Bullying; Εκφοβισμός;

Bullying; Εκφοβισμός;

Για γονείς που δεν έχουν  πολύ χρόνο, ένα κίνητρο για να ψαχτούν και να ψάξουν  (εκλαϊκευμένα, με παράδειγμα)  

Εκφοβισμό κάποιας μορφής θα έχουν πάντα τα παιδια  στη ζωή τους. Η κοινωνία δεν θα τα χαϊδέψει. Αντί να επιδιώκουμε να αλλάξουμε τους άλλους, αλλάζουμε το παιδί μας δημιουργώντας του ασπίδες προστασίας.

 Με τον διευθυντή στη ζωή τους θα έχουν εκφοβισμό, με τον πελάτη τους, με τον συνάδελφο τους.  Παλαιότερα οι δάσκαλοι/ες  έδερναν με χάρακα τα παιδιά .Κανένα όμως δεν αυτοκτονούσε απ αυτό.

 Περίπτωση που ο καθηγητής ήθελε να κόψει τον μαθητή και πήγε από πάνω του την ώρα του επίσημου διαγωνίσματος  για να μη γράψει καλά , του κουνούσε ο καθηγητής το θρανίο. Ο μαθητής του Γυμνασίου  που είχε αντίληψη, κατάλαβε ότι αν του έλεγε κάτι, θα έπαιρνε αποβολή και θα έχανε την τάξη.  Έκανε ότι δεν το κατάλαβε, έγραψε και πέρασε. Κέντρο Αθήνας σε γυμνάσιο αρρένων. Δεν είναι εκφοβισμός από καθηγητή αυτό;

Πολλοί δάσκαλοι/ες,  αφού έριχναν ξύλο στα παιδιά, αν έκαναν ένα λάθος στην ορθογραφία, τους κρεμούσαν ένα πίνακα που έλεγε <<είμαι άχρηστος>> και τους υποχρέωναν να περιφέρονται στο σχολείο και να ταπεινώνονται. Ναι στο κέντρο της Αθήνας συνέβαιναν αυτά επί χούντας και αργότερα

Κανένα όμως δεν αυτοκτόνησε.

Υπάρχει περίπτωση καθηγήτριας που αυτοκτόνησε επειδή την αμφισβήτησαν οι μαθητές της. Ήταν μοναχοπαίδι μαθήτρια  του 20, που όλοι την επαινούσαν

Μια αντιμετώπιση, αν δεν υπάρχει κάτι παθολογικό, είναι οι γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά την ίδια τη ζωή ώστε να εμβολιάζονται κοινωνικά και να ζυμώνονται. Να τα βάζουν σε όλα τα ΜΜΜ, να συναναστρέφονται με κόσμο,  να βλέπουν όλα τα επαγγέλματα να πηγαίνουν σε ιδρύματα να βλέπουν τη δυστυχία ώστε να αντιλαμβάνονται την κατάστασή τους, να θέλουν να βοηθήσουν άλλα άτομα (βασικό ο εθελοντισμός για να αγαπάς τη ζωή)  να δουλεύουν για  λίγο τα καλοκαίρια με κάτι που ξέρουν, για να δημιουργούν πραγματική αυτοπεποίθηση και όχι απλά ένα φούσκωμα στα μυαλά απτό περιβάλλον τους.

Έτσι θα ξέρουν ότι μέσα στη ζωή είναι όλα . Το ψυχολογικό  παραχάιδεμα  είναι η αιτία όλων, γιατί   νομίζει το παιδί ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και ότι δεν θα το αμφισβητήσει κανένας ποτέ. Με τις μετέπειτα αμφισβητήσεις, έρχονται οι εξαρτήσεις από νικοτίνη έως ναρκωτικά, έρχονται  οι καταθλίψεις, και οι αυτοκτονίες. Αν όμως σμιλευτούν πραγματικά από τους γονείς , έρχεται σταδιακά ο εμβολιασμός και δεν θα παρουσιάσουν τέτοια φαινόμενα. Οι  καλοί γονείς είναι αυτοί που τους μαθαίνουν την πραγματική ζωή, με τις απογοητεύσεις της με τις δυσκολίες της, χωρίς παινέματα και χαϊδέματα. Από τους γονείς τους τα δικαιολογούν αυτά,  και στη ζωή τους φαίνονται φυσιολογικά για να τα αντιμετωπίσουν.

Ξέρω οικογένεια  που ο γιος της αυτοκτόνησε στα 25 του. 1,98. (έπεσε απτον τέταρτο, αφού  αγκάλιασε τη μητέρα του  και της είπε ότι την αγαπαει. )  Συμβολαιογράφος και η μητέρα του και ο πατέρας του. Όταν  πατέρας του πέθανε  το παιδί  έπεσε σε κατάθλιψη. Από πρώτος μαθητής δεν ήθελε να πάει σχολείο. Η μητέρα του έδωσε περιουσίες σε ψυχολόγους. Πολλές θεραπείες. Ποτέ δεν του έμαθε την πραγματική ζωή , όπως είναι, και δεν έπιανε το σφυγμό του με διαίσθηση.  Δε σμιλεύτηκε το παιδάκι αυτό, να δει πού ανήκει και πώς λειτουργεί η κοινωνία.