη βασιλική πλατεία. Ενδιάμεσα υπάρχουν κήποι ,ενώ το τόξο τονίζει τον άξονα Υπάρχει μια δυναμική στην οργάνωση του χώρου, που οδηγεί στις διαδοχικές κινήσεις του ανθρώπου. Τονίζεται δηλαδή αυτό που είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του μπαρόκ, ο χώρος σε συνάρτηση με τις κινήσεις.
Στην αρχιτεκτονική ανοικτών χώρων χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλατεία της Ισπανίας στη Ρώμη. Σαν ιδέα ξεκίνησε για να ενωθούν τα δυο τμήματα της πόλης που είχαν μεγάλη υψομετρική διαφορά Για αυτό δημιουργήθηκε μια σκάλα που ενώνει την εκκλησία η οποία βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο, με την πλατεία.Οι 2 ράμπες της σκάλας υποχρεώνουν σε μια ελλειψοειδή πορεία, που βγαίνει στο ίδιο σημείο, αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.Δημιουργούνται πλατώματα στολισμένα με ανθισμένα παρτέρια σα σημεία στάσης του επισκέπτη Η πλατεία της Ισπανίας είναι και σήμερα ένα από τα πολυσύχναστα σημεία της Ρώμης.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής ανοικτών χώρων είναι το σιντριβάνι των Τρέβι στη Ρώμη, το οποίο είναι μια σύνθεση αρχιτεκτονικής γλυπτικής σκηνογραφίας και τεχνικής .Έχει τη μορφή μιας αψίδας σε κορινθιακό ρυθμό , ενώ τα νερά πέφτουν σε μια σύνθεση βράχων. Το σιντριβάνι είναι ενσωματωμένο σε μια μικρή πλατεία , αλλά δημιουργείται η εντύπωση ότι ο χώρος είναι μεγάλος, καθώς το φώς αντανακλάται παντού, και δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος είναι ανέμελος, ευχάριστος, και ξένοιαστος.
Παράδειγμα κοσμικής αρχιτεκτονικής μπαρόκ, είναι οι Βερσαλλίες, του Λουδοβίκου ΙΔ΄ με αρχιτέκτονα Λορέτζο Μπερνίνι .Σύμβολο τεράστιας δύναμης στο τέλος του 17ου. Οι Βερσαλλίες είναι τόσο μεγάλες οσο καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα. Υπάρχουν 123 παράθυρα στην πρόσοψη κάθε ορόφου προς τους μεγαλοπρεπείς κήπους με τις αλέες, και τα αγάλματα που καλύπτουν πολλά στρέμματα με μεγαλεπήβολα και αναγεννησιακά στοιχεία. Εικάζεται στο συγκεκριμένο ανάκτορο, ότι αν οι αρχιτέκτονες ήταν πιο τολμηροί, θα χρησιμοποιούσαν πιο πρωτότυπα μέσα , με πιο επιτυχημένο αποτέλεσμα!!
O 18 αιώνας είναι από τους μεγαλύτερους αιώνες της Αρχιτεκτονικής, καθώς και άλλων συνδυασμών επιστήμης και τέχνης
Οι αρχιτέκτονες ήταν πολύ τολμηροί Οι πλατείες και οι μεγαλοπρεπείς χώροι με στοιχεία μπαρόκ, κάνουν τον επισκέπτη να αισθάνεται τέρψη, και ότι μπορεί να συμμετέχει και να βιώνει και αυτός μια μεγαλοπρεπή καθημερινότητα μέσα σε κοινόχρηστο χώρο, με την προσωρινή έστω ανεμελιά και φαντασμαγορία
( Τζ. Αλμπάνη Μ.Κασιμάτη.Εικαστικές Τέχνες στην Ευρώπη,
Ιστορία των Τεχνών στην Ευρώπη από τον Μεσαίωνα ωςτον 18ο. Πάτρα
2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου