ΑΠΌΣΠΑΣΜΆ ΑΠΟ ΤΟ ΝΈΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ ΓΙΆΝΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΥ <ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΈΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ> ΔΡΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑ 2024 (σελ 309)
Να διευκρινίσουμε οτι η Ελίζαμπεθ Κιουμπλερ Ρος ηταν γνωστή ψυχίατρος, θανατολόγος, που συντρόφευε ετοιμοθάνατους με πολλή γνώση, συντονιζόταν μαζί τους, και τους βοηθούσε να φύγουν, να ξέρουν πώς θα συμπεριφερθούν και εκεί. Πέθανε πριν απο 3 χρόνια περίπου
Απόσπασμα για να φεύγουμε απο τον μικρόκοσμο μας
<<Μια συγκλονιστική μαρτυρία αναφέρεται από την ψυχίατρο Ελίζαμπεθ Κιούμπελ Ρος στο βιβλίο της για τη ζωή μετά τον θάνατο εκδο. Δίοδος (σελ 45-49)
Υπάρχουν πολλές παρόμοιες αναφορές, αλλά αυτή της Δρ.Ρος είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί προέρχεται από ένα καθόλα αξιοσέβαστο άτομο, επιφανή επιστήμονα και αφιερωμένη στο ανθρωπιστικό της έργο με τους ετοιμοθάνατος ασθενείς.
Στα βιβλία της περιγράφει και αρκετές περιπτώσεις περιθανάτιων εμπειριών , αλλά η ακόλουθη διήγηση έχει κάτι εξαιρετικό που γεφυρώνει την απόσταση των δυο κόσμων
Γράφει λοιπόν για μια ασθενή της την κ. Σβαρτς.
<<Περίπου 10 μήνες μετά τον θάνατο και την ταφή της είχα προβλήματα. Το σεμινάριο για τον θάνατο και τους ετοιμοθάνατους είχε αρχίσει να εκφυλίζεται. Ο ιερέας με τον οποίο συνεργαζόμουν και που αγαπούσα πάρα πολύ , είχε φύγει. . Καθε εβδομάδα έπρεπε να μιλάμε για τα ίδια πράγματα και έμοιαζε για κάποιο δημοφιλές πρόγραμμα συνεντεύξεων της τηλεόρασης. Δεν άξιζε τον κόπο. Ήταν σαν να παρέτεινες τη ζωή , ενώ δεν άξιζε πλέον να τη ζεις. Ήταν κάτι που δεν με αντιπροσώπευε και αποφάσισα οτι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να το σταματήσω , ήταν να εγκαταλείψω το Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Σήμερα, αμέσως μετά το σεμινάριο, θα υποβάλλω την παραίτησή μου σκέφτηκα .
Βγαίνοντας απο τον ανελκυστήρα μια γυναικά εμφανίστηκε μπροστά μου. Την κοίταξα. Δεν μπορώ να σας πω με τι έμοιαζε, αλλά μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να βλέπεις κάποιον που τον ξέρετε πολύ καλά, αλλά ξαφνικά δε θυμάστε ποιος ειναι. Ηταν πολύ διάφανης, αλλά όχι τόσο , ώστε να μπορείς να δεις από πίσω της πολλά πράγματα.
Μου μίλησε. <Δρ. Ρος γύρισα πίσω. Σας πειραζει να περπατήσω μαζί σας μέχρι το γραφείο σας; Θα χρειαστούμε μόνο δυο λεπτά. Επειδή ήξερε πού είναι το γραφείο μου και το όνομά μου, ένοιωσα ασφαλής. Αυτός ήταν ο πιο μακρύς περίπατος της ζωής μου
.Ειμαι ψυχίατρος. Εργάζομαι συνέχεια με σχιζοφρενείς και τους αγαπώ. Οταν τύχαινε να έχουν οπτικές παραισθήσεις συνήθισα να τους λέω.< Το ξέρω ότι βλέπεις εκείνη την Μαντόνα στον τοίχο, αλλά εγώ δεν την βλέπω> Τώρα είπα στον εαυτό μου.< Ελίζαμπεθ ξέρω οτι βλέπεις αυτή τη γυναίκα, αλλά δεν μπορεί να υπάρχει>!
Σε όλη τη διαδρομή , από τον ανελκυστήρα μέχρι το γραφείο μου, υπέβαλλα τον εαυτό μου σε έλεγχο της πραγματικότητας Είπα. <Έχω κουραστεί. Χρειάζομαι διακοπές. Νομίζω οτι έχω δει πολλούς σχιζοφρενείς ασθενείς. Αρχίζω να βλέπω πράγματα>
Πρέπει να την αγγίξω να δω αν είναι πραγματική. Μέχρι που άγγιξα το δέρμα της για να δω αν είναι κρύο η ζεστό, η αν το δέρμα θα εξαφανιζόταν αν την άγγιζα. Έφτασα να καταπιέσω τη σκέψη ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η κ. Σβαρτσς που είχε πεθανει.και βρισκόταν στο χώμα απο μήνες.
Όταν φτάσαμε στην πόρτα, μου την άνοιξε με εκείνη την απίστευτη καλοσύνη , τρυφερότητα και αγάπη και είπε. < Δρ Ρος υποχρεώθηκα να επιστρέψω για δυο λόγους. Πρώτον να ευχαριστήσω εσάς και τον αιδεσιμότατο . Γκεινς για οτι κάνατε για μένα . Αλλά ο άλλος λόγος που υποχρεώθηκα να έρθω πίσω , είναι οτι δεν μπορείτε να σταματήσετε αυτή την εργασία πανω στον θάνατο και τους ετοιμοθάνατους, οχι ακόμα>>
Την κοίταξα και σκέφτηκα οτι θα μπορούσε να είναι η κ. Σβαρτς
Άγγιξα ολα οσα ήταν πραγματικά . Άγγιξα το στυλό μου, το έπιπλο, την καρέκλα, και ήταν πραγματικά. Ήλπιζα οτι θα εξαφανιζόταν, αλλά δεν έγινε
Στεκόταν πεισματικά εκεί, και πεισματικά αλλά με αγάπη, είπε.< Δρ. Ρος με ακούτε; Η δουλειά σας δεν έχει τελειώσει Θα σας βοηθήσουμε και θα το ξέρετε οταν έρθει η ώρα, να σταματήσετε, αλλά οχι τώρα. Μου το υπόσχεστε; > Σκέφτηκα. Θεέ μου δεν θα με πίστευε κανένας να του το έλεγα . Ούτε ο πιο αγαπημένος μου φίλος>
Δεν ήξερα ότι μετά από καιρό θα το έλεγα σε εκατοντάδες ανθρώπους !
Τότε κέρδισε ο επιστήμονας μέσα μου και είπα ένα μεγάλο ψέμα.< ξέρετε ο αιδεσιμότατος Γγκεινς βρίσκετε τώρα στην Ουρμπανα. Θα του άρεσε πολύ να παρει ενα σημείωμα από εσάς Θα σας πείραζε;> Και της έδωσα ενα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι. Όπως καταλαβαίνετε δεν είχα πρόθεση να στείλω αυτο το σημείωμα στο φίλο μου, αλλά χρειαζόμουν επιστημονική αποδειξη. Αυτη η γυναίκα με το πιο τρυφερό χαμόγελο, γνωρίζοντας την κάθε σκέψη που έκανα, πηρε το χαρτί και έγραψε ενα σημείωμα . Μετα είπε. <Ειστε ευχαριστημένη; >Τοτε σηκώθηκε όρθια έτοιμη να φύγει και επανέλαβε <Δρ. Ρος υποσχεθείτε μου> Ειπα υπόσχομαι. Και τη στιγμή που είπα υπόσχομαι, εξαφανίστηκε. Έχουμε ακόμα το σημείωμα...BLOOG
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου