Μερικά περιληπτικά για τον Γκόγια, να δούμε οτι λένε ανακρίβειες δημοσιογράφοι και διάφοροι εικαστικοί. Ο Γκόγια ποτέ δεν ζωγράφιζε θρησκευτικά σύμβολα.
Ανήκει στο ρεύμα τεχνών ροκοκό, που είναι μετά το μπαρόκ, το οποιο είναι μετά την Αναγέννηση (περίπου 15 ο αιώνα. . Ροκοκό σημαίνει ανάλαφρο, ακανόνιστο.
<Ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος Francisco Goya(1746-1828)
Ο Γκόγια ειχε μελετήσει τη μεγάλη παράδοση της ζωγραφικής στην Ισπανία που την εκπροσωπούσε ο Γκρέκο και ο Βελάσκεθ
Οι μορφές τους μαρτυρούν πως δεν απαρνήθηκε την παλιά μαστοριά προς χάριν της αστικής μεγαλοπρέπειας όπως ο Ντάβιντ.
Ο μεγάλος Ιταλός ζωγράφος του 18 ου Ο Τζιοβάνι Μπατίστα ήταν στα τελευταία χρόνια της ζωής του και είχε μείνει κάτι από την ακτινοβολία στα έργα του Γκόγια.
Οι μορφές όμως του Γκόγια ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο. Οι προσωπογραφίες του Γκόγια τους εξασφάλισαν θέση στην ισπανική άυλη.
Η δεξιοτεχνία με την οποία παρασταίνει την λάμψη των μεταξωτών υφασμάτων η των χρυσαφικών θυμίζει τον Τισιανός και τον Βελάσκεθ. Ο Γκόγια δεν είχε κανένα οίκτο στα μοντέλα του.
Στα χαρακτηριστικά τους βλέπεις την ασχήμια και την ματαιοδοξία τους, την απληστία του και την κενότητα του. Κανένας άλλος αυλικός ζωγράφος δεν άφησε τέτοια εικόνα του πελάτη του.
Όπως ο Ρέμπραντ δημιούργησε πολλά χαρακτικά τα περισσότερα με μια τεχνική που λέγεται ακουαντινα, που επιτρέπει και τις φωτοσκιάσεις
SOS...Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των χαρακτικών του Γκόγια είναι πως δεν αποτελούν εικονογραφήσεις γνωστών θεμάτων, βιβλικών, ιστορικών η ηθογραφικών.
Τα περισσότερα έχουν φανταστικά θέματα με μάγισσες και μυστηριώδη φαντάσματα. Μερικά αποτελούν δυναμεις της ανοησίας και της αντίδρασης, της βίας και της καταπίεσης που ο Γκόγια είχε συναντήσει στην Ισπανία , αλλά εκφράζουν
SOS...τους προσωπικούς εφιάλτες του καλλιτέχνη.
Η εικόνα παριστάνει ένα απο τα πιο βασανιστικά όνειρα του τη μορφή ενός γίγαντα που κάθεται στην άκρη του κοσμου. Το τέρας κάθεται σε ενα φεγγαρόλουστο τοπίο σαν ενας κακός εφιάλτης
Στοχαζόταν άρα τη μοίρα του τόπου του, την καταπίεση απο τους πολέμους και απο την ανθρώπινη μωρία;
Ο καλλιτέχνης ηταν ελεύθερος να εκφράσει πάνω στο χαρτί τα προσωπικά του οράματα , μια ελευθερία που άνηκε μόνο στους ποιητές
Το πιο αντιπροσωπευτικό δειγμα της ελευθερίας της τέχνης ήταν ο Αγγλος μυστικιστής Μπλέικ βαθιά θρησκευόμενος που ζούσε σε ενα δικό του κόσμο
E. H GOMBRICH ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ. ΑΘΗΝΑ 1998
Όπως καταλαβαίνετε, κανένας δεν ενέπαιζε τα θρησκευτικά σύμβολα. Αυτο γίνεται τωρα, για να εξυπηρετήσει σκοπούς. Είναι μελετημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου