ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΜΕΛΕΤΗΤΕΣ!

Τι είναι παγκοσμιοποίηση σύμφωνα με επιστήμονες, κοινωνιολόγους-ερευνητές;;;  (εμπλουτισμένο&βελτωμένο )..

Η σφαιρικότητα στη γνώση, σημαίνει και σφαιρική σκέψη!!

 

 [Οι περισσότερες πηγές είναι από ( Social sciences.Stuart Hall,David Held.&Antony McGreW.Η ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ, Σαββάλας,  2003)]

Είναι μια έννοια αρκετά ασαφής και απροσδιόριστη, που λέγεται τα τελευταία 10 χρόνια χωρίς να είναι ευκρινές το περιεχόμενο και η σημασία του.. Κυρίως αναφέρεται σε μια πρόσφατη μεταβολή στην παγκόσμια οικονομία, η οποία ακόμα ερευνάται. Ταυτίζεται γενικά  με την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, τη διεθνοποίηση παραγωγής του εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών. Με την παγκοσμιοποίηση η σημασία της εθνικής οικονομίας μειώνεται, και η αγορά παρουσιάζει μια παγκόσμια διάσταση, την ίδια στιγμή που οι νέες τεχνολογίες μικραίνουν τις αποστάσεις και διευκολύνουν τις επικοινωνίες.

Από πού πηγάζει ; Τις ρίζες της νεωτερικότητας (συνέπεια της οποίας είναι η παγκοσμιοποίηση) τις συναντάμε τους νεότερους χρόνους στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας, όπου ελευθερώνεται το άτομο, και εξελίσσεται κατά  την εποχή του Διαφωτισμού.(Διαφωτισμός=κίνημα του 18^ου που ελευθέρωνε το άτομο απτις μεσαιωνικές αντιλήψεις, έθετε νέες κοσμοθεωρίες όπως.. «Τόλμα να γνωρίσεις» και  «αμφισβήτησε την αυθεντία»)

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η νεωτερικότητα σχετίζεται με ανεπανάληπτες ιστορικές διεργασίες(πολιτικές, οικονομικές κοινωνικές και πολιτισμικές), που έλαβαν χώρα κάτω από μοναδικές ιστορικές συνθήκες στη γηραιά ήπειρο. Όπως η ανάδυση του έθνους-κράτους, και του κράτους δικαίου, ο καπιταλισμός, η ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας, η εκκοσμίκευση, ή άνοδος της επιστήμης , ο διαχωρισμός του ιδιωτικού απτο δημόσιο, κλπ

Συνδέεται επίσης με την άμετρη αλαζονεία και βία της Ευρώπης απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο που είχε χαρακτήρα αποκλεισμού, κατάκτησης, αποικιοποίησης ή και εκμετάλλευσης Την αιματηρή εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου, με τις ντετερμινιστικές απόψεις περί φυλετικών ανισοτήτων και  τους δυο μεγάλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του 20^ου αιώνα.

Μέσα στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού που επιβάλλει η νεωτερικότητα, παρακάμπτονται παλιές εξουσιαστικές δομές και παραδοσιακές μορφές οργάνωσης. Μετά την κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο φιλελευθερισμός τόσο σε επίπεδο οικονομίας όσο και επίπεδο πολιτικής, τείνει να αποτελέσει παγκόσμιο πρότυπο πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης..Η επικράτηση αυτή του φιλελευθερισμού για τον Φουκουγιάμα σημαίνει το τέλος της ιστορίας και την απαρχή μια αιώνιας ειρήνης. Ο Καλλίνικος τονίζει την άρρηκτη σχέση νεωτερικότητας και καπιταλισμού. Σε αντίθεση με αυτούς τους μελετητές, ο Γκίλπιν αρνείται την ταύτιση της νεωτερικότητας κα του φιλελευθερισμού ή της νεωτερικότητας και του καπιταλισμού

( Με τον όρο καπιταλισμός εννοούμε μια ανταγωνιστική προσφορά και ζήτηση αγαθών και εργασίας σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, ενώ με τη βιομηχανική κοινωνία εννοούμε την παρέμβαση των ανθρώπων πάνω στις πηγές ενέργειας και τις πρώτες ύλες με σκοπό τον μετασχηματισμό της φύσης με την βοήθεια της τεχνολογίας, προς όφελος του ανθρώπου.

Οι κύριοι στοχαστές, παρουσιάζουν αντιμαχόμενες απόψεις.
Κατά τον Γκίτενς(κοινωνιολόγο που έχει ασχοληθεί διεξοδικά)η παγκοσμιοποίηση, είναι κάτι περισσότερο από μια αλληλοσύνδεση  κρατών. Κατ΄αυτόν οι τοπικές επιρροές ελαχιστοποιούνται πάνω στα άτομα, και αποκτούν παγκόσμιες διαστάσεις. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση επιφέρει μια αδυναμία των κρατών να ελέγξουν από μόνα τους εγχώρια ζητήματα. Έτσι το έθνος κράτος αναζητά λύσεις στα προβλήματά του με τη διεθνή συνεργασία.!Η παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων σε διακρατικούς και υπερεθνικούς θεσμούς, διεθνοποιεί όπως λέει ο Κοξ το κράτος. Μέσα σε αυτό το φαινόμενο η αυτονομία των κρατών είναι ανάλογη με την ισχύ τους. Για τον Περλμούτερ, η παγκοσμιοποίηση οδηγεί στη σύνθεση ενός παγκόσμιου πολιτισμού, και μιας υπέρβασης του έθνους –κράτους.
Για τους νεομαρξιστές η παγκοσμιοποίηση δεν αποτελεί την απαρχή ενός παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά την επιβολή μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας από την κυρίαρχη οικονομική ελίτ.
Όσα από τα κράτη αποφασίζουν να αγνοήσουν τους κανόνες της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης, περιθωριοποιούνται. Τα υπόλοιπα δικτυωμένα στο καπιταλιστικό δίκτυο, επιτρέπουν σε υπερεθνικές ρυθμιστικές δομές (G7, ΔΝΤ,ΕΕ κ.α) να καθορίσουν προς χάρη της ευημερίας του παγκόσμιου κεφαλαίου, τις πολιτικές τους καθιστώντας τα εθνικά σύνορα άσκοπα. Ο Βαλερσταϊν είναι ένας απ αυτούς, ο οποίος συνδέει την παγκοσμιοποίηση με μια αιτιώδη λογική. Αυτή είναι η δυναμική του καπιταλισμού, ο οποίος καθορίζει την την σχέση των εθνών κρατών μέσα σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που ευνοεί τις ανισότητες(κατ΄αυτόν.)
Ο Ροζενάου βλέπει την παγκοσμιοποίηση ως απότοκη της τεχνολογικής προόδου. Κατ΄αυτόν η παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε ένα διχασμό.Από τη μια έχουμε το έθνος κράτος, και από την άλλη ένα πολυσύνθετο πλέγμα υπερεθνικών οντοτήτων..
Ο Γκίλπιν(ρεαλιστής των διεθνών σχέσεων) απορρίπτει όλες τις ανωτέρω απόψεις , και ισχυρίζεται μέσα από τις μελέτες του, ότι η παγκοσμιοποίηση δεν αναδιαμορφώνει το μέλλον και τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Εξυπηρετούνται όμως συμφέροντα ισχυρών ηγεμονικών κρατών. Κατ΄αυτόν, οδηγεί σε εσωστρέφεια τα έθνη κράτη τα οποία ενισχύουν την στρατιωτική τους ισχύ, απέναντι στη εντεινόμενη διεθνή ανασφάλεια

Οι ρεαλιστές δε βλέπουν τη παγκοσμιοποίηση ως το τέλος του έθνους κράτους, (όπως οι ιδεαλιστές) αντίθετα οι ενδείξεις τους συνηγορούν υπέρ της ενίσχυσης των εθνών κρατών.

Ο Σκλέρ συνδέει την παγκοσμιοποίηση με τρεις υπερεθνικές πρακτικές κα θεσμούς. Σε οικονομικό επίπεδο το θεσμό της υπερεθνικής επιχείρησης, σε πολιτικό την υπερεθνική τάξη, και σε πολιτικό-ιδεολογικό την κουλτούρα του καταναλωτισμού
Τέλος θεωρείται μύθος, ότι με την παγκοσμιοποίηση ο κόσμος αλληλοεξαρτιέται περισσότερο. Υπάρχει αλληλεξάρτηση στις διακρατικές σχέσεις, αλλά αυτή είναι μικρότερη από την εποχή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Αυτό που υπάρχει είναι η αλληλοσύνδεση η οποία σημαίνει ευαισθησία, στα παγκόσμια γεγονότα.////////.

 

 

ΦΟΒΟΣ ΤΟ ΤΟΞΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Φόβος. Το δυνατό τοξικό συναίσθημα που αναχαιτίζει τις επιθυμίες..μας.;;.

 Η λέξη φόβος προέρχεται από το ρήμα φέβομαι που σημαίνει "φεύγω έντρομος, τρέπομαι εις φυγήν". Δεν έχει αλλάξει η σημασία της. Και σήμερα σημαίνει ότι και στην αρχαία. Πανικός, τρόμος. Από τη μια αποσκοπεί στο να μας προστατεύσει από μία άμεση ή έμμεση απειλή, γι αυτό και αντιδρά πρώτος όταν βρεθούμε σε κίνδυνο, πχ μπροστά σε ένα επικίνδυνο ζώο. Η ένταση του φόβου που θα νιώσουμε εξαρτάται από το αν θα μπορέσουμε να «επιβάλλουμε» τη λογική μας σκέψη και να τον σταματήσουμε ή να τον ελέγξουμε. Με τα αποστάγματα από όλα τα πεδία…συνειδητοποιούμε την τοξικότητά του.., και τον αποβάλλουμε…..!!
 Απ' όλους τους φόβους που τρέφουμε, επαληθεύονται ευτυχώς μόνο οι χειρότεροι Σταντάλ
 Ας μην κοιτάμε πίσω με θυμό, ούτε μπροστά με φόβο, αλλά γύρω με επίγνωση Θέρμπερ Τζ.
Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου Μπ Σω Γαλήνη είναι η κατάλυση κάθε πόθου και φόβου Βούδας
Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, σας κορόιδεψαν ή σας λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε Κομφούκιος
Δεν έχουμε να φοβηθούμε, παρά μόνο το φόβο Ρούσβελτ Φραγκλίνος Εκείνος που είναι μολυσμένος με το φόβο της αρρώστιας, είναι ήδη μολυσμένος με την αρρώστια του φόβου Ντε Μονταίν Οι άνθρωποι που επιθυμούν να εμπνέουν τρόμο, δείχνουν πως είναι φοβητσιάρηδες. Έμερσον Ρ.
Η λογική παλεύει με το φόβο και νικά Ευριπίδης
Η συνείδηση στέκει μόνη επάνω από τον φόβο Βίας Κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου, όσο ο φόβος Μπιούρκ Ε.
Ο δικός μας φόβος μπροστά στην καταστροφή μόνο μεγαλώνει την πιθανότητα της Ράσελ Μπ. Ο φόβος είναι η αναμονή μελλοντικού κακού Πλάτων
 Ο φόβος κάνει τους έξυπνους ανόητους και τους δυνατούς αδύνατους Κούπερ Φ.
 Ο φόβος καταστρέφει την ελευθερία του ατόμου Αρτεμάκης Ο φόβος πηγάζει πάντοτε από την αμάθεια Έμερσον Πνίξε το φίδι της αμφιβολίας στην ψυχή σου, λειώσε τα σκουλήκια του φόβου στην καρδιά σου. Τότε και τα βουνά ακόμα θα παραμερίσουν απ’ το διάβα σου Σερεντί Κ.
Στον αγαθό άνθρωπο για το τίποτε δεν γεννιέται φθόνος, ούτε φόβος, ούτε οργή ή μίσος Πλούταρχος Τα δαιμόνια επιτίθενται στους φοβητσιάρηδες Ινδική παροιμία
Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο ίδιος ο φόβος Ρούζβελτ Θ.
Το πέρασμα από μια θρησκεία του φόβου σε μια θρησκεία της ηθικής αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στη ζωή ενός έθνους Αϊνστάϊν Α.
Φόβος: ψυχική αναταραχή που προκλήθηκε από την αναμονή του κακού Πλάτωνας
Χρησιμοποιήστε τη φαντασία όχι για να φοβάστε μέχρι το θάνατο, αλλά για να εμπνευστείτε για την ζωή Μπρούκμεν Α. Μη φοβείσθε υμείς. Οίδα γαρ ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε. Ουκ έστιν ώδε. Ηγέρθη γαρ καθώς είπε [Ματθ. κη’6] Ματθ.κη'6 Μη φοβού, μόνον πίστευε [Μαρκ. ε’36] Μαρκ.ε'36 Μη φοβού. Μόνο πίστευε, και σωθήσεται [Λουκ. η’50] Λουκ.η'50 Ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ θανάτου καὶ τῆς κολάσεως, (Ἑβρ. β´ 14-15). Δὲν μᾶς ἔφερε πνεῦμα δειλίας, ποὺ προκαλεῖ φόβο, ἀλλὰ πνεῦμα υἱοθεσίας (Ῥωμ. η´ 14-15). Ὁ Χριστὸς μᾶς ἐλευθέρωσε. Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ ἐλευθερώνεται καὶ ὁδηγεῖται στὴν ἀγάπη ποὺ «ἔξω βάλλει τὸν φόβο» (Α´ Ἰω. δ´ 18).

Απομυθοποίηση της μοναξιάς!!

Υπάρχουν άτομα που νοιώθουν μοναξιά ή βιώνουν μοναχικότητα ειδικά  αυτές τις μέρες των διακοπών μέσα ή έξω από  κόσμο; Ας γνωρίζουν ότι έχει πολλές εκφάνσεις …και ας την… απομυθοποιήσουν….

Το μήνυμα του Μπαλζάκ στα «βάσανα του Εφευρέτη» είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος μαστίζεται από τον ακαθόριστο διαδεδομένο  φόβο της μοναξιάς. Παίρνει ατέλειωτα μέτρα πονηρά και παραπλανητικά μονοπάτια για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την εμπειρία του να είναι μόνος.Ισως η μοναξιά χωρίς σημασία ύπαρξης ή απουσίας αξιών, πεποιθήσεων πίστης, και ο φόβος της απομόνωσης είναι το πιο τρομερό είδος αγχώδους μοναξιάς. Και συνεχίζει..Μάθε ένα πράγμα. Εντύπωσε τον στο νου σου που είναι ακόμα εύπλαστος. Ο άνθρωπος έχει τον τρόμο της μοναξιάς, και από  όλα τα είδη της μοναξιάς, η ηθική μοναξιά είναι η πιο τρομερή .Οι πρώτοι ερημίτες κατοικούσαν στο πιο πυκνοκατοικημένο κόσμο. Αυτόν των πνευμάτων. Η πρώτη ανάγκη του ανθρώπου,  είτε είναι λεπρός, είτε φυλακισμένος, αμαρτωλός, κλπ..είναι να έχει ένα σύντροφο στη μοίρα του .Για να ικανοποιήσει αυτή την ορμή που είναι η ίδια η ζωή, βάζει όλη την ενέργεια ολοκλήρωσης της ζωής του».

Στην κοινωνία μας δεν είναι σπάνια η αγχώδης μοναξιά να φτάνει σε παθολογικά άκρα .Εμφανίζει διαταραχές στην υγεία που συχνά  εκδηλώνεται με τη μορφή της μειλίχιας ύπαρξης. Είναι ένα είδος χρόνιας αρρώστιας που εξουθενώνει το άτομο.

Αντίθετα με την αγχώδη μοναξιά της σύγχρονης ζωής, ο Τόμας Γουόλφ, θεωρούσε την υπαρξιακή μοναξιά σαν μια εσώτερη κατάσταση της ύπαρξης. Πίστευε ότι είναι μια ουσιαστική κατάσταση δημιουργικότητας, και ότι απτα βάθη της απόγνωσης αναδύεται ώθηση για δημιουργία! Ο Ολιβερ Γουέντελ Χολμς εξέφρασε αυτή την πεποίθηση στην ομιλία του στους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1886  «Για να σκεφτείτε μια μεγάλη ιδέα, πρέπει να είστε συγχρόνως ήρωες και ιδεαλιστές. Μόνο όταν έχετε δουλέψει μόνοι σας, ένα μαύρο χάσμα μοναξιάς σαν  αυτό που περιβάλλει τον ετοιμοθάνατο, έχετε εμπιστευτεί τη δική σας αδιάσειστη θέληση, τότε μόνο θα έχετε επιτύχει.. Μόνο έτσι μπορείτε να κερδίσετε τη μυστική μοναχική χαρά του στοχαστή, ο οποίος γνωρίζει ότι 100 χρόνια μετά το θάνατό του, άνθρωποι που δεν τον ήξεραν θα κινούνται στο μέτρο της δικής του σκέψης…»

Ο Θόροου πέρασε πολλά χρόνια μόνο του στο δάσος και στο Walden έγραψε .Δεν ένοιωσα ποτέ μου μοναξιά, παρά μόνο μια φορά. Συνέβη λίγες βδομάδες μετά που ήρθα στο δάσος, όταν για μια ώρα αναρωτήθηκα μήπως η στενή ανθρώπινη συντροφικότητα, ήταν απαραίτητη για μια γαλήνια φυσιολογική ζωή. Σύντομα όμως αντιλήφθηκα ότι τα φανταστικά πλεονεκτήματα της ανθρώπινης συντροφικότητας ήταν ασήμαντα

Από την άλλη ο Εριχ Φρομ στο βιβλίο του «Διαφυγή από την Ελευθερία»εξηγεί γιατί η λύση να στέκεται κανείς μόνος σε ένα επικίνδυνο και ισχυρό κόσμο αποτυγχάνει αναπόφευκτα

Συναισθήματα μοναξιάς κρύβονται συχνά και στην παιδική ηλικία, χωρίς να τα εκφράζουν τα παιδιά,  και τα οποία αφού ανιχνευτούν, πρέπει να παρακαμφτούν, με πολυάριθμες μελετημένες  δραστηριότητες..

Η μοναξιά της δημόσια ζωής, υπάρχει κυρίως όταν πρέπει να παρθούν αποφάσεις οι οποίες έχουν εκτεταμένες συνέπειες,γιατί το πρόσωπο που κάθεται στο θώκο της εξουσίας, μένει μόνο του και συχνά υποφέρει από κριτική και εχθρότητα

Όλη σχεδόν τη ζωή του ο Αβραάμ Λίνκον ήταν μόνος. Απτη παιδική του ηλικία. Ποτέ δεν αισθάνθηκε τον κόσμο σαν τόπο χαράς.

Ο Γούντροου Γουίλσον είχε ένα όνειρο για την παγκόσμια ειρήνη, που αφιέρωσε τον εαυτό του μέσα στη  μοναχικότητα,μέσα στην οποία υπάρχει ευαισθησία, επίγνωση, αναγνώριση, υπόσχεση..