Μοναξιά και μοναχικότητα;
Αντώνιος ντε σαντ Εξιπερί πιλότος
Στις πρώτες μέρες της αεροπλοΐας , οι άνθρωποι χάνονταν πολύ συχνά στη θάλασσα, στα βουνά στην έρημο. Πέθαιναν απο πείνα, δίψα, επιθέσεις εχθρικών φυλών, όταν σώζονταν απο κάποιο ατύχημα.
Ο μοναχικός πιλότος αποκτούσε επίγνωσης της πολύτιμης φύσης της ζωής , της απόλυτης ανάγκης να κάνει κάθε στιγμή ζωντανή, κάθε συνάντηση σημαντική και να δημιουργεί.
Συνειδητοποιούσε την αίσθηση ερήμωσης και μοναξιάς όταν οι σύντροφοι του δεν επέστρεφαν.
Στην καρδιά του κάθε στιγμή αναμονής, ήταν μια αιωνιότητα.
Οι ώρες της σιωπής και της μοναξιάς καλλιεργούσαν μέσα τους μια βαθιά αίσθηση για τις αξίες της ζωής. Ολόκληρος ο κόσμος γερνά. Τα λουλούδια ανθίζουν με λαπροτητα μέσα στον πάγο
Το σιτάρι ωριμάζει στον αγρό ακόμα και τη νύχτα.
Τα δέντρα βγάζουν φύλλα και καρπούς ακόμα και στο ψύχος
Χαμένος στην έρημο, γυμνός, ανάμεσα στην άμμο και ουρανό, αναγνώρισε την πλήρη σημασία της μοναξιάς.
Ήξερε ότι αν δεν τον έβρισκαν , θα πέθαινε απο διψά, πείνα, η θα τον σκότωναν οι Μαυριτανικοί.
Ωστόσο τις μέρες της μοναξιάς στην έρημο, ανακάλυψε τον εαυτό του. Μονο οταν ένοιωθε τις τελευταίες του στιγμές, αντελήφθη οτι έπρεπε να μεινει ζωντανός και συνειδητός με τα χέρια απλωμένα για όσους έψαχναν να τον βρουν
Ανακάλυψε τον εαυτό του, δεν ένοιωθε λύπη ούτε έκλαιγε., αλλά ένιωθε ένα είδος πλούτου. Την ενότητα της ύπαρξης της συγγένειας, του ανθρώπου προς όλα τα ειδη της ζωής.
Έγραψε
Ποτέ δεν θα ξεχάσω, ξαπλωμένος στην άμμο, θαμμένος μέχρι το πηγούνι να πνίγομαι μεχρι θανάτου απο δίψα, οτι η καρδιά μου κάτω απο τα άστρα ένοιωθε μια απέραντη ζεστασιά
Έμαθε οτι η ζωή του είχε ενα νόημα και η εργασία του κάποιο σκοπό. Δεν πέθανε. Ένοιωθε βαθιά την πολύτιμοτητα των ανθρωπίνων σχέσεων και τη φιλία
Έφερε μαζί του μια εκστατική δέσμευση προς τον συνάνθρωπο, ανακάλυψε τα θεμέλια της συμπόνοιας και της αυτο-ολοκληρωσης
Η εμπειρία του να είσαι μόνος . Μουστάκας. Δίοδος. Αθηνα 1990 BLOOG
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου