Το φιλελληνικό κλίμα πριν απτήν
επανάσταση…. (Το παρελθόν δάσκαλος του παρόντος, και οδηγός του μέλλοντος…γιατι
η ψυχή του ανθρώπου παραμένει ίδια μέσα στις χιλιετίες..παρα την άνδο της τεχνολογίας
και τις αλλαγές στο χώρο)
Με τη γαλλική
επανάσταση (1789),και με τη διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πολίτη,
οι αλλαγές στις κοσμοθεωρίες γίνονται
αντιληπτές στην ευρύτερη ευρωπαϊκή κοινωνία.
Δημιουργούνται εθνικές
συνειδήσεις, καθιερώνονται οι εθνικοί ύμνοι,
και καθορίζονται ως αξίες οι όροι πατρίς, φιλοπατρία ,έθνος. Ακολούθως γεννιέται και αναπτύσσεται ως
κίνημα ο ρομαντισμός, ο οποίος είναι μια νέα
κοσμοθεωρία αδρομερώς εναντίον του ορθολογισμού. Μέσα σε ένα
τέτοιο κλίμα αυξάνεται το ενδιαφέρον των
Ευρωπαίων για την Ελλάδα. Το ελληνικό γούστο κυριαρχεί παντού. Όλα αναφέρονται στην τέχνη της Αρχαιότητας.
Παράλληλα διαδίδεται η όπερα, η
οποία αναφέρεται σε θέματα Αρχαίας
τραγωδίας . Ο Μότσαρτ στο κλίμα αυτό, γράφει την πιο αρχαιοπρεπή
του όπερα (Ιδομενεύς ,βασιλιάς της Κρήτης). Στα μέσα του 18ου
αιώνα, αφού μελετούν τον ελληνικό
λαό και την εθνική του παράδοση,
εμφανίζονται οι πρόδρομοι του
φιλελληνισμού.
Οι δυο πρώτες
δεκαετίες του 19ου αιώνα, είναι η χρυσή εποχή του περιηγητισμού στην Ελλάδα.
Περιφέρονται στον ελληνικό χώρο από το αίσθημα της αρχαιοφιλίας , και για να λάβουν μέρος σε
ανασκαφές, Άγγλοι, Γάλλοι , Ιταλοί, Γερμανοί ,τους οποίους οι Έλληνες
αποκαλούσαν <μιλόρδους>.Στις αρχές του αιώνα ο΄ Ελγιν, μεταφέρει στο
Λονδίνο τα παρθενώνεια γλυπτά .Ο 19ος
αιώνας, είναι αιώνας της αρχαιολογίας,
των ανασκαφών , της συνειδητοποίησης της
έννοιας της κλασικής πολιτιστικής
κληρονομιάς.
Η εξοικείωση με την ιστορία και τον
πολιτισμό των αρχαίων προγόνων, αποτελούσε τώρα αναζήτηση του συλλογικού πνεύματος ,και για πρώτη φορά
έπαιρνε τέτοια έκταση μεταξύ των λαών , των Χριστιανών <Ρωμαίων> της
Ανατολής. Η ελληνική γλώσσα η οποία αποτελούσε το μέσο έκφρασης αυτής της
παράδοσης, ήταν η πιο πειστική
προϋπόθεση για την ιστορική και
πολιτισμική επιβίωση του ελληνικού λαού, παρά τις κοινωνικές ανακατατάξεις και
την άλωση του χώρου, στον οποίο άνθησε ο ελληνικός πολιτισμός. Η έμφαση
επομένως, έπρεπε να δοθεί αρχικά στη γλώσσα . Μόλις ξέσπασε η ελληνική
επανάσταση, άρχισε να εμφανίζεται ένα σύνολο Ευρωπαίων εθελοντών, που
επιθυμούσαν να βοηθήσουν εμπράκτως τον αγώνα
των Ελλήνων.
Όπως το
περιγράφει ο στίχος του Παλαμά
«Ω
παλληκάρια αλλόγλωσσα κι αλλόφυλα και ξένα/
Αλλά σαν απ' των σπλάχνων μας τα σπλάχνα φυτρωμένα!»
Αλλά σαν απ' των σπλάχνων μας τα σπλάχνα φυτρωμένα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου