ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ…… ΑΠΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ!.
Ύψιστο καθήκον όσων ασχολούνται με την αγωγή των παιδιών, είναι να τους διδάξουν να’ αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, απέναντι στον εαυτόν τους και τους συνανθρώπους τους. Πολλές μητέρες ωθούμενες απτο προσωπικά τους προβλήματα εμποδίζουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν βιώματα κι εμπειρίες που θα οδηγήσουν σε μια υπεύθυνη συμπεριφορά.
Πριν μερικά χρόνια το περιοδικό Τάιμ δημοσίευσε τη χαρακτηριστική περίπτωση του Γάλλου εγκληματία πολέμου Ζάκ Βασσέρ. Ουσιαστική πρωταγωνίστρια της δίκης ήταν η μητέρα του παρόλο που δεν καθόταν στο εδώλιο. Την εποχή της χιτλερικής κατοχής στη Γαλλία, για όλο σχεδόν τον ανδρικό πληθυσμό υπήρχε ο κίνδυνος μεταφοράς σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία. Από φόβο μήπως συμβεί το ίδιο και το γιό της η κυρία Βασσέρ τον ικέτεψε να συνεργαστεί με τα στρατεύματα κατοχής. Πραγματικά υπηρέτησε την Γκεστάπο με την ίδια αφοσίωση που έδειχνε και απέναντι στη μητέρα του
Όταν τελείωσε ο πόλεμος οι αρχές έψαξαν παντού για τον μισητό συνεργάτη των Γερμανών, για να τον τιμωρήσουν. Τον ανακάλυψαν μόλις το 1962 εντελώς τυχαία στο σπίτι της μητέρας του. Τον έκρυβε με μεγάλη επιδεξιότητα για 17 ολόκληρα χρόνια. Ψώνιζε με τη σύνταξη που είχε απτον άντρα της για 2 άτομα, ψώνιζε από πολλά καταστήματα για να μη φανούν τα 2 άτομα, του είχε πλέξει ειδικές παντόφλες για να μην ακούγεται στους γείτονες και επισκέπτες. Στο κρησφύγετο του περνούσε Ο Βασσέρ την ώρα του μαθαίνοντας μαζί με τη μητέρα του 7 ξένες γλώσσες. Η μητέρα του τον αντιμετώπιζε πάντα σαν μικρό παιδί.. Όταν ρωτήθηκε γιατί κρύφτηκε στο σπίτι της μητέρας του απάντησε «Με τη μαμά ήταν ύπεροχα»Τα αποδειχτικά στοιχεία εναντίον του «μαμμόθρεφτου δολοφόνου» ήταν συντριπτικά. Η κατηγορία περιελάμβανε εσχάτη προδοσία, φόνους βασανιστήρια, και βίαιη μεταφορά συμπατριωτών. Ήταν υπεύθυνος για 230 φόνους.
Στο δικαστήριο κατέθεσαν πάνω από 200 μάρτυρες κατηγορίας που περιέγραψαν τα βασανιστήρια απτον Βασσέρ. Περιέγραψαν τους φόνους, και μια μάρτυς περιέγραψε ότι ο Βασσέρ την μαστίγωνε επί ώρες, μια άλλη ότι της έκαψε το στήθος με αναμμένα τσιγάρα.. Ο κατηγορούμενος δεν αρνήθηκε τις κατηγορίες. Κουνούσε το κεφάλι και έλεγε. «Ναι μπορεί»
Η δίκη έφτασε σ’ ένα δραματικό αποκορύφωμα όταν κλήθηκε να καταθέσει η μητέρα του Βασσέρ. Είπε. «Η δική μου μητέρα ήταν πολύ αυστηρή για αυτό παραχάιδεψα το παιδί ΄μου που ήταν για μένα το παν . Ήμουν πάντα μαζί του, και δεν ήθελα να παίζει με άλλα παιδιά. Ήθελα να τον προστατεύω απτις δυσκολίες της ζωής. Εγώ φταίω που πήγε με τους Γερμανούς. Τιμωρήστε εμένα και αφήστε εκείνο ελεύθερο Ο ψυχίατρος του δικαστηρίου δεν προέβαλλε αντιρρήσεις στις κατηγορίες που επέρριπτε η μητέρα στον ίδιο της τον εαυτό. Αντίθετα εξήγησε ότι ο Βασσέρ μετέθεσε την εξάρτηση απτη μητέρα του στη Γκεστάπο.Χρειάζοταν την αναγνώριση αυτού του υποκατάστατου της μητέρας για αυτό ξεπέρασε τον ίδιο του τον αυτό με τις φρικαλεότητες που θα του εξασφάλιζαν την αναγνώριση. Η άσκηση εξουσίας τον ικανοποιούσε για να αποδείξει ότι είναι άντρας. Παρατήρησαν ότι ο κατηγορούμενος αποκαλούσε τη μητέρα του «η μανούλα μου»και θεωρούσε το μεγαλύτερο μαρτύριο ότι κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης δεν του επέτρεπαν να δει τη μητέρα του
Η ιστορία αυτή ενισχύει και τις θέσεις της κοινωνιολόγου Πατρίτσιας Σέξτον που μελέτησε τις βιογραφίες πολλών δολοφόνων. Διαπίστωσε ότι τα άτομα αυτά, είχαν τη φήμη καλού φιλήσυχου πολίτη. Οι περιπτώσεις των καβγατζήδων και άξεστων είναι σπάνιες σαυτή την κατηγορία. Ο δολοφόνος του προέδρου Κένεντυ ο Λη Χάρβευ π.χ. ήταν πολύ μαζεμένο παιδάκι υπάκουος γιός μιας υπερπροστατευτικής μητέρας.Αλλά και οι περισσότεροι νεαροί Γερμανοί που ήταν μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων ήταν πολύ φρόνιμα παιδιά. Η μητέρα τρομοκράτη που ζει στην παρανομία λέει ότι ήταν το αγαπημένο της παιδί, και πολύ φρόνιμο, καλό και ευαίσθητο…
ΖΕΜΠΑΛΝΤ/ΚΡΑΟΥΤ Μα θέλω μόνο το καλό σου-το σύνδρομο της μαμάς.Αθήνα 1990
Ύψιστο καθήκον όσων ασχολούνται με την αγωγή των παιδιών, είναι να τους διδάξουν να’ αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, απέναντι στον εαυτόν τους και τους συνανθρώπους τους. Πολλές μητέρες ωθούμενες απτο προσωπικά τους προβλήματα εμποδίζουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν βιώματα κι εμπειρίες που θα οδηγήσουν σε μια υπεύθυνη συμπεριφορά.
Πριν μερικά χρόνια το περιοδικό Τάιμ δημοσίευσε τη χαρακτηριστική περίπτωση του Γάλλου εγκληματία πολέμου Ζάκ Βασσέρ. Ουσιαστική πρωταγωνίστρια της δίκης ήταν η μητέρα του παρόλο που δεν καθόταν στο εδώλιο. Την εποχή της χιτλερικής κατοχής στη Γαλλία, για όλο σχεδόν τον ανδρικό πληθυσμό υπήρχε ο κίνδυνος μεταφοράς σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία. Από φόβο μήπως συμβεί το ίδιο και το γιό της η κυρία Βασσέρ τον ικέτεψε να συνεργαστεί με τα στρατεύματα κατοχής. Πραγματικά υπηρέτησε την Γκεστάπο με την ίδια αφοσίωση που έδειχνε και απέναντι στη μητέρα του
Όταν τελείωσε ο πόλεμος οι αρχές έψαξαν παντού για τον μισητό συνεργάτη των Γερμανών, για να τον τιμωρήσουν. Τον ανακάλυψαν μόλις το 1962 εντελώς τυχαία στο σπίτι της μητέρας του. Τον έκρυβε με μεγάλη επιδεξιότητα για 17 ολόκληρα χρόνια. Ψώνιζε με τη σύνταξη που είχε απτον άντρα της για 2 άτομα, ψώνιζε από πολλά καταστήματα για να μη φανούν τα 2 άτομα, του είχε πλέξει ειδικές παντόφλες για να μην ακούγεται στους γείτονες και επισκέπτες. Στο κρησφύγετο του περνούσε Ο Βασσέρ την ώρα του μαθαίνοντας μαζί με τη μητέρα του 7 ξένες γλώσσες. Η μητέρα του τον αντιμετώπιζε πάντα σαν μικρό παιδί.. Όταν ρωτήθηκε γιατί κρύφτηκε στο σπίτι της μητέρας του απάντησε «Με τη μαμά ήταν ύπεροχα»Τα αποδειχτικά στοιχεία εναντίον του «μαμμόθρεφτου δολοφόνου» ήταν συντριπτικά. Η κατηγορία περιελάμβανε εσχάτη προδοσία, φόνους βασανιστήρια, και βίαιη μεταφορά συμπατριωτών. Ήταν υπεύθυνος για 230 φόνους.
Στο δικαστήριο κατέθεσαν πάνω από 200 μάρτυρες κατηγορίας που περιέγραψαν τα βασανιστήρια απτον Βασσέρ. Περιέγραψαν τους φόνους, και μια μάρτυς περιέγραψε ότι ο Βασσέρ την μαστίγωνε επί ώρες, μια άλλη ότι της έκαψε το στήθος με αναμμένα τσιγάρα.. Ο κατηγορούμενος δεν αρνήθηκε τις κατηγορίες. Κουνούσε το κεφάλι και έλεγε. «Ναι μπορεί»
Η δίκη έφτασε σ’ ένα δραματικό αποκορύφωμα όταν κλήθηκε να καταθέσει η μητέρα του Βασσέρ. Είπε. «Η δική μου μητέρα ήταν πολύ αυστηρή για αυτό παραχάιδεψα το παιδί ΄μου που ήταν για μένα το παν . Ήμουν πάντα μαζί του, και δεν ήθελα να παίζει με άλλα παιδιά. Ήθελα να τον προστατεύω απτις δυσκολίες της ζωής. Εγώ φταίω που πήγε με τους Γερμανούς. Τιμωρήστε εμένα και αφήστε εκείνο ελεύθερο Ο ψυχίατρος του δικαστηρίου δεν προέβαλλε αντιρρήσεις στις κατηγορίες που επέρριπτε η μητέρα στον ίδιο της τον εαυτό. Αντίθετα εξήγησε ότι ο Βασσέρ μετέθεσε την εξάρτηση απτη μητέρα του στη Γκεστάπο.Χρειάζοταν την αναγνώριση αυτού του υποκατάστατου της μητέρας για αυτό ξεπέρασε τον ίδιο του τον αυτό με τις φρικαλεότητες που θα του εξασφάλιζαν την αναγνώριση. Η άσκηση εξουσίας τον ικανοποιούσε για να αποδείξει ότι είναι άντρας. Παρατήρησαν ότι ο κατηγορούμενος αποκαλούσε τη μητέρα του «η μανούλα μου»και θεωρούσε το μεγαλύτερο μαρτύριο ότι κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης δεν του επέτρεπαν να δει τη μητέρα του
Η ιστορία αυτή ενισχύει και τις θέσεις της κοινωνιολόγου Πατρίτσιας Σέξτον που μελέτησε τις βιογραφίες πολλών δολοφόνων. Διαπίστωσε ότι τα άτομα αυτά, είχαν τη φήμη καλού φιλήσυχου πολίτη. Οι περιπτώσεις των καβγατζήδων και άξεστων είναι σπάνιες σαυτή την κατηγορία. Ο δολοφόνος του προέδρου Κένεντυ ο Λη Χάρβευ π.χ. ήταν πολύ μαζεμένο παιδάκι υπάκουος γιός μιας υπερπροστατευτικής μητέρας.Αλλά και οι περισσότεροι νεαροί Γερμανοί που ήταν μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων ήταν πολύ φρόνιμα παιδιά. Η μητέρα τρομοκράτη που ζει στην παρανομία λέει ότι ήταν το αγαπημένο της παιδί, και πολύ φρόνιμο, καλό και ευαίσθητο…
ΖΕΜΠΑΛΝΤ/ΚΡΑΟΥΤ Μα θέλω μόνο το καλό σου-το σύνδρομο της μαμάς.Αθήνα 1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου