ΙΔΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ

Χιλιοπαιγμένες ταινίες στα ίδια χώματα της Ευρώπης!
 Πρώιμος Μεσαίωνας, 8-10π.Χ.αιώνας.
Παρά τις βαρβαρικές επιδρομές, και τις αντιπαραθέσεις με το Ισλάμ, οι
κοινωνίες της παλιάς δυτικής Ρωμαικής αυτοκρατορίας, είχαν τα εξής
χαρακτηριστικά. Αγροτιά, κυριαρχεί ο θεσμός της δουλείας, το ρωμαϊκό
παρελθόν, αλλά και τα φέουδα,(μεγάλα κομμάτια Γής) ενώ παρατηρείται
δειλή εμφάνιση τεχνολογικής προόδου.
11-13 αιώνας. Στο πολιτικό πεδίο, κυριαρχούν οι φεουδάρχες. (πλούσιοι
γαιοκτήμονες) Στο κοινωνικό πεδίο, ο τριμερής διαχωρισμός της
κοινωνίας, σε πολεμιστές, ιερείς και εργαζόμενους. Η φεουδαλική
αριστοκρατία λειτουργεί  εις βάρος των πληθυσμών της υπαίθρου,
εισάγοντας σχέσεις υποτέλειας και εκμετάλλευσής. Επέρχεται σύγκρουση
πόλης και φεουδαρχίας, που σηματοδοτεί την κρίση του φεουδαλισμού, και
επανεμφανίζεται η μοναρχία.

13-14 αιώνας Τεχνολογική στασιμότητα, πάγωμα ανάπτυξης. Λιμοί και
επιδημίες, μείωση του ευρωπαϊκού πληθυσμού , οικονομική κατάρρευσης.
Αναδύεται και εδραιώνεται ο αγροτικός κατασκευαστικός τομέας που
αποτελεί τη βάση για τις καπιταλιστικές δραστηριότητες.

14-15 αιώνας Η Ευρώπη της κρίσης και της Αναγέννησης. Δημογραφικής
συρρίκνωση. Επιδημίες Μαύρου θανάτου. Σύγκρουση αγροτικών και αστικών
πληθυσμών. Οι αστικές κοινότητες και οι πλούσιες ολιγαρχίες ήρθαν
αντιμέτωπες με το φαινόμενο της φτώχειας. Το γεγονός αυτό, αλλά και
οικονομικοί σχεδιασμοί, οδήγησαν σε επαναπροσέγγιση του φαινομένου της
φτώχειας.

16-17 αιώνας.Ευρώπη πρωτίστως αγροτική. Η κοινωνικοποίηση του ατόμου
ήταν το χωριό, ή η αστική κοινωνία. Ζωντανός ο φόβος του θανάτου, από
επιδημίες, Η ίδια η κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη με πολλαπλασιασμό
των αγορών, προσέφερε ασυνείδητες λύσεις στο μέγα πρόβλημα της
ανθρώπινης επιβίωσης. Οι ανταγωνισμοί στη κοινωνία δημιούργησαν
ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Οι πληβείοι(φτωχοί) υποβαθμίστηκαν
περισσότερο. Οι ιστορικοί εδώ αντιμετωπίζουν την αποκοπή της
ανατολικής Ευρώπης από την ιστορική πραγματικότητα που ταυτίστηκε με
τη Δύση.

Οι ευρωπαϊκές οικονομίες δοκιμάστηκαν από μια οξεία πληθωριστική κρίση
η οποία έπληττε  κυρίως τα ασθενέστερα στρώματα. Σε πόλη και ύπαιθρο,
προκάλεσε παράλληλα ανεπάρκεια των κρατικών εσόδων. Η δραματική
υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου συνοδεύτηκε από φορολογικές
επιβαρύνσεις

ο 16 και 17 αιώνας χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανείς λαϊκές εξεγέρσεις
στην ύπαιθρο και στις λαϊκές κοινωνίες.

Η οικονομική κρίση, οι πόλεμοι, η φορολογία επιβάρυνε τις ήδη
τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές αριστοκρατίες και τα υποτελή
στρώματα. Στις ανακατατάξεις άνοιξε ο δρόμος για την απολυταρχική
μοναρχία.

Μέσα του 17ου. Η ευρωπαϊκή ήπειρος κλονίστηκε από μια σειρά κρίσεων,
οικονομικών και κοινωνικών, οι οποίες προκάλεσαν έντονες πολιτικές
ανακατατάξεις. Οι πολλές αυτές κρίσεις προσέδωσαν στη περίοδο το
χαρακτήρα μια γενικής κρίσης.

Παραμονές Γαλλικής επανάστασης (1789) 18ος αιώνας. Οι ανταγωνισμοί στο
εσωτερικό της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας, και των κρατικών αξιωμάτων,
δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.

Ο 18 ος ήταν η περίοδος των κοσμογονικών αλλαγών. Η διάνοιξη νέων
δρόμων, επέτρεψε το άνοιγμα της ευρωπαϊκής παραγωγής σε μια παγκόσμια
αγορά.

18-19ος αιώνας. Εδραίωση του καπιταλισμού, ή οποία δεν αποτέλεσε χωρίς
σκαμπανεβάσματα διαδικασία .

Στην αυγή του 20ου, μια σειρά επαναστάσεων κοινωνικών, πολιτικών,
διανοητικών, είχαν ανατρέψει τα παλαιά καθεστώτα της ολιγαρχίας

Στο πρώτο μισό του 20 ου οι ευρωπαϊκές κοινωνίες συγκλονίστηκαν από
οικονομική και κοινωνική κρίση πρωτοφανούς κλίμακας, ενώ το ευρωπαϊκό
δράμα κορυφώθηκε με τους δυο ολοκληρωτικούς πολέμους, που στοίχισαν τη
ζωή σε 60 εκ. Ευρωπαίους
///Ε. Burns. Ευρωπαϊκή Ιστορία (τόμ. Α τομ. Β) Παρατηρητής
Θεσσαλονίκη. –συμπληρωματική-SERGE BERSTEIN, PIERRE MILZA (Η ευρωπαική
συμφωνία και η Ευρωπη των εθνων . Αλεξάνδρεια 1985. E.J.HOBSBAWM . Η
ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ 1789-1948. Αθήνα 1992.////