ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΙ;

ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΙ;;

Όπως σε όλες τις καταστάσεις μέσα στη ζωή και την  ιστορία, έτσι και
στην Ιστορία των Τεχνών στην Ευρώπη, μετά από τη  Μεγάλη Ακμή της
Αναγέννησης,  παρουσιάζεται αδιέξοδος!! Οι κοσμοθεωρίες,
αντανακλώνται μέσα από τις τέχνες!!!
Μετά την τόση δόξα της Αναγέννησης τι;………
Μετά την Αναγέννηση στη ζωγραφική, έχουμε την ώριμη Αναγέννηση περίοδο
από το 1525 ως το 1600, που επικρατεί ένα στυλ που δε μπορούμε να το
δεχτούμε ως αυτόνομο,και το οποίο  γίνεται αντιληπτό ως «κρίση στην
τέχνη». Για τους θεωρητικούς του 17ου η «maniera» κατέστρεψε ότι καλό
έχει να επιδείξει η ζωγραφική από τον Ραφαήλ ως τον Ρούμπενς!
Μετά την ανακάλυψη του Κοπέρνικου ότι η γη δεν είναι το κέντρο του
ηλιακού συστήματος αλλά ένα ασήμαντο τμήμα του δυναμικού πεδίου, μια
νέα οπτική στα εικαστικά ήρθε να ερμηνεύσει τον κόσμο. Εδώ πρέπει να
σκεφτούμε ότι και από καλλιτέχνες και από φιλότεχνους, υπήρχε η
συμφωνία, ότι ήδη η ζωγραφική είχε φτάσει στο απόγειο της με τον
Μιχαήλ Άγγελο, τον Ραφαήλ, τον Τισιάνο κα τον Νταβίντσι. Μετά από αυτό
ήταν επόμενο να εμφανιστεί αδιέξοδο, και σε αυτό το πεδίο…Πολλοί
στράφηκαν λοιπόν, στους μεγάλους αυτούς καλλιτέχνες της Αναγέννησης
για να τους μιμηθούν.
Έτσι καταλήγουν να γίνουν μιμητές των ζωγράφων οι οποίοι όμως τους
καθοδηγούσαν….Αυτό που τους διέφυγε ήταν η σωστή  «invention», η οποία
είναι η ορθή εκτίμηση τους θέματος σε σχέση με τη συγκεκριμένη
απεικόνιση. Έτσι πολλές φορές κατέληγαν σε δυσνόητες μορφές στην
προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τους δασκάλους και έδιναν δικά τους
νοήματα…
Οι χώρες τους Βορρά όπως οι κάτω χώρες που τις κέρδισε ο
προτεσταντισμός, δείχνουν έργα για τα οποία η προτεσταντική εκκλησία
δεν έχει αντιρρήσεις, τα οποία αναφέρονται στην αγροτική ζωή των
αγροτών, με μεγάλη ικανότητα στη ζωγραφιά της φύσης και των στοιχείων
της. Η τάση αυτή επεκτάθηκε και σε κοσμικά θέματα. Αντιπροσωπευτική η
φλαμανδική παράδοση που εντάσσεται στην «ηθογραφία» ή «ρωπογραφία»
όπως λεγόταν παλαιότερα.
Maniera=τρόπος. Εκπρόσωπος του μανιερισμού, θεωρείται ο Έλληνας
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος

Μ. Εμμανουήλ. Β Πετριδου,Π.Τουνικιώτης< Η Ιστορία των Τεχνών στην Ευρώπη>Πάτρα 2002