Σελίδες

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

ΕΙΔΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ-ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑΣ


Υπάρχουν άτομα που νοιώθουν μοναξιά ή βιώνουν μοναχικότητα μέσα ή έξω
από  κόσμο; Ας γνωρίζουν ότι έχει πολλές εκφάνσεις …και ας την…
απομυθοποιήσουν….


 (Λέγεται ότι το καλοκαίρι αυξάνονται οι σκέψεις..
αυτού του είδους, και πολλές φορές δεν μπορούν να  πληρώσουν για
θεραπείες….Ας αντλήσουν αισιοδοξία ….και ας εμπεδώσουν ότι  η μοναξιά
είναι στο μυαλό τους!! Δεν  πρέπει να νοιώθουν μοναξιά όταν  τους
λείπει κάποιο συγκεκριμένο άτομο μορφολογικά!!..Δεν είναι τα πάντα η
φυσική παρουσία ενός συγκεκριμένου ατόμου! Υπάρχουν στον πλανήτη με
πολλούς συνοδοιπόρους..!
Ας βρουν ενδιαφέροντα δικά τους ..και ας νοιώσουν σταγόνες ενωμένες
στον ανθρώπινο ωκεανό,..αφού βρουν την Αποστολή τους!!!


Το μήνυμα του Μπαλζάκ στα «βάσανα του Εφευρέτη» είναι ότι ο σύγχρονος
άνθρωπος μαστίζεται από τον ακαθόριστο διαδεδομένο  φόβο της μοναξιάς.
Παίρνει ατέλειωτα μέτρα πονηρά και παραπλανητικά μονοπάτια για να
αποφύγει να αντιμετωπίσει την εμπειρία του να είναι μόνος.


Ισως η μοναξιά χωρίς λόγο ύπαρξης ή απουσίας αξιών, πεποιθήσεων πίστης,
και ο φόβος της απομόνωσης είναι το πιο τρομερό είδος αγχώδους
μοναξιάς. Και συνεχίζει..Μάθε ένα πράγμα. Εντύπωσε τον στο νου σου που
είναι ακόμα εύπλαστος. Ο άνθρωπος έχει τον τρόμο της μοναξιάς, και από
 όλα τα είδη της μοναξιάς, η ηθική μοναξιά είναι η πιο τρομερή .Η πρώτη ανάγκη του ανθρώπου,  είτε είναι λεπρός, είτε φυλακισμένος, κλπ..είναι να έχει ένα σύντροφο στη μοίρα του
Για να ικανοποιήσει αυτή την ορμή που είναι η ίδια η ζωή, βάζει όλη
την ενέργεια ολοκλήρωσης της ζωής του».
Στην κοινωνία μας δεν είναι σπάνια η αγχώδης μοναξιά να φτάνει σε
παθολογικά άκρα .Εμφανίζει διαταραχές στην υγεία που συχνά
εκδηλώνεται με τη μορφή της μειλίχιας ύπαρξης. Είναι ένα είδος χρόνιας
αρρώστιας που εξουθενώνει το άτομο. Μερικές φορές κάνει το πολύ καλό
για να έχει την όποια παρέα, μερικές παίρνει ουσίες.. για να ξεχνάει
την πραγματικότητα!!
Αντίθετα με την αγχώδη μοναξιά της σύγχρονης ζωής, ο Τόμας Γουόλφ,
θεωρούσε την υπαρξιακή μοναξιά σαν μια εσώτερη κατάσταση της ύπαρξης.
Πίστευε ότι είναι μια ουσιαστική κατάσταση δημιουργικότητας, και ότι
απτα βάθη της απόγνωσης αναδύεται ώθηση για δημιουργία! Ο Ολιβερ
Γουέντελ Χολμς εξέφρασε αυτή την πεποίθηση στην ομιλία του στους
φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1886  «Για να σκεφτείτε μια
μεγάλη ιδέα, πρέπει να είστε συγχρόνως ήρωες και ιδεαλιστές. Μόνο όταν
έχετε δουλέψει μόνοι σας, ένα μαύρο χάσμα μοναξιάς σαν  αυτό που
περιβάλλει τον ετοιμοθάνατο, έχετε εμπιστευτεί τη δική σας αδιάσειστη
θέληση, τότε μόνο θα έχετε επιτύχει.. Μόνο έτσι μπορείτε να κερδίσετε
τη μυστική μοναχική χαρά του στοχαστή, ο οποίος γνωρίζει ότι 100
χρόνια μετά το θάνατό του, άνθρωποι που δεν τον ήξεραν θα κινούνται
στο μέτρο της δικής του σκέψης…»
Ο Θόροου πέρασε πολλά χρόνια μόνο του στο δάσος και στο Walden έγραψε
.Δεν ένοιωσα ποτέ μου μοναξιά, παρά μόνο μια φορά. Συνέβη λίγες
βδομάδες μετά που ήρθα στο δάσος, όταν για μια ώρα αναρωτήθηκα μήπως η
στενή ανθρώπινη συντροφικότητα, ήταν απαραίτητη για μια γαλήνια
φυσιολογική ζωή. Σύντομα όμως αντιλήφθηκα ότι τα φανταστικά
πλεονεκτήματα της ανθρώπινης συντροφικότητας ήταν ασήμαντα.
Από την άλλη ο Εριχ Φρομ στο βιβλίο του «Διαφυγή από την
Ελευθερία»εξηγεί γιατί η λύση να στέκεται κανείς μόνος σε ένα
επικίνδυνο και ισχυρό κόσμο αποτυγχάνει αναπόφευκτα!!
Συναισθήματα μοναξιάς κρύβονται συχνά και στην παιδική ηλικία, χωρίς
να τα εκφράζουν τα παιδιά,  και τα οποία αφού ανιχνευτούν, πρέπει να
παρακαμφτούν, με πολυάριθμες μελετημένες  δραστηριότητες..
Η μοναξιά της δημόσια ζωής, υπάρχει κυρίως όταν πρέπει να παρθούν
αποφάσεις οι οποίες έχουν εκτεταμένες συνέπειες ,γιατί το πρόσωπο που
κάθεται στο θώκο της εξουσίας, μένει μόνο του και συχνά υποφέρει από
κριτική και εχθρότητα
 Σε ολη σχεδόν τη ζωή του ο Αβραάμ Λίνκον ήταν μόνος. Απτη παιδική του
ηλικία. ποτέ δεν αισθάνθηκε τον κόσμο σαν τόπο χαράς.(Έχασε τη μητέρα
από 9 ετών, απέτυχε πολλές φορές στο Πανεπιστήμιο, απέτυχε σα
γερουσιαστής, πέθανε η μνηστή του παραμονές γάμου, έπαθε νευρικό
κλονισμό, νοσηλεύτηκε. Χρεοκόπησε και έμεινε άστεγος)…Έγινε πετυχημένος
πρόεδρος των ΗΠΑ. Είπε ότι γλίστρησε, αλλά σηκώθηκε!
Ο Γούντροου Γουίλσον είχε ένα όνειρο για την παγκόσμια ειρήνη, και
αφιέρωσε τον εαυτό του μέσα στη  μοναχικότητα,μέσα στην οποία υπάρχει
ευαισθησία, επίγνωση, αναγνώριση, υπόσχεση.
Ο Ναύαρχος Ριτσαρντ Μπεντ έμεινε έξι περίπου μήνες μόνος σε μια βάση
στην Ανταρκτική. Ήθελε να συγκεντρώσει μετεωρολογικά στοιχεία, που θα
προσέφεραν σημαντικά  σε έρευνες.  Ήθελε επίσης να μείνει μόνος με τον
εαυτό του, για να ανακαλύψει αν  πράγματι οι αξίες του στη ζωή είχαν
ανθεκτική σημασία. !!Μόνος στην Ανταρκτική ,που  κάθε ήχος έπαιρνε μια
ευδιάκριτη και ειδική σημασία. Σε θερμοκρασίες που  έφταναν -25
Κελσίου, έγραφε. Υπάρχει κάτι εκκεντρικά άψυχο στη νυκτερινή
χιονοθύελλα.. Η εκδικητικότητα δε μπορεί να μετρηθεί με ανεμόμετρο.
Ολόκληρη η κακεντρεχής βιασύνη συγκεντρώνεται πάνω σου, σαν να είναι
κάποιος προσωπικός εχθρός. Τα πνευμόνια ασθμαίνουν και μόλις ο αέρας
τα εγκαταλείπει, ο εγκέφαλος τρέμει. Ήρθε σοβαρά  αντιμέτωπος με τον θάνατο,
και….. αναγνώρισε ότι η ολοκληρωτική ομορφιά και το θαύμα είναι να
είσαι ζωντανός και να κάνεις τον εαυτό σου άξιο να αγαπηθεί, αφού μάθεις ν αγαπάς όχι με  φαινομενική ευγένεια, όχι προσκοπικά, αλλά εκ βαθέων!!


 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου