Είδα προχθές δυο δίδυμες πανέμορφες έφηβες που ήταν ολόιδιες στο ύψος, το σώμα στο πρόσωπο. και στο ντύσιμο. Τις ρώτησα αν η μαμά τους τις ξεχωρίζει; Μου απάντησαν , οχι πάντα . Οι άλλοι ποτέ. Μέτα τις ρώτησα αν είναι ευχαριστημένες και αν μέσα τους αισθάνονται ανεξάρτητες, αφού είναι σαν να κυκλοφορούν με ενα καθρέφτη μπροστά τους, συνεχώς, βλέποντα η μια την άλλη. Τις ρώτησα πόσο πιστεύουν (αν το έχουν καταλάβει στα 17 τους) οτι αυτο εμποδίζει την ανάπτυξη της προσωπικότητας τους και της αυτονομίας τους. Είπαν οτι λίγο τις εμποδίζει, παρότι τα σχολεία δεν τα βάζουν μαζί στα τμήματα, έχουν διαφορετικές συμμαθήτριες, αλλά χομπυ τα ίδια , ιδέες τις ίδιες. Τις ρώτησα αν ζηλεύουν η μια την άλλη. Απάντησαν ότι αν βλέπουν μια αδικία απο τους γονείς, ζηλεύουν,όπως ολα, αλλά γενικά η μια θέλει να υπάρχει για την άλλη, να μη τη στενοχωρεί ποτέ, να κοιμούνται μαζι να ξυπνούν μαζί κλπ Εδω είναι SOS
Οι γονείς με τα δίδυμα πρέπει να το προσέξουν. Αν είναι διαφορετικού φύλου αναπτύσσουν προσωπικότητα. Αν ειναι του ιδίου θέλει προσοχή στη ψυχολογία του και το κάθε παιδι, να αισθάνεται μεσα του και μοναχοπαίδι, μια ξεχωριστή οντότητα , γιατί μπορεί μελλοντικα να μισηθούν μεταξύ τους. Εκτος αυτου, δεν θα μπορεί να σκεφτεί μόνο του, να αυτοσχεδιάσει, αν δεν έχει τη βοήθεια η την υποστήριξη η την κατεύθυνση απο το άλλο παιδί. Δεν θα μπορέσει να μένει με τον εαυτό του και να τον εξελίξει.Να τα ωθούν. Διαφορετικό ντύσιμο, διαφορετικό χτένισμα, διαφορετικά χομπυ, διαφορετικές φιλίες, αυτονομία στις ώρες του ύπνου τους και στη μελέτη τους, Εξερεύνηση των κλίσεων τους που δεν θα είναι ίδιες, οσο και να λένε οτι θέλουν τα ίδια, απο επηρεασμό .Έχουν διαφορετικές ψυχές, ήρθαν για άλλη Αποστολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου