Έχει αποδειχτεί ψυχοπαιδαγωγικά με τη γνωσιακή συμπεριφοριστική κυρίως, (CBT) , οτι μετά απο φυσικές καταστροφές, φωτιές, σεισμούς κλπ, τα παιδιά ελαττώνουν πολύ το τραύμα που βίωσαν, όχι με έναν ψυχολόγο (που και αυτός πιθανόν δεν θα έχει προσαρμοστεί, οχι μόνο με γέλιο που σκεπάζεται το τραύμα τους για λίγο και παραμένει απο κάτω, αλλά) όταν είναι πολλά μαζί και συζητούν για το περιστατικό και πώς αισθανθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού. Το ένα ν ακούει το άλλο. Να το βγάζουν απο μέσα τους συνέχεια. Γενικά τα άρρητα τραύματα ελαχιστοποιούνται πολυ οταν λεκτικοποιουνται, οχι οταν σκεπάζονται με κάποιους τρόπους. (Διαπυούνται οι πληγές από μέσα όταν σκεπαστούν, και πρέπει να γίνει επέμβαση με ψυχοθεραπειες, που ειναι και η ανωτέρω. )
Μετά βέβαια απο τέτοιες καταστροφές, είναι πολύ πιθανόν και ενήλικες να εμφανίζουν αυτοανοσα και βαριές καταθλίψεις με πολυ ψυχοφάρμακο και αλλες ουσίες, αν βέβαια υπάρχει και κάποια κληρονομικότητα και αν δεν έχουν μεταφυσική προσέγγιση και χαμηλωμένο εγώ, μετά απο τέτοιες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου