Η Ελένη Γλυκατζη Αρβελερ στα 92 της πέρυσι, έγραψε.
Στα 90 περπατώ, στα 100 θα φτάσω και τότε μόνο θα σκεφτώ αν θέλω να γεράσω.
Έχει βάση αυτό, συμφωνά με δύναμη της σκέψης και του νου, γιατί εμείς πείθουμε τα κύτταρα μας, αν θα γεράσουν η όχι, η πότε θα αρρωστήσουν, μέσα σε κάποια ανθρώπινα πλαίσια βέβαια, με πολλούς συγκερασμούς από πίσω, (θέληση, κίνητρα , ψυχική και σωματική απο γονίδια ανθεκτικότητα κλπ) όχι επιδερμικά. Ακόμα και τα ατυχήματα εμείς τα προκαλούμε με τις σκέψεις μας, αλλά ας μη κάνουμε και τους θεούς. (ο Όσκαρ Ουάιλντ λέει οτι η αλήθεια είναι μετά το αλλά χα χα)
Πολύ σοφά δεν έβαλε στη στροφή και <θα αποφασίσω πότε θα πεθάνω>, (γιατι μπορεί κάποιος να πεθάνει πριν γεράσει) δε σημαίνει οτι αφού γεράσει θα πεθάνει, και γιατί το προσδόκιμο είναι προδιαγεγραμμένο,όπως πολύ σοφά δεν έβαλε ότι θα είναι απόλυτα υγιής και αρτιμελής μέχρι να γεράσει , γιατί αν πρέπει να πάρουμε μαθήματα χάνοντας κάποιο μέλος, επειδή χρωστάμε , θα γίνει. Τα έχει προαποφασίσει ψυχή, για την εξέλιξη της , όχι η προσωπικότητα και το <εγώ> .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου