ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΦΗΒΟΥ

Ο συγκρουσιακές σχέσεις του έφηβου

Ένα από τα χαρακτηριστικά της εφηβείας, είναι η ανάγκη για τους  εφήβους αυτονόμησης  και αυτοδιάθεσης Η ανάγκη αυτή σε συνδυασμό με τις βιωματικές αλλαγές της ήβης κάνουν τη σχέση του έφηβου με τον εαυτό του και το περιβάλλον  του, συγκρουσιακή. Στην προσπάθεια της αυτονόμησης, το έφηβος πειραματίζεται. Μαθαίνει να συναλλάσσεται δοκιμάζει πρότυπα  συμπεριφοράς, μαθαίνει να διακρίνει ποια στοιχεία της προσωπικότητας του είναι αποδεκτά και ποια όχι, πώς τον βλέπουν. Μέσα από αυτούς τους πειραματισμούς αυτοανακαλυπτεται  και ωριμάζει. Σ αυτή τη φάση του πειραματισμού ο έφηβος χρειάζεται στηρίγματα και καθοδήγηση. Σημαντικά στηρίγματα αποτελούν οι ενήλικες και ειδικότερα οι γονείς, δημιουργώντας μαζί του μια σχέση θετική. Μια σχέση δηλαδή η οποία θα χαρακτηριζόταν από σεβασμό, κατανόηση, ενθάρρυνση και υποστήριξη του έφηβου στην πορεία του προς τον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση. Όμως στις  σημερινές κοινωνίες η σχέση αυτή κινείται συνήθως σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετες κατευθύνσεις, είτε χαρακτηρίζεται από υπερβολικό έλεγχο είτε από έλλειψη έλεγχου, αδιαφορία η υπέρ αποδοχή. Και στις δυο περιπτώσεις  απουσιάζει το πλαίσιο λειτουργίας που θα βοηθήσει τον έφηβο να ωριμάσει και να αυτονομηθεί. Στην πρώτη περίπτωση ο υπερβολικής έλεγχος και η αυταρχική συμπεριφορά συρρικνώνουν την προσωπικότητα του έφηβου και αυξάνουν τις εντάσεις και τις πιθανότητες εκρήξεων του, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η έλλειψη καθοδήγησης και ελέγχου δεν βοηθούν τον έφηβο να αποκτήσει την αίσθηση του κοινωνικού αποδεκτού και προσδοκώμενοι, του επιτρεπτού και μη επιτρεπτού…/////.

 

(Εξέλιξη του παιδιού στο κοινωνικό  περιβάλλον. Θέματα εφηβείας. Νοβα Καλτσουνη, Μακρη Μποτσαρη, Τσιμπουκλη. Πάτρα 2002)

 

Οι φίλοι του παιδιού < οι σημαντικοί άλλοι> είναι απαραίτητοι και χρήσιμοι στη ζωή του, καθώς και οι ρόλοι που παίζει το παιδί με αυτούς. Τα περιβάλλοντα που συχνάζει το παιδί θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, και ενόραση, γιατί μπορεί να φαίνεται ηθικό και αθώο, και να καταστρέψει το παιδι.Περιβάλλον απο  ψυχολόγους, από πνευματικούς που του δημιουργούν εξάρτηση, και μετά το καθοδηγούν. Πάντα <διαιρει και βασίλευε> με τους γονείς, και πάντα έμμεσα, γιατί δεν τους συμφέρει να ενώσουν το παιδί με τους γονείς του. Εσκεμμένα και περίτεχνα το χωρίζουν για να το εκμεταλλευτούν ως υποχειριο…και να κερδίσουν ποικιλοτρόπως…