ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Ξεχνούν τα παιδιά τα μαθήματα;

Η Μελέτη της ανάπτυξης της μνήμης διαπολιτισμικά.

Οι διαπολιτισμικές μελέτες της μνήμης, αμφισβητούν την οικουμενικότητα της γνωστικής ανάπτυξης με κάπως διαφορετικό τρόπο (Rogoff,1982) Όπως οι ερευνητές  της διατήρησης της, έτσι και οι ερευνητές της μνήμης στη μέση παιδική ηλικία βρήκαν ότι η εξοικείωση των παιδιών με το υλικό των ασκήσεων και με τις διαδικασίες τους επηρεάζει την απόδοσή τους. Αλλά  σε αντίθεση με τις αντίστοιχες μελέτες διατήρησης, τα τεστ μνήμης που χρησιμοποιούν υλικό με το οποίο είναι εξοικειωμένο τα παιδιά εξακολουθούν να παρέχουν αποτελέσματα που δείχνουν πολιτισμικές διαφορές ως προς το είδος της απομνημόνευσης που πραγματοποιείται.

Ο Michael Cole και οι συνεργάτες του ( Cole &Scribner 1971-1974) μελέτησαν την ανάπτυξη της μνήμης σε φυλές της αγροτικής Λιβερίας.Για να ξεπεραστούν τα φράγματα της γλώσσας και του πολιτισμού, οι ερευνητές παρατήρησαν καθημερινές γνωστικές δραστηριότητες πριν αρχίσουν τα πειράματα τους, και συνεργάστηκαν στενά με ντόπιους αποφοίτους κολεγίου, οι οποίοι ενήργησαν ως ερευνητές. Ακόμη και με αυτές τις προφυλάξεις, βρήκαν εντυπωσιακές πολιτισμικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο τα μέλη των φυλών της Λιβερίας απομνημόνευσαν και έλυσαν τα προβλήματα των πειραμάτων.

Η φύση αυτών των πολιτισμικών διαφορών μπορεί ν παρατηρηθεί σε μελέτες για την άσκηση  της ελεύθερης ανάκλησης. Σε μια άσκηση ελεύθερης ανάκλησης οι ερευνητές παρουσιάζουν στους ανθρώπους πολλά αντικείμενα, ένα κάθε φορά, και μετά τους ζητούν να θυμηθούν. Αυτό το είδος μνήμης λέγεται ελεύθερη ανάκληση, γιατί οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να ανακαλέσουν με όποια σειρά θέλουν.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι τα παιδιά των φυλών της Λιβερίας, αντίθετα με τα παιδιά των βιομηχανικά ανεπτυγμένων κοινωνιών, δεν έδειχναν ομαλή βελτίωση στην επίδοση της μνήμης τους,-κατά τη διάρκεια της μέσης παιδικής ηλικίας- εκτός και αν είχαν πάει στο σχολείο για αρκετά χρόνια. Οι άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ πάει στο σχολείο, βελτίωναν ελάχιστα την επίδοση τους στις ασκήσεις αυτές, μετά την ηλικία των 9 ή 10 ετών. Οι άνθρωποι αυτοί θυμήθηκαν περίπου 10 αντικείμενα, στην πρώτη δοκιμή και μπόρεσαν αν απομνημονεύσουν άλλα δυο, μετά από 15 δοκιμές. Αντίθετα τα παιδιά της Λιβερίας που πήγαιναν σχολείο έμαθαν γρήγορα το υλικό, με τον ίδιο τρόπο που θα το μάθαιναν μαθητές της ίδιας ηλικίας στις Ηνωμένες Πολιτείας

Σημαντικές ενδείξεις για τις αιτίες αυτών των διαφορών αποκαλύφτηκαν από τη λεπτομερή ανάλυση της σειράς με την οποία ανακαλούνται τα αντικείμενα. Οι μαθητές στη Λιβερία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο μάθαιναν γρήγορα τα διάφορα αντικείμενα, αλλά χρησιμοποιούσαν τις ομοιότητες κατά κατηγορία ως βοήθημα στην ανάκληση τους. Μετά από την πρώτη δοκιμή, ταξινόμησαν σε κατηγορίες τις απαντήσεις τους, και ανακαλούσαν πρώτα  π.χ. τα προϊόντα ένδυσης, μετά τις τροφές, κλπ. Οι Λιβεριανοι που δεν είχαν πάει ποτέ στο σχολείο, έκαναν ελάχιστες τέτοιες ταξινομήσεις, μια ένδειξη ότι δεν χρησιμοποιούσαν την κατηγοριοποίηση των αντικειμένων, ως βοήθεια για να θυμούνται.

Για να εντοπίσουν την  πηγή αυτής της διαφοράς , οι ερευνητές διαφοροποίησαν απόψεις της άσκησης. Βρήκαν ότι αν να παρουσιάζουν διάφορα αντικείμενα σε τυχαία σειρά , παρουσιάζουν τα ίδια αντικείμενα σε νοηματική συνοχή ως μέρος μια ιστορίας, οι Λιβεριανοι που δεν είχαν πάει ποτέ σχολείο, τα ανακαλούσαν με ευκολία, κατατάσσοντας τα αντικείμενα σύμφωνα με τους ρόλους που έπαιζαν στην  ιστορία. Όταν ελέχθηκε  η μνήμη επίσης για παιδικά παραδοσιακά παραμύθια,  δεν υπήρχαν πολιτισμικές διαφορές. (Madler et all.,1980)

Παρόμοια αποτελέσματα ως προς τις δεξιότητες απομνημόνευσης των παιδιών, βρέθηκαν και σε έρευνα στη φυλή των Mayan, στη αγροτική Γουατεμάλα. Όταν δόθηκε στα παιδιά των  το τεστ ελεύθερης ανάκλησης η  επίδοση τους υπολειπόταν σημαντικά από εκείνη των συνομηλίκων τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.(Kagan et all., 1979) Η επίδοση τους άλλαξε θεαματικά όμως, όταν η Barbara Rogof  και Kathryn  Wadell (1982) τους έδωσαν μια άσκηση μνήμης, που είχε νόημα για τους ντόπιους.

Οι Roggof  και Waddell κατασκεύασαν ένα διόραμα ενός χωριού των Mayan, κοντά σε ένα χωριό και μια λίμνη, παρόμοιο με το τοπίο που ζούσαν τα παιδιά. Το κάθε παιδί παρακολουθούσε την ώρα που ένας ντόπιος ερευνητής επέλεγε 20 αντικείμενα μινιατούρες, από μια ομάδα 80 αντικειμένων, που ήταν  αυτοκίνητα , έπιπλα, ζώα άνθρωποι. Όταν ζητήθηκε απτα παιδια να αναπαράγουν τα αντικείμενα που είχαν δει, η επίδοση των παιδιών των Mayan, ήταν ελαφρώς ανώτερη απ αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών

Τα συνεπαγόμενα αποτελέσματα αυτών των διαπολιτισμικών μελετών για τη μνήμη, διαφέρουν από εκείνα των διαπολιτισμικών μελετών για την απόκτηση συγκεκριμένων νοητικών πράξεων.

Η σχολική εκπαίδευση  παρουσιάζει στα παιδιά εξειδικευμένες ασκήσεις επεξεργασίας πληροφοριών. Την  επιφόρτιση μνήμης με μεγάλο αριθμό πληροφοριών σε σύντομο χρονικό διάστημα, τη διδασκαλία χειρισμού αφηρημένων συμβόλων, νοερά  αλλά και στο χαρτί, τη χρήση της λογικής για πειράματα, καθώς και  πολλές άλλες εργασίες.

Είναι αναμενόμενο ότι η απόδοση στις ασκήσεις αυτές, θα συνδέεται στενά με την απόδοση των παιδιών στο σχολείο, αλλά η σχέση αυτών των ασκήσεων με άλλα πλαίσια ανάπτυξης δεν έχει ακόμα κατανοηθεί αρκετά (Cole, 1996).

Η ανάπτυξη των παιδιών-γνωστική ψυχοκινητική, μέση παιδική ηλικία-Michael Cole, Shella R. Colle. B τόμος ,Τυπωθήτω, Αθήνα 2001////////

 

Με απλά λόγια. Άσκηση και εξάσκηση με ποικίλες ασκήσεις και για τη μνήμη, που γίνεται και μέσω των μαθημάτων όταν δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Και φυσικά πίσω από όλα είναι το ενδιαφέρον για να θυμόμαστε κάτι, το όποιο για τα μαθήματα καλλιεργείται και  απτο περιβάλλον του σπιτιού… Πρέπει οι γονείς να δείχνουν ζήλο για να τον βλέπει το παιδί Αν ενδιαφερόμαστε συνήθως το θυμόμαστε. Το να ενδιαφερόμαστε δε γίνεται απτη μια μέρα στην άλλη αλλά με τα πρότυπα και σταδιακά!/////////

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Ψυχοθεραπευτικό για τα άτομα που νοιώθουν τη μοναξιά των ημερών μέσα η έξω από κόσμο. Για να εμπεδώσουν ότι αυτή  είναι μόνο στο μυαλό τους!

Για να αποδράσουμε απτον μικρόκοσμο μας και ν ανεβάσουμε την αδρεναλίνη μας.
<<Όταν ο Χέρμαν Μπουλ έφτασε στην ψηλότερη κορυφή των Ιμαλάϊων , δεν ένιωσε καμιά μεγάλη χαρά , κανέναν ενθουσιασμό ούτε συγκλονίστηκε για το κατόρθωμα του, παρόλο που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε την κορυφή.!

Είχε υποφέρει μεγάλες ταλαιπωρίες και είχε αντιμετωπίσει σχεδόν βέβαιο θάνατο. Είχε αποκοπεί από την αποστολή  και προειδοποιηθεί από τους αρχηγούς να μη συνεχίσει την αναρρίχηση προς το Νάγκα Παρμάτ, την κορυφή πάνω από τα οκτώ χιλιάδες μέτρα. Αλλά εκείνος συνέχισε –μόνος- παρά το γεγονός ότι τον είχαν προειδοποιήσει , τον είχαν επιπλήξει αυστηρά, μέχρι σημείου να αναγκαστούν οι αρχηγοί του να τον διατάξουν να επιστρέψει. Δεν υπήρχε καμιά υποστήριξη , καμιά επιβεβαίωση από την ομάδα του. Ήταν μόνος τώρα, προχωρώντας για την κορυφή. Γρήγορα θα βίωνε τρόμους που δεν είχε γνωρίσει ποτέ -πριν-.Χιονοστιβάδεςς ψέκαζαν το πρόσωπο και το σώμα του με υγρό βαρύ χιόνι. Έφραζαν τις λαστιχένιες γαλότσες τους με πάγο, καθώς σκαρφάλωναν. Θα γνώριζε τρομερή δίψα , η γλώσσα του κολλούσε στα ούλα , ο λαιμός του ήταν τραχύς σαν λίμα.

Θα βίωνε το μαρτύριο μιας δολοφονικής ζέστης , μια αληθινή αγωνία κόλασης , που τον οδήγησε κυριολεκτικά στην τρέλα προξενώντας αφυδάτωση, και κάνοντας το αίμα του πηχτό και κολλώδες. Η λαχτάρα του για υγρά –μια σταγόνα- ήταν βαθιά και ατέλειωτη. Έπεσε απτην εξάντληση, αφού έχασε την ισορροπία του. Μετά από κάθε βήμα το κουρασμένο σώμα του βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά μέσα στο χιόνι .

 Όταν όλη του η δύναμη φαινόταν να τον εγκαταλείπει μια σπίθα τον ωθούσε να συνεχίσει. Μόλις που μπορούσε να σηκωθεί να προχωρήσει. Δεν ήξερε πώς να γυρίσει πίσω στους ζωντανούς ανθρώπους και η λαχτάρα του για συντροφικότητα ήταν τόσο μεγάλη, όσο και για υγρά και τροφή. Έπρεπε να στέκεται όλη νύχτα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι πάνω σε ένα στενό πλάτωμα , που μόλις του έδινε χώρο για τα δυο τους πόδια  πολύ μικρό για να μπορέσει να καθίσει. Το κεφάλι του έπεφτε μπροστά, τα βλέφαρά τους πιέζονταν, και λαγοκοιμήθηκε. Προσπάθησε να μείνει ξύπνιος , αλλά ο ύπνος τον νικούσε.. Από θαύμα δεν έχασε την ισορροπία του. Ξυπνούσε με τίναγμα καταλαβαίνοντας την ερημιά του και τη μαύρη σιωπηλή άβυσσο των οκτώ χιλιάδων μέτρων, να περιμένει από κάτω
Στις ώρες της εξαιρετικής έντασης άκουγε φωνές να φωνάζουν το όνομά του, Ήθελε να ξεφωνίσει να ζητωκραυγάσει , αλλά δε μπορούσε να βγάλει κανέναν ήχο.
Ολόκληρη η ζωή του απέκτησε ξαφνικά μια ιδιαίτερη σημασία. Αποφάσισε , πως αν ζούσε θα αφιέρωνε τη ζωή του σε καλές και δημιουργικές πράξεις. Στον αγώνα του για την κορυφή βρήκε λίγους φίλους , όχι επιτυχημένους ορειβάτες, αλλά απλούς ανθρώπους. Όταν επέστρεψε έγραψε το βιβλίο του <Μοναχική Πρόκληση> Είχε ανακαλύψει μέσα στη μοναξιά το θαύμα και τη χαρά της ζωής. Και ήξερε μέσα του ότι κάθε πραγματικότητα στη φύση και την ανθρωπότητα, υπήρχε για να αποκαλυφθεί μέσα απτην γνήσια εμπειρία>>
Clark Moustakas( Η εμπειρία τους να είσαι μόνος. Δίοδος 1990)

ΕΛΛΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η λήθη του κακού είναι αιτία για την επανάληψη του.

 

Άτομα και λαοί που δε θυμούνται το παρελθόν είναι υποχρεωμένοι να το ξαναζήσουν» έγραψε ο Αμερικανός φιλόσοφος Σανταγιάνα.

Και ο Σεφέρης διατείνεται

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν σβήνει κανείς και ένα  αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον, και είναι θλιβερή η ζωή που μοιάζει σαν ακατοίκητο σπίτι»

 

Από το βιβλίο Varlık Vergisi Faciası του Faik Ökte
Ρήση του ανάπηρου δασκάλου Κυρίου Κλεόπα – από το βιβλίο του Λεωνίδα Κουμάκη «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία».

 

Χριστούγεννα 1942. Η Ελλάδα γονατισμένη κάτω από την ναζιστική κατοχή βιώνει τον χειρότερο λιμό από την εποχή της αρχαιότητας, με χιλιάδες νεκρούς από πείνα στα περισσότερα, μεγάλα αστικά κέντρα. Η Τουρκία από τον Ιούνιο του 1941 είχε υπογράψει «σύμφωνο φιλίας» με την ναζιστική Γερμανία και ένα χρόνο αργότερα (Ιούνιος 1942) εμπορική συμφωνία για την τροφοδοσία των ναζιστικών δυνάμεων με τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα (ιδίως χρώμιο)*.
Όσοι παρακολουθούν διαχρονικά την πορεία της Τουρκίας από το κίνημα των νεότουρκων (1908) μέχρι σήμερα, θεωρούν πως όλες ανεξαιρέτως οι διαχρονικές, αποφασιστικές ενέργειες της Τουρκίας διαθέτουν κάποια ιδιαίτερα, κοινά χαρακτηριστικά: Είναι ύπουλες (πισώπλατες), μεθοδευμένες, θρασύτατες και γίνονται συνήθως εκ του ασφαλούς μέσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο το οποίο θεωρούν ότι παρέχει την «κατάλληλη ευκαιρία». Αν αποτύχουν, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνουν «στροφή 180 μοιρών».
Ο Ισμέτ Ινονού είχε ήδη μυριστεί την «κατάλληλη ευκαιρία» προκειμένου να εξοντώσει όσους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στην Κωνσταντινούπολη και ζούσαν ακόμα στην Τουρκία, όπως ακριβώς ένας καρχαρίας μυρίζεται το ανθρώπινο αίμα από κάποιο ναυάγιο.
Ολόκληρος ο πλανήτης ήταν απασχολημένος με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο και η Τουρκία, κρυμμένη πίσω από την επιτήδεια ουδετερότητα και το «σύμφωνο φιλίας» με την ναζιστική Γερμανία που ήταν ήδη έτοιμο από τις αρχές του 1941, είχε λυμένα τα χέρια της. Άρα, υπήρχε η «κατάλληλη ευκαιρία».
Έτσι τον Μάιο του 1941, λίγες μόλις βδομάδες μετά την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα η οποία είχε ξεκινήσει από τις 6 Απριλίου 1941, η Τουρκία κήρυξε γενική επιστράτευση των μη μουσουλμάνων νέων ηλικίας από 20 έως 45 ετών. Όλος ο ανθός, η αφρόκρεμα της μη μουσουλμανικής νεολαίας της Κωνσταντινούπολης οδηγήθηκε στα βάθη της Ανατολής με στόχο την φυσική της εξόντωση. Η οξύτατη διαφωνία του δίδυμου Ινονού-Σαράτσογλου με τον στρατάρχη Φεβζί Τσακμάκ ο οποίος φοβόταν τις πιθανές συνέπειες μιας νέας γενοκτονίας, δεν επέτρεψε την εν ψυχρώ εκτέλεση των επιστρατευμένων, έτσι η επιστράτευση περιορίστηκε στην εκτέλεση καταναγκαστικών έργων.
Ο Πρόεδρος Ισμέτ Ινονού όμως δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος. Κάλεσε τον πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτσογλου και του ανέθεσε το έργο της οικονομικής ή φυσικής εξόντωσης των μη μουσουλμανικών πληθυσμών με «όπλο» ένα έκτακτο φόρο περιουσίας που θα ήταν τόσο εξωφρενικός ώστε πρώτα οι «υπόχρεοι» θα αδυνατούσαν να πληρώσουν και στην συνέχεια θα τους δινόταν η μεγαλόψυχη «ευκαιρία» να τον εξοφλήσουν με καταναγκαστική εργασία. Υπολογίζεται ότι για την εξόφληση του φόρου που επιβλήθηκε σε κάθε Έλληνα, Αρμένη ή Εβραίο αλλά δεν κατέστη δυνατό να πληρωθεί, απαιτείτο καταναγκαστική εργασία διακοσίων έως τριακοσίων ετών προκειμένου να εξοφληθεί!!
Ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν έχασε χρόνο. Σχεδίασε προσεκτικά τα βήματα που έπρεπε να γίνουν ένα προς ένα:
Πρώτα έπρεπε να προετοιμαστεί το κατάλληλο κλίμα στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο τουρκικός τύπος άρχισε σταδιακά να εξαπολύει μια εκστρατεία μίσους και φανατισμού εναντίον των μη μουσουλμάνων – Ελλήνων, Αρμενίων, Εβραίων. Όλα τα δεινά της Τουρκίας φορτώνονταν στις πλάτες των μειονοτήτων και βέβαια στην οικονομική ευημερία που απολάμβαναν.
Δεύτερον, ανασύρθηκε ένας νόμος που είχαν ετοιμάσει το 1914 οι νεότουρκοι για την «ανάπτυξη της Τουρκικής οικονομίας» με πλιάτσικο των χριστιανικών περιουσιών της Τουρκίας. Ξεσκονίστηκε, καθαρογράφτηκε, συμπληρώθηκε και παρουσιάστηκε από τον υφυπουργό οικονομικών Εσαάτ Τεκελί στον πρωθυπουργό Σαράτσογλου. Ο τελευταίος ζήτησε από τον σεσημασμένο για σφαγές άμαχων Ελλήνων Fuat Agrali, την δημιουργία ενός μικρού διευθυντηρίου που θα εφάρμοζε τον νόμο. Μέλη του ορίστηκαν οι Faik Ökte, (έφορος Κωνσταντινούπολης) και Mumtaz Tarham τους οποίους ο Fuat Agrali παρουσίασε στον Τούρκο πρωθυπουργό με τα εξής λόγια: «Aυτά τα δύο παλληκάρια θα εφαρμόσουν τον νόμο μας στην Kωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη»
Το επόμενο βήμα ήταν η μυστική συνεδρίαση του κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος κατά την διάρκεια της οποίας ο Τούρκος πρωθυπουργός έδωσε εγγυήσεις πως ο νέος νόμος για τον έκτακτο φόρο περιουσίας, το βαρλίκι, στην πράξη θα εφαρμοστεί μόνο στις μειονότητες. Εξήγησε ότι έπρεπε, για τα μάτια, να υπάρχει και ένας φόρος για Τούρκους αλλά θα ήταν μικρός και συμβολικός, έτσι για να τηρηθούν στοιχειωδώς τα προσχήματα. Αμέσως μετά, η Τουρκική βουλή ψήφισε σε μια συνεδρίαση τον νόμο 4305 με 17 άρθρα, στις 12 Νοεμβρίου 1942.
Ο νόμος 4305 διαχώρισε με επίσημο, ρατσιστικό τρόπο τους φορολογούμενους σε τέσσερις κατηγορίες: Μουσουλμάνους, Γκιαούρηδες (Έλληνες, Αρμένιους, Εβραίους), όσους άλλαξαν την πίστη τους και έγιναν μουσουλμάνοι (Donme) και τέλος όλους τους ξένους υπηκόους.
Καθορίστηκαν επιτροπές με έξη μέλη που όριζαν το ποσό του φόρου για κάθε φορολογούμενο ξεχωριστά (Δύο εφοριακοί, δύο μέλη τοπικής αυτοδιοίκησης που ήταν φανατισμένα μέλη του Λαϊκού κόμματος και δύο μουσουλμάνοι – μέλη του εμπορικού επιμελητηρίου της Κωνσταντινούπολης).
Στο βιβλίο «Η συμφορά του φόρου Βαρλίκι» (Varlık Vergisi Faciası) ο έφορος Κωνσταντινούπολης Faik Ökte μας περιγράφει με ποιο τρόπο οριζόταν το ποσό του φόρου, αφού πρώτα εξεταζόταν ο φάκελος του θύματος και βεβαιώνονταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα του:
Πόσο θα πληρώσει αυτός;
500.000 λίρες πρότεινε ένα μέλος της επιτροπής.
Όχι, όχι 1.000.000 λίρες αντιπρότεινε ένα άλλο.
Πείτε ένα ενδιάμεσο ποσό να τελειώνουμε, επενέβαινε ένας τρίτος.
Αν σε ένα χριστιανό φορολογούμενο επιβαλλόταν 5.000 λίρες φόρος για ένα μικρό κατάστημα, στον μουσουλμάνο του διπλανού ακριβώς καταστήματος επιβαλλόταν φόρος μόνο 5 λιρών.
Το ποσό του φόρου που επιβαλλόταν δεν επιδέχονταν καμιά έφεση. H προθεσμία πληρωμής ορίστηκε σε 15 ημέρες. Τυχόν καθυστέρηση πληρωμής για την μεν πρώτη εβδομάδα σήμαινε πρόστιμο 1%, για την δεύτερη 2% κ.ο.κ.ε. Μετά την παρέλευση ενός μηνός ακολουθούσε κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας, σύλληψη και εκτόπιση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας με ημερήσια «αμοιβή» 2 λιρών η οποία «συμψηφιζόταν» με την οφειλή του εκτοπισθέντος.
Οι φορολογικοί κατάλογοι δημοσιεύτηκαν από τις Τουρκικές αρχές τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1942. Ο πανικός απλώθηκε στην έντρομη μειονότητα που γέμισε όλες τις εφημερίδες με αγγελίες πώλησης ακινήτων Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων. Σύμφωνα με όσα καταγράφει στο βιβλίο του ο έφορος της Κωνσταντούπολης Faik Ökte, στο τέλος του 1942 αγοραστή έψαχναν απεγνωσμένα μέσα από εφημερίδες 8 εργοστάσια, 7 στοές σε κεντρικά σημεία, 80 πολυκατοικίες, 230 σπίτια, 97 μαγαζιά και 190 οικόπεδα!
Όπως ήταν φυσικό, οι τιμές κατρακύλησαν αμέσως με αποτέλεσμα να ξεπουλιούνται ολόκληρες περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί.
Όσοι δεν κατάφεραν να εξοφλήσουν τον φόρο που τους επέβαλαν οι Τουρκικές αρχές άρχισαν να βλέπουν, μετά την 7η Ιανουαρίου 1943, τα ονόματα τους στις εφημερίδες. Η περιουσία τους κατάσχονταν και οι «υπόχρεοι» οδηγούντο σε καταναγκαστικά έργα στο Άσκαλε, που θεωρείται η Σιβηρία της Ανατολής, ώστε να επισπευστεί η φυσική τους εξόντωση από τις καιρικές συνθήκες και την καταναγκαστική εργασία που ξεκινούσε από τις 5 το πρωί και τέλειωνε στις 7 το απόγευμα.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 η εφημερίδα New York Times δημοσίευσε ένα άρθρο για την πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας και η Τουρκική εθνοσυνέλευση, χωρίς καθυστέρηση, αποφάσισε την άμεση διαγραφή των φόρων που δεν είχαν εισπραχθεί ακόμα. Τρείς μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1943) αποφασίστηκε η διάλυση των ταγμάτων εργασίας και η επιστροφή των «οφειλετών» στα σπίτια τους. Όσοι άντεξαν τις κακουχίες και κατάφεραν να επιστρέψουν, ήσαν κυριολεκτικά αγνώριστοι. Από τους 1.229 πλούσιους μειονοτικούς που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον υπερβολικό φόρο και βρέθηκαν στα τάγματα εργασίας, ένας στους τρείς δεν κατάφερε να γυρίσει πίσω. Πλήθος μαρτυριών καταγράφει συγκλονιστικές λεπτομέρειες μιας ακόμα μαύρης σελίδας στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας.
Ο νόμος 4305 καταργήθηκε οριστικά στις 15 Μαρτίου 1944, όταν ο Ρωσικός στρατός έφθασε νικητής στα σύνορα της Ρουμανίας και η Τουρκία προσπάθησε να εξαφανίσει τα ίχνη του αποτρόπαιου εγκλήματος που διέπραξε.
.
EXTRAS - 1941
18 Ιουνίου 1941: Σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης ναζιστικής Γερμανίας – Τουρκίας
.
Συμπεραίνουμε ότι. Η μελέτη και η πλήρης γνώση των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν και σημαδεύουν τη σύγχρονη πορεία Ελλάδος και Τουρκίας, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κήρυγμα μίσους προς την απέναντι όχθη του Αιγαίου. Αντίθετα, ένα χέρι φιλίας είναι ένα κίνητρο   στις επόμενες γενιές να πετύχουν κάποτε αυτό που οι παλαιότερες δεν κατόρθωσαν.
Η μελέτη όμως και η πλήρης ιστορική γνώση αποτελεί εθνική υποχρέωση, γιατί η λήθη του κακού είναι αιτία για την επανάληψη του. Και η Τουρκία ακόμα και  στις μέρες μας, με εξωπραγματικές νέο-οθωμανικές επεκτατικές ψευδαισθήσεις  αποτελεί ένα μεγάλο κίνδυνο για τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.
Δεν υπάρχει πιο καταλυτικό, πιο ισχυρό όπλο των Ελλήνων εναντίον των προβληματικών μας γειτόνων, από την πλήρη γνώση της ιστορίας μας!
.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ#ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!


Αυτή την εβδομάδα, άκουσα από 3 άτομα, ότι ο Χριστός ήταν κομμουνιστής. Ή δεν ξέρουν, ή θέλουν να το σερβίρουν έτσι για τον κόσμο  Ακροθιγώς τα θεμελιώδη, γιατί ακούν και παιδιά, τα μαθαίνουν λάθος, μπερδεύονται μέσα τους, αλλά επιπλέον δεν θα μπορούν να γράψουν κάτι σωστό.
Είναι το εντελώς αντίθετο απ’ τη Χριστιανική Διδασκαλία ο κομμουνισμός. Εκ προοιμίου η Χ.Δ. αναιρεί τον κομμουνισμό, γιατί δεν μιλάει για ύλη, αλλά για πνεύμα. Η Χ.Δ υποδεικνύει στον άνθρωπο πώς μπορεί να  ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του νου του στην Χριστιανική Αγάπη , Συγχώρεση και Αλληλεγγύη, για ν ανυψώσει τη ψυχή του. Είναι μεταφυσική είναι πνευματική.
Όταν λέει , <όταν έχεις δυο χιτώνες να δίνεις τον ένα> σημαίνει ότι το κάνεις επειδή θέλεις μέσα σου να το κάνεις, σε άτομα που κρίνεις ότι έχουν ανάγκη, και όχι γιατί σε καταπιέζουν. Όταν λέει ν αγαπάς τον πλησίον ως σεαυτόν, σημαίνει ότι δε σου επιβάλλει με τη βία  κάποιος, (δεν είναι αγάπη αυτό), αλλά υπάρχει  κλίμα, χωρίς καταναγκασμό να κάνεις κάτι πηγαία. Όταν σου επιβάλλει κάτι κάποιος ,μισείς τον εαυτό σου, και δεν μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον , όταν μιλάμε για  φυσιολογικούς ανθρώπους.
Ο κομμουνισμός βασίζεται στο φιλοσοφικό ρεύμα του υλισμού, και δεν έχει σχέση με πνεύμα (είναι άλλο η επιδερμική μόρφωση ,άλλο η πνευματική ανύψωση) Αν κάποιος ασχολείται πολύ με τον κομμουνισμό,  αναπτύσσει  το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, που γενικά είναι μόνο η λογική. Πτυχίο ναι, όχι πνεύμα. (Σαν το γιατρό που τεμαχίζει και πουλάει όργανα) Το πνεύμα πολύ γενικά είναι στο δεξί ημισφαίριο.
Ο κομμουνισμός βασίζεται στην ύλη και την παραγωγή. Δεν υπάρχεις σαν συνείδηση, σα μονάδα. Να παράγεις εσύ, να τα παίρνουν αυτοί που σου επιβάλλουν, να τρώνε αυτοί και ο κύκλος τους, και να σου πετούν ένα ψίχουλο για να ζεις, το σερβίρει όμως αλλιώς για να πείθει. Είναι εντελώς αντίθετος απτην αλληλεγγύη, γιατί πιστεύει ότι όλα πρέπει να τα κάνει το κράτος, που σε  αναγκάζει να παράγεις μόνο, χωρίς να έχεις ιδεολογία.. Ο κομμουνισμός σε θέλει φτωχό για να υπάρχει και να σε εκμεταλλεύεται. Πάντα ασχολείται με ύλη , καταπίεση και συμφέρον.
Δε σ’ αφήνεις να δουλέψεις εσύ και να δώσεις όπου κρίνεις. Σε καταπιέζει για να στα πάρει, και να δώσει όπου τον συμφέρει..
Δε συνάδουν οι έννοιες αριστερός και πνευματικός (άλλο  πτυχιούχος) άνθρωπος η Χριστιανός. Είναι εντελώς αντίθετες και εκπηγάζουν από διαφορετικές πηγές. Όποιος δεν έχει ασχοληθεί, και ξέρει μόνο τα της ΚΝΕ, τα παντρεύει στο μυαλό του για να νοιώθει καλά, και στην ουσία δεν πιστεύει τίποτα βαθύ, αλλά κοινωνικά ότι τον συμφέρει για να πορεύεται, χωρίς να το αντιλαμβάνεται τις περισσότερες φορές. Οι πολιτικοί που τα ξέρουν αυτά, δεν τα  διευκρινίζουν  γιατί θέλουν ψήφους από παντού. Πολλοί λίγοι όμως που δεν έχουν τρικυμία  και παλίρροια  εν σώματι,  το δείχνουν με πράξεις. Είναι  αυθεντικοί. Σπάνιοι.
Και άλλα πολλά…

ΝΗΣΤΕΙΑ! Πώς;

Πολλά άτομα νηστεύουν για τα Χριστούγεννα. Πώς;

Εμείς οι  Χριστιανοί ορθόδοξοι (και οι υπόλοιπες κατηγορίες)  και ειδικά οι νέοι   μέσα στο σύμφυρμα που ζούμε τώρα , πρέπει να συνειδητοποιούμε με γνώσεις!.

Οταν λέμε νηστεία στον Χριστιανισμό σημαίνει πως αποφεύγουμε μεν ορισμένες τροφές που δεν "επιτρέπεται " να φάμε , ή εννοούμε μια γενικότερη εγκράτεια και όχι να καταβροχθίζουμε τεράστιες ποσότητες από μη αρτύσιμα είδη;

Αν η νηστεία δηλαδή η αποφυγή κατανάλωσης συγκεκριμένων τροφών  είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πνευματική και ψυχική κάθαρση, τότε κατ΄επέκταση το ποτό και το τσιγάρο έχουν αντίκτυπο αρνητικό στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα; Τότε γιατί σε περιόδους νηστείας, ενώ μερικά άτομα  νηστεύουν, παράλληλα  πίνουν και καπνίζουν;

Αν βρίσκουμε πιο εύκολο να νηστέψουμε χωρίς τη στροφή προς τα μέσα,  την ενδοσκόπηση, την προσπάθεια επικοινωνίας με το Θείο  όπως κι αν το ορίζει κανείς, έχει το αποτέλεσμα που επιδιώκουμε  η νηστεία , η κάποιο  επί μέρους αποτέλεσμα στα δικά μας  μέτρα ;

Αν με οποιαδήποτε διατροφή δεν κάνουμε θετικές σκέψεις, σκέψεις όχι εγωκεντρισμού, όχι  δουλοπρέπειας και υποτέλειας,  αλλά αγάπης του πλησίον ως σεαυτον  σύμφωνα με τη Χριστιανική Διδασκαλία, μέσα στο σώμα οι χημικές αντιδράσεις και οι διεργασίες  ρέουν υγιώς ή μπλοκάρονται δημιουργώντας α-σθένειες;

Μη ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ δεν έτρωγε κρέας ούτε ψάρι!Οι γιόγκι δεν τρώνε κρέας, μεταξύ των άλλων  και γιατί το ζώο όταν σφάζεται, απτην ταραχή του παράγει στα επινεφρίδια αδρεναλίνη που μπαίνει αναλλοίωτη στον οργανισμό μας, καθώς και το κοτόπουλο. Με το ψάρι είναι «κάπως» διαφορετικά (Για αυτό ο Χριστός ευλόγησε το ψάρι) 

Είναι ένας απτούς λόγους που  οι άνθρωποι που θέλουν να συγκεντρωθούν σε προσευχή  και διαλογισμό  τρώνε ψάρι αντί για κρέας.

Για ν αποφύγουν την αδρεναλίνη σε μερικές χώρες, υπάρχουν  ζώα σφαγμένα με ήπιο τρόπο , δηλαδή στον ύπνο και  έτσι τα ζωα δεν εκκρίνουν αδρεναλίνη απτήν ταραχή.

 Αναδιφώντας στην ιστορία, μεγάλη αξία στην Ελληνική διατροφή από τα Ομηρικά έπη, έχουν το ψωμί, η ελιά και ο οίνος που αργότερα υιοθέτησε και ο Χριστιανισμός. Όταν ένας ξένος επισκεπτόταν  την οικία κάποιου, του προσφερόταν  άρτος και οίνος, και ήταν και πρωινή συνήθεια να βουτάνε το ψωμί στο κρασί ( ομοιότητα και σήμερα με  τη θεία κοινωνία)

Ο Πυθαγόρας και γενικά οι φιλόσοφοι ακολουθούσαν δίαιτα βασισμένη στα φρούτα, τους καρπούς και τα λαχανικά. Ο δε Θεόφραστος διδάσκει ότι «η πολυφαγία και η κρεοφαγία αποχαυνώνουν τον νου και τον οδηγούν στην τρέλα».

Ο Πυθαγόρας επίσης  καταδικάζει την κρεοφαγία και πιστεύει ότι κάθε τροφή που εισέρχεται στο σώμα το επηρεάζει θετικά ή αρνητικά, και στρέφει τον άνθρωπο στην αρετή ή στη κακία αντίστοιχα. Επίσης η τροφή και το ποτό πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο.

 Όταν οι Πυθαγόρειοι αυτοσυγκεντρώνονταν πριν τη κατάκλιση, απαγορευόταν  να έχουν φάει λίγο νωρίτερα. Το παστέλι ήταν η τροφή που κατανάλωναν οι μυημένοι στα Ελευσίνια Μυστήρια σε περίοδο νηστείας. Επίσης  λέγεται ότι οι ξηροί καρποί και ιδίως τα αμύγδαλα είναι η τροφή των φιλοσόφων, άρα ωφελούν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.

Για πολλές θρησκείες, οι τροφές έχουν κάποια "δόνηση" και κάποιες ιδιότητες διαφορετικές από αυτές που διδάσκει η διατροφολογία. Έτσι υπάρχουν διδασκαλίες που συνιστούν την αποφυγή κατανάλωσης κρέατος. Ο Πυθαγόρας είχε απέχθεια για τα κουκιά που σημαίνει ο,τι  ίσως να γνώριζαν από τότε την ασθένεια της κυάμωσης που αυτά προκαλούν σε όσους έχουν έλλειψη του ενζύμου G6PD. Λέγοντας το γνωστό «απέχετε των κυάμων»

Υπάρχουν βέβαια   άτομα που έζησαν 100 χρόνια, και έτρωγαν κρέας τρεις  φορές την εβδομάδα. Όπως και μερικοί γιόγκι που καπνίζουν.  Τα πάντα είναι σχετικά και στη διατροφή σε συνδυασμό με τις σκέψεις.  Η απολυτότητα βλάπτει γενικώς!

Όποιο άτομο μιλάει για νηστεία  μόνο για ν αποτοξινωθεί  χωρίς το πακέτο νηστεία, θετικότητα, περισυλλογή, προσευχή, διαλογισμό, τότε μπορεί να πάρει  ζεόλιθο, ο οποίος μπορεί ν αποτοξινώσει τον οργανισμό του  και ν   αποβάλλει επίσης  τα βαρέα μέταλλα.