ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ..ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!

Ο Δον Κιχώτη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες!!Γιατί όλοι έχουμε ένα Δον Κιχώτη μέσα μας;;;;; ισορροπημένο ;;;;και πρακτικό;;;;

Η μορφή του Δον Κιχώτη όπως τη γνωρίζει η Ευρώπη εδώ και τέσσερις αιώνες περίπου εμφανίστηκε με το έργο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες που από πολλούς αναγνωρίζεται σαν το πρώτο νεότερο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα. Έχει γραφτεί εδώ και τέσσερεις αιώνες αλλά είναι πάντα επίκαιρο μέσα στη διαχρονικότητα του.

Με μια πανοπλία ιππότη, άτσαλα φορεμένη με ένα κοντάρι στο χέρι και ασπίδα, καβάλα σε ψωριάρικο άλογο, αλλά ευθυτενής και επιβλητικός ,και δίπλα του επάνω σε γαϊδούρι κοντόχοντρος , κάποιος που είναι υπηρέτης και το όνομα του είναι , Σάντσο Πάντσα Ας δούμε ένα επεισόδιο της ιστορίας του Δον, που κάπου κάποτε κάποιος θα μας το διηγήθηκε ίσως, για να χαρακτηρίζει την δική μας συμπεριφορά. Πέρασε τους ανεμόμυλους για εχθρικούς ιππότες και τους επιτέθηκε, μα βρέθηκε πιασμένος στα φτερά τους. Βρέθηκε ιπτάμενος στους αγρούς. Χρησιμοποιούμε και τον όρο δονκιχωτισμός για στάση αλαφροΐσκιωτη ονειροπαρμένη απέναντι στα πράγματα, ίσως και αλαζονική, εκείνου που νομίζει ότι είναι ήρωας και όλος ο κόσμος τον προσμένει να φανεί, μα και ο κάθε ιδεολόγος, που απλώς στην καθημερινή ζωή του χρησιμοποιεί νοήματα περιττά, και που δεν ξέρει από ωχ αδελφέ.

Είναι δηλαδή ο Δον Κιχώτης σημείο αναφοράς είτε θετικής είτε αρνητικής που μας βοηθάει να ονομάσουμε και να αξιολογήσουμε στάσεις και συμπεριφορές που μας χαρακτηρίζουν κατά καιρούς όλους λίγο έως πολύ. Το στοιχείο της παρωδίας, είναι στην περίπτωση του Δον Κιχώτη εξαιρετικά εμφανές. Μισότρελος ή θεότρελος επαφίεται στον αναγνώστη να το κρίνει. Ο αναγνώστης της λογοτεχνίας που παρωδείται και πιο συγκεκριμένα εκείνος που παίρνει την ανάγνωση της πολύ σοβαρά, γίνεται ήρωας ενός μυθιστορήματος. Αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό τη λογοτεχνία και την ανάγνωση της ως συστατικό στοιχείο του πολιτισμού του, ο νεότερος Ευρωπαίος με τη μορφή του Θερβάντες είναι σαν να αναγνωρίζει ότι η ταυτότητα του διαρκώς θα διατηρεί ένα χαρακτήρα όχι μόνο φανταστικό, αλλά και ειρωνικό, που διαρκώς θα εξαρτάται από τη λογοτεχνική ανάγνωση και τις περιπλοκές της.

Ούτε το εγκρίνει ούτε το απορρίπτει. Ξεκινώντας από διαπιστώσεις ανάλογες με τις παραπάνω, πολλοί αναγνώστες κριτικοί και θεωρητικοί της λογοτεχνίας μα και λογοτέχνες και φιλόσοφοι ,απέδωσαν στον ήρωα του Δον Κιχώτη εμβέλεια επικού η τραγικού ήρωα, που εκφράζει και διεκδικεί σχεδόν απεγνωσμένα την ισχύ αλλά και την αδυναμία ενός ολόκληρου πολιτισμού. Το να αντιλαμβανόμαστε την τρέλα του Δον Κιχώτη με όρους συμβολικούς και τραγικούς είναι βεβιασμένο. Ο μυθιστοριογράφος λοιπόν καταγράφει και μεταφέρει μέσα από την γραφή του όχι μια ορισμένη άποψη η θεώρηση απέναντι στη ζωή και τον κόσμο, αλλά και ένα πλήθος απόψεων και θεωρήσεων,

Βάρσος (Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας Πάτρα 1999) Ιστορία Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας Σοκολης,  Αθήνα 1999