Απομυθοποίηση της μοναξιάς!!

Υπάρχουν άτομα που νοιώθουν μοναξιά ή βιώνουν μοναχικότητα ειδικά  αυτές τις μέρες των διακοπών μέσα ή έξω από  κόσμο; Ας γνωρίζουν ότι έχει πολλές εκφάνσεις …και ας την… απομυθοποιήσουν….

Το μήνυμα του Μπαλζάκ στα «βάσανα του Εφευρέτη» είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος μαστίζεται από τον ακαθόριστο διαδεδομένο  φόβο της μοναξιάς. Παίρνει ατέλειωτα μέτρα πονηρά και παραπλανητικά μονοπάτια για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την εμπειρία του να είναι μόνος.Ισως η μοναξιά χωρίς σημασία ύπαρξης ή απουσίας αξιών, πεποιθήσεων πίστης, και ο φόβος της απομόνωσης είναι το πιο τρομερό είδος αγχώδους μοναξιάς. Και συνεχίζει..Μάθε ένα πράγμα. Εντύπωσε τον στο νου σου που είναι ακόμα εύπλαστος. Ο άνθρωπος έχει τον τρόμο της μοναξιάς, και από  όλα τα είδη της μοναξιάς, η ηθική μοναξιά είναι η πιο τρομερή .Οι πρώτοι ερημίτες κατοικούσαν στο πιο πυκνοκατοικημένο κόσμο. Αυτόν των πνευμάτων. Η πρώτη ανάγκη του ανθρώπου,  είτε είναι λεπρός, είτε φυλακισμένος, αμαρτωλός, κλπ..είναι να έχει ένα σύντροφο στη μοίρα του .Για να ικανοποιήσει αυτή την ορμή που είναι η ίδια η ζωή, βάζει όλη την ενέργεια ολοκλήρωσης της ζωής του».

Στην κοινωνία μας δεν είναι σπάνια η αγχώδης μοναξιά να φτάνει σε παθολογικά άκρα .Εμφανίζει διαταραχές στην υγεία που συχνά  εκδηλώνεται με τη μορφή της μειλίχιας ύπαρξης. Είναι ένα είδος χρόνιας αρρώστιας που εξουθενώνει το άτομο.

Αντίθετα με την αγχώδη μοναξιά της σύγχρονης ζωής, ο Τόμας Γουόλφ, θεωρούσε την υπαρξιακή μοναξιά σαν μια εσώτερη κατάσταση της ύπαρξης. Πίστευε ότι είναι μια ουσιαστική κατάσταση δημιουργικότητας, και ότι απτα βάθη της απόγνωσης αναδύεται ώθηση για δημιουργία! Ο Ολιβερ Γουέντελ Χολμς εξέφρασε αυτή την πεποίθηση στην ομιλία του στους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1886  «Για να σκεφτείτε μια μεγάλη ιδέα, πρέπει να είστε συγχρόνως ήρωες και ιδεαλιστές. Μόνο όταν έχετε δουλέψει μόνοι σας, ένα μαύρο χάσμα μοναξιάς σαν  αυτό που περιβάλλει τον ετοιμοθάνατο, έχετε εμπιστευτεί τη δική σας αδιάσειστη θέληση, τότε μόνο θα έχετε επιτύχει.. Μόνο έτσι μπορείτε να κερδίσετε τη μυστική μοναχική χαρά του στοχαστή, ο οποίος γνωρίζει ότι 100 χρόνια μετά το θάνατό του, άνθρωποι που δεν τον ήξεραν θα κινούνται στο μέτρο της δικής του σκέψης…»

Ο Θόροου πέρασε πολλά χρόνια μόνο του στο δάσος και στο Walden έγραψε .Δεν ένοιωσα ποτέ μου μοναξιά, παρά μόνο μια φορά. Συνέβη λίγες βδομάδες μετά που ήρθα στο δάσος, όταν για μια ώρα αναρωτήθηκα μήπως η στενή ανθρώπινη συντροφικότητα, ήταν απαραίτητη για μια γαλήνια φυσιολογική ζωή. Σύντομα όμως αντιλήφθηκα ότι τα φανταστικά πλεονεκτήματα της ανθρώπινης συντροφικότητας ήταν ασήμαντα

Από την άλλη ο Εριχ Φρομ στο βιβλίο του «Διαφυγή από την Ελευθερία»εξηγεί γιατί η λύση να στέκεται κανείς μόνος σε ένα επικίνδυνο και ισχυρό κόσμο αποτυγχάνει αναπόφευκτα

Συναισθήματα μοναξιάς κρύβονται συχνά και στην παιδική ηλικία, χωρίς να τα εκφράζουν τα παιδιά,  και τα οποία αφού ανιχνευτούν, πρέπει να παρακαμφτούν, με πολυάριθμες μελετημένες  δραστηριότητες..

Η μοναξιά της δημόσια ζωής, υπάρχει κυρίως όταν πρέπει να παρθούν αποφάσεις οι οποίες έχουν εκτεταμένες συνέπειες,γιατί το πρόσωπο που κάθεται στο θώκο της εξουσίας, μένει μόνο του και συχνά υποφέρει από κριτική και εχθρότητα

Όλη σχεδόν τη ζωή του ο Αβραάμ Λίνκον ήταν μόνος. Απτη παιδική του ηλικία. Ποτέ δεν αισθάνθηκε τον κόσμο σαν τόπο χαράς.

Ο Γούντροου Γουίλσον είχε ένα όνειρο για την παγκόσμια ειρήνη, που αφιέρωσε τον εαυτό του μέσα στη  μοναχικότητα,μέσα στην οποία υπάρχει ευαισθησία, επίγνωση, αναγνώριση, υπόσχεση..