Ο σοφός λαός;;; (διαχρονική ψυχολογία)! Η <σοφία> του λαού!!??

Ο Αριστείδης ο Δίκαιος (540 – 468 π.Χ.) υπήρξε επιφανής πολιτικός και στρατηγός των Αθηναίων. Στη μάχη του Μαραθώνα ήταν ένας απ’ τους 100 Έλληνες στρατηγούς και στη συνέχεια ανακηρύχθηκε Άρχοντας των Αθηνών.

Εκτός από τη μεγάλη σωφροσύνη και φιλοπατρία του, τον διέκρινε μια αυστηρότατη προσήλωση στο πνεύμα της δικαιοσύνης γι’ αυτό και η ιστορία, δίπλα στο όνομά του, του κόλλησε τον χαρακτηρισμό «Ο δίκαιος». Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε πάμπτωχος το 468 π.Χ., σε ηλικία 72 ετών.

Όταν τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση των Αρχόντων για να εξοριστεί ο Αριστείδης, ένας αγράμματος πολίτης, που δεν τον γνώριζε ούτε στην όψη του, συναντώντας τον Αριστείδη καθοδόν, του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο το όνομα «Αριστείδης».

Οπότε, χωρίς καν να του φανερωθεί εκείνος, τον ρώτησε τι κακό είχε κάνει ο Αριστείδης και ζητούσε να τον εξορίσουν.

Τότε ο πολίτης του απάντησε πως τίποτε μεν δεν είχε κάνει το κακό, αλλά κουράσθηκε να ακούει συνέχεια να τον λένε όλοι «δίκαιο δίκαιο». Και ο Αριστείδης, μετά από αυτό, χωρίς καθόλου να διστάσει, έγραψε επάνω στο όστρακο το όνομά του.

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Ο διάσημος γλύπτης Πολύκλειτος (5ος αιώνα π.Χ.) , έκανε δυο όμοια αγάλματα. Το ένα άγαλμα το έδειχνε σε όλους, το άλλο το έκρυψε να μη το δει κανείς. Ο κόσμος κοιτούσε το πρώτο άγαλμα και πολλοί έκαναν παρατηρήσεις, ότι θα έπρεπε να είναι έτσι η αλλιώς. Ο γλύπτης προσεκτικά άκουγε τις παρατηρήσεις, και σύμφωνα μ' αυτές έκανε διορθώσεις στο άγαλμα. Μετά έβαλε δίπλα και τα δυο αγάλματα για ν' ακούσει τη συγκριτική εκτίμηση των αγαλμάτων. Όλοι αναγνώρισαν ότι εκείνο το άγαλμα που έμεινε χωρίς διορθώσεις είναι πολύ πιο ωραίο από το άγαλμα που διορθώθηκε.
Τότε ο Πολύκλειτος είπε στους κριτικούς του:
- Τώρα βλέπετε ότι το άγαλμα που δε σας άρεσε και με αναγκάσατε να το διορθώσω, δηλαδή το δικό σας έργο τελικά, είναι άσχημο για εσάς τους ίδιους που κάνατε τις διορθώσεις; ///////

 

Ρώτησε ο δικαστής. Ν αθωώσω  Ιησού η Βαραββά.; Και ο < σοφός> λαός απάντησε Βαραββά. Αυτος, που πριν από λίγο καιρό Τον προσκυνούσε..  Μεσα στο λαο ο ενας υποβάλλει τον αλλον, χωρις λογική και κριση.  Είναι η συλλογική συνείδηση και η ψυχολογία του όχλου, που  επηρεάζεται το υποσυνείδητο και όχι πάντα η συνείδηση!  Χρειαζόμαστε   τους δικαστές! Ακόμα και τα παιδιά μιας οικογένειας να μαλώσουν, χρειάζονται κάποιο τρίτο αντικειμενικό ατομο, που βασίζεται σε  λογικά επιχειρήματα  να αποφασίσει. Οι νομοι στο Βυζαντιο που ειχε  Πολιτισμό, ήταν πάνω από τον αυτοκράτορα!

ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Τι θεωρείται «αποκλίνουσα συμπεριφορά»;

Ο όρος απόκλιση από άποψη ψυχολογίας «χρησιμοποιείται για τις ποιοτικές ή ποσοτικές διαφορές μεταξύ της συμπεριφοράς ενός ατόμου και ενός κανόνα, ενός συστήματος αναφοράς, μιας κανονικής πορείας» (Παπαδόπουλος, 1994: 77).

Σύμφωνα με τον ορισμό που βρίσκουμε στο κοινωνιολογικό λεξικό της UNESCO «αποκλίνουσα συμπεριφορά (deviant behaviour) είναι η συμπεριφορά που από ή συγκρούεται με τους γνώμονες (standards) που είναι κοινωνικώς ή πολιτιστικώς αποδεκτοί από μία κοινωνική ομάδα (social group) ή ένα κοινωνικό σύστημα (social system)” (UNESCO, 1972: 909). Διερευνώντας τον όρο παρατηρείται πως η έννοια της απόκλισης προκύπτει από τη στατιστική αφού αποκλίνουσα συμπεριφορά αποκαλούμε αυτή που ξεφεύγει από το μέσο όρο. Ωστόσο έννοιες όπως η απόκλιση και η κανονικότητα γίνονται σαφέστερες από το περιεχόμενο μόνο αν τις εξετάσουμε σε σχέση με τα « πολιτισμικά» γνωρίσματα της ομάδας, βάσει των οποίων εκτιμάται η απόκλιση» (UNESCO, 1972 : 909).

Στη στατιστική πλευρά της απόκλισης αναφέρονται και οι Clinard & Meier, οι οποίοι υποστηρίζουν πως οι ορισμοί της έννοιας στηρίζονται σε στατιστικές, απόλυτες, αντιδραστικές ή κανονιστικές απόψεις. Στατιστικά απόκλιση θεωρείται οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν παρουσιάζεται συχνά. Από απόλυτη άποψη απόκλιση είναι η παράβαση αρχών που θεωρούνται παγκόσμιες. Ένας ορισμός που στηρίζεται σε αντιδραστικές απόψεις θεωρεί ως απόκλιση την παραβίαση μιας συγκεκριμένης απαγόρευσης (επίσημης ή μη), ενώ σύμφωνα με τον κανονιστικό ορισμό απόκλιση είναι η παραβίαση μιας νόρμας (ενός κανόνα) προς την οποία η πλειοψηφία θεωρεί ότι πρέπει να συμμορφωθεί ( Clinard & Meier, 2007 στο Steffgen, 2009). Η έννοια της απόκλισης οροθετείται, επίσης, από κάποιους ερευνητές βάση τριών διαφορετικών εννοιολογικών προσεγγίσεων: την κανονιστική- νομική θέση, τη θέση της κοινωνικής προσδοκίας και την αντιδρασιακή θέση (Δήμου, 2003). Σύμφωνα με την κανονιστική- νομική θέση ως απόκλιση εννοείται οτιδήποτε αποτελεί παράβαση των γραπτών νόμων, αφού ως κριτήριο για την οριοθέτηση μίας πράξης ως αποκλίνουσας ή μη είναι οι διατάξεις του ποινικού κώδικα, οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να προσδιορίσουν αντικειμενικά το περιεχόμενο της απόκλισης (Bloch και Flynn, στο Δήμου, 2003). Και ενώ θεωρούμε πως οι παραβάσεις των γραπτών νόμων συνιστούν απόκλιση, ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως υπάρχουν και άτυποι νόμοι και κανόνες η παράβαση των οποίων επίσης θεωρείται απόκλιση. Η θέση της κοινωνίας αναφέρει πως οι κοινωνικοί κανόνες διαμορφώνουν τις κοινωνικές προσδοκίες οι οποίες σχηματοποιούνται κατά τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης του ατόμου, και εσωτερικεύονται από αυτό. Η εκπλήρωση ή μη αυτών των κοινωνικών προσδοκιών συντελεί στο να χαρακτηριστεί μία πράξη ως αποκλίνουσα ή μη (Δήμου, 2003). Βάσει της αντιδρασιακής θέσης μία συμπεριφορά κατατάσσεται ως αποκλίνουσα ανάλογα με τις αρνητικές κυρώσεις που αυτή δέχεται από τον περίγυρο. Επομένως η άποψη αυτή εξετάζει τις αρνητικές κυρώσεις που δέχεται μία πράξη χωρίς όμως να μελετά το πλαίσιο μέσα στο οποίο η πράξη αυτή δημιουργήθηκε (Δήμου, 2003). Ο Δήμου ωστόσο αναφέρει πως ένας πληρέστερος ορισμός της απόκλισης θα μπορούσε να προκύψει από την αφομοιωτική θέση, η οποία συνδυάζει τα κριτήρια της κανονιστικής και αντιδρασιακής θέσης. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν πολλοί όροι για να περιγράψουν την αποκλίνουσα συμπεριφορά όπως απόκλιση, παρέκκλιση, προβλήματα συμπεριφοράς, διαταραχές του συναισθήματος και της συμπεριφοράς ή συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές, παραβατικότητα κ.ά

 

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΡΙ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΜΕ

 Το καλοκαίρι είναι περισσότερο  για διαπαιδαγώγηση.

 Εδώ εστιάζεται   η διαπαιδαγώγηση  στις επιστήμες της Αγωγής.

 Κάθε παιδί γεννιέται με  θετικά και αρνητικά. Πολλοί γονείς όταν βλέπουν κάτι  αρνητικό στο παιδί τους, με το μυαλό τους το κάνουν αμέσως θετικό, και λένε όταν μεγαλώσει  θα το εξαλείψει .Κάπου μέσα, μπορεί να βλέπουν  τους  εαυτούς τους  και δε θέλουν  να το παραδεχτούν.

Το παιδί δεν πρέπει να μεγαλώνει με το  αντικειμενικά αρνητικό του, αλλά με την προσπάθεια επίλυσης αυτού. Αν περιμένουμε να  το διορθώσει εμπειρικά, έχει χάσει πολύτιμο χρόνο και έχει  πάει η ζωή του σε πολλά πίσω, ενώ θα μπορούσαν οι γονείς να το είχαν αμβλύνει.

Επειδή οι γονείς δεν ξέρουν αντικειμενικά, (ούτε αυτό το παραδέχονται), καλό είναι σήμερα να πληροφορούνται από αντικειμενικούς  ειδικούς. Έχουν υποχρέωση για το καλό της κοινωνίας. Αν οι γονείς ήξεραν, η κοινωνία δε θα νοσούσε. Νομίζουν ότι ξέρουν

Όποιος πάει να ψηφίσει, δε σημαίνει ότι ξέρει πολιτική .Όποιος μαγειρεύει 10 φαγητα, δε σημαίνει ότι ξέρει μαγειρική γενικά. Όποιος  βλέπει τηλεόραση , δε σημαίνει ότι ξέρει από τηλεόραση γενικά.( Παρεμπιπτόντως αυτά που γίνονται τώρα στο ΣΚΑΙ  ,τα είχε επισημάνει φίλος  εδώ , ο πιο εδικός για τηλεόραση στην Ελλάδα, εδώ και ένα χρόνο, όταν ο κοσμος δεν είχε καταλάβει τίποτα)  Οποιος έχει μεγαλώσει 2 παιδιά, δεν  ξέρει από παιδια. Έμαθε λίγα από τα συγκεκριμένα παιδιά. Έχουν αφιερώσει άνθρωποι τις ζωές τους για αυτό με ερευνες..

Μην επιλέγετε  άτομα που κολακεύουν εσάς και τα παιδιά σας για εμπορικούς λόγους η για δημόσιες σχέσεις. Ο παιδαγωγός πρέπει να είναι αντικειμενικός  να μιλαει ξεκάθαρα, και να λυνει,όχι να λέει κολακείες.. Η κολακεία  σημαίνει ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα για τα αρνητικά του παιδιού σας ,και σας θέλει  ισόβιους πελάτες. Παράλληλη όμως πεταει και2 λέξεις ότι διορθώθηκε για να σας πείθει..

Από πότε άρχισε η κοινωνία των νέων να ζηταει τις συντάξεις,  να μαζεύει χαρτια-πτυχια,και να μη δουλεύει; Από τοτε που έγινε στη μόδα μόνο η κολακεία και το   ευκολο  ψυχολογικό χάιδεμα στα παιδιά. (που όταν βαριέται κάποιος το προτιμάει)

Είναι πολύ εύκολο να κολακεύεις, όπως πολύ εύκολο να αποθαρρύνεις. Το δύσκολο είναι να διορθώνεις ,…με  προσαρμοστικότητα στις  απαιτήσεις  της κοινωνίας! Εκει απ ότι φαίνεται, υπάρχει έλλειμμα. Αν δεν υπήρχε θα είχαμε καλύτερη  κοινωνία! Μην ακουτε τι λένε οι γονείς για να επιβεβαιώνονται και οι ίδιοι. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Η καρδιά όλων των κοινωνιών, είναι η διαπαιδαγώγηση.