HOMO ECONOMICUS

Όλοι έχουμε μέσα μας σε κάποιο ποσοστό…έναν …Homo economicus;;;;;;; Όπως αναφέρει ο γνωστός οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Cambridge, Amartya Sen, τα βιβλία οικονομίας είναι γεμάτα από ψυχρούς υπολογιστικούς χαρακτήρες, «οικονομικούς ανθρώπους», ενώ στην πραγματική ζωή κυκλοφορούν Αμλετ, Ληρ,Μάκβεθ, Οθέλλοι (Σεν 2000:45) Συνεχίζει. Χωρίς να βλέπω και πολλούς τέτοιους, βρίσκω πράγματι εκείνον τον άλλον άνθρωπο του θετικισμού ψυχρό και άκαμπτο χωρίς αισθήματα , αξίες, και πατρίδες αλλά μόνο προτιμήσεις. Είναι ο οικονομικός άνθρωπος ο homo economicus, και κατά προέκταση ο «γεωγραφικός άνθρωπος» ο οποίος στηρίζεται θεωρητικά στα νεοκλασικά οικονομικά

Ανθρώπινος μαγνητισμός

Ανθρώπινος μαγνητισμός; Πολικότητα του ανθρώπινου σώματος;
( με πειράματα…για μικρές αποδράσεις απτο μικρόκοσμό μας!)
Αν πετάξουμε μια πέτρα στο νερό, θα δούμε γύρω απτο σημείο της πτώσης να σχηματίζονται κύκλοι που όλο και θ απλώνονται και θα σβήνουν καθώς θα απομακρύνονται.
 Αν βάλουμε μαζί 2 σώματα, το ένα θερμό και το άλλο ψυχρό, η θερμότητα που θα ακτινοβολεί με κυματισμούς το θερμό, θα φτάσει στο ψυχρό σώμα, και θα του μεταδώσει θερμοκρασία. Ο σερ Ουίλιαμ Κρουκς, ο μεγάλος Άγγλος σοφός που είχε ενδιαφερθεί για τις ψυχικές έρευνες, απέδειξε ότι οι φυσικές δυνάμεις όπως ο ήχος, ο ηλεκτρισμός, η θερμότητα το φως κλπ, οφείλονται σε δονητικές κινήσεις. Σαν σημείο εκκίνησης πήρε το εκκρεμές που χτυπά στον αέρα τα δευτερόλεπτα. Διπλασίαζε συνεχώς τον αριθμό των χτυπημάτων. Μετά από 32 δονήσεις ανά δευτερόλεπτο, η δόνηση παράγει τον ήχο.
Πρόκειται για τη χαμηλότερη μουσική νότα , αλλά στο βαθμό που οι δονήσεις αυξάνονται ,ο ήχος γίνεται όλο και διαπεραστικότερος. Το ανθρώπινο αυτί συλλαμβάνει τους ήχους μέχρι 32.768 δονήσεις ανά δευτερόλεπτο. Πέρα από τον ήλιο, πολλαπλασιάζοντας τις δονήσεις παράγεται το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός..κλπ. Σ’ αυτή την κλίμακα των δονήσεων πιστεύει ο Εκτόρ Ντυρβίλ(Αθήνα 1987) ότι πρέπει να βρίσκεται και ο ανθρώπινος μαγνητισμός….
Την πολικότητα του ανθρώπινου σώματος μάντεψαν σε γενικές γραμμές οι μεγάλοι μαγνητιστές του παρελθόντος Παράκελσος, Βαν Χέλμοντ, Ρόμπερτ Φλόυντ. Στη συνέχεια μετά από μια μακρόχρονη περίοδο λήθης, ο μαγνητισμός ξαναγεννιέται με τον Μεσμέρ που στην πρότασή του βεβαιώνει. «Ιδιαίτερα στο ανθρώπινο σώμα, εκδηλώνονται ιδιότητες ανάλογες
μ αυτές του μαγνήτη. Διακρίνουμε σ αυτό πόλους το ίδιο διαφορετικούς και αντιτιθέμενους, οι οποίοι μπορούν να επικοινωνήσουν ,να αλλαχτούν, να καταστραφούν,η να αντιστραφούν.» Όμως η αντίληψη αυτή η οποία επαναλήφθηκε από τον Ντελόν δεν εξετάστηκε σε βάθος, παρά απτον Βαρώνο Ράινχενμπαχ, ο οποίος μετά από πειράματα 30 ετών και επάνω σε ευαίσθητα υποκείμενα, αναγνωρίζει ότι το ανθρώπινο σώμα πολώνεται, Ότι οι αντίθετοι πόλοι λάμπουν με διαφορετικά χρώματα. Ότι οι αισθήσεις που νοιώθουν τα άτομα με την επαφή ή απλώς με την προσέγγιση του ενός πόλου σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος δεν είναι ίδιες, παρά με την επίδραση άλλου συγκεκριμένου πόλου, και ότι οι ιδιαιτερότητες αυτές παρατηρούνται με όλα σχεδόν τα σώματα και τις δυνάμεις της φύσης!!!

Τι θεωρείται «αποκλίνουσα συμπεριφορά»;
Ο όρος απόκλιση από άποψη ψυχολογίας «χρησιμοποιείται για τις ποιοτικές ή ποσοτικές διαφορές μεταξύ της συμπεριφοράς ενός ατόμου και ενός κανόνα, ενός συστήματος αναφοράς, μιας κανονικής πορείας» (Παπαδόπουλος, 1994: 77).
Σύμφωνα με τον ορισμό που βρίσκουμε στο κοινωνιολογικό λεξικό της UNESCO «αποκλίνουσα συμπεριφορά (deviant behaviour) είναι η συμπεριφορά που από ή συγ-κρούεται με τους γνώμονες (standards) που είναι κοινωνικώς ή πολιτιστικώς αποδεκτοί από μία κοινωνική ομάδα (social group) ή ένα κοινωνικό σύστημα (social system)” (UNESCO, 1972: 909). Διερευνώντας τον όρο παρατηρείται πως η έννοια της απόκλισης προκύπτει από τη στατιστική αφού αποκλίνουσα συμπεριφορά αποκαλούμε αυτή που ξεφεύγει από το μέσο όρο. Ωστόσο έννοιες όπως η απόκλιση και η κανονικότητα γίνονται σαφέστερες από το περιεχόμενο μόνο αν τις εξετάσουμε σε σχέση με τα « πολιτισμικά» γνωρίσματα της ομάδας, βάσει των οποίων εκτιμάται η απόκλιση» (UNESCO, 1972 : 909).
Στη στατιστική πλευρά της απόκλισης αναφέρονται και οι Clinard & Meier, οι οποίοι υποστηρίζουν πως οι ορισμοί της έννοιας στηρίζονται σε στατιστικές, απόλυτες, αντιδραστικές ή κανονιστικές απόψεις. Στατιστικά απόκλιση θεωρείται οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν παρουσιάζεται συχνά. Από απόλυτη άποψη απόκλιση είναι η παράβαση αρχών που θεωρούνται παγκόσμιες. Ένας ορισμός που στηρίζεται σε αντιδραστικές απόψεις θεωρεί ως απόκλιση την παραβίαση μιας συγκεκριμένης απαγόρευσης (επίσημης ή μη), ενώ σύμφωνα με τον κανονιστικό ορισμό απόκλιση είναι η παραβίαση μιας νόρμας (ενός κανόνα) προς την οποία η πλειοψηφία θεωρεί ότι πρέπει να συμμορφωθεί ( Clinard & Meier, 2007 στο Steffgen, 2009). Η έννοια της απόκλισης οροθετείται, επίσης, από κάποιους ερευνητές βάση τριών διαφορετικών εννοιολογικών προσεγγίσεων: την κανονιστική- νομική θέση, τη θέση της κοινωνικής προσδοκίας και την αντιδρασιακή θέση (Δήμου, 2003). Σύμφωνα με την κανονιστική- νομική θέση ως απόκλιση εννοείται οτιδήποτε αποτελεί παράβαση των γραπτών νόμων, αφού ως κριτήριο για την οριοθέτηση μίας πράξης ως αποκλίνουσας ή μη είναι οι διατάξεις του ποινικού κώδικα, οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να προσδιορίσουν αντικειμενικά το περιεχόμενο της απόκλισης (Bloch και Flynn, στο Δήμου, 2003). Και ενώ θεωρούμε πως οι παραβάσεις των γραπτών νόμων συνιστούν απόκλιση, ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως υπάρχουν και άτυποι νόμοι και κανόνες η παράβαση των οποίων επίσης θεωρείται απόκλιση. Η θέση της κοινωνίας αναφέρει πως οι κοινωνικοί κανόνες διαμορφώνουν τις κοινωνικές προσδοκίες οι οποίες σχηματοποιούνται κατά τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης του ατόμου, και εσωτερικεύονται από αυτό. Η εκπλήρωση ή μη αυτών των κοινωνικών προσδοκιών συντελεί στο να χαρακτηριστεί μία πράξη ως αποκλίνουσα ή μη (Δήμου, 2003). Βάσει της αντιδρασιακής θέσης μία συμπεριφορά κατατάσσεται ως αποκλίνουσα ανάλογα με τις αρνητικές κυρώσεις που αυτή δέχεται από τον περίγυρο. Επομένως η άποψη αυτή εξετάζει τις αρνητικές κυρώσεις που δέχεται μία πράξη χωρίς όμως να μελετά το πλαίσιο μέσα στο οποίο η πράξη αυτή δημιουργήθηκε (Δήμου, 2003). Ο Δήμου ωστόσο αναφέρει πως ένας πληρέστερος ορισμός της απόκλισης θα μπορούσε να προκύψει από την αφομοιωτική θέση, η οποία συνδυάζει τα κριτήρια της κανονιστικής και αντιδρασιακής θέσης. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν πολλοί όροι για να περιγράψουν την αποκλίνουσα συμπεριφορά όπως απόκλιση, παρέκκλιση, προβλήματα συμπεριφοράς, διαταραχές του συναισθήματος και της συμπεριφοράς ή συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές, παραβατικότητα κ.ά

ΑΘΗΝΑ--ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ

Πολεοδομία-Χωροταξία-Ιστορία Εμπορικού Τριγώνου Αθήνας!

Το εμπορικό τρίγωνο αντιστοιχεί σε μια διακριτή επιφάνεια στο εσωτερικό του ιστού του κέντρου της Αθήνας. Η περίμετρος του, Αθηνάς –Ερμού-Σταδίου ανήκει στις νεοκλασικές παραχαράξεις. Η Αθηνάς είναι διχοτόμος του μεγαλύτερου τριγώνου που είναι ισοσκελές και έχει πλευρές τις Πειραιώς-Σταδίου-Ερμού. Οι χαράξεις αυτές συμπίπτουν γενικά με τα όρια της παλιάς πόλης. Η μορφή του εσωτερικού οδικού δικτύου του εμπορικού κέντρου δεν είναι ενιαία. Το νότιο τμήμα του διατηρεί τις χαράξεις της παλαιάς πόλης. Στο βόρειο τμήμα του νεοκλασικοί πολεοδόμοι εξαφάνισαν τις παλιές χαράξεις κα τις αντικατέστησαν από ευθύγραμμες διανοίξεις. Οι κορυφές τους μεγάλου τριγώνου σηματοδοτούνται από τις πλατείες Ομονοίας . Συντάγματος, και την πλατεία τους Κεραμικού. Το ίδιο το Εμπορικό Τρίγωνο στο εσωτερικό του γενικότερου δικτύου της πόλης χάνει την ταυτότητά του, και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους.

(Αραβαντινός, Βλαστός, Εμμανουήλ, Μαρίνος-Κουρής, Μεμος, Σμπονιας& Τσουτσος. Περιβαλλοντικός σχεδιασμός Πόλεων και κτιρίων. Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός Έργων υποδομής. Φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Πάτρα.1999)