ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

 

Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ. (ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ)

Η Αθήνα το 429 π.Χ ήταν πόλη της ομορφιάς και του Ανθρωπισμού.

Η Αττική ήταν ανοικτή μπροστά στους ανέμους σαν πλοίο μέσα στο Αιγαίο.
Τότε γεννήθηκε ο Πλάτων. Όταν ο Πλάτων ήταν παιδί, ήταν ταραγμένος ο πολιτικός ορίζοντας στην Αθήνα. Λυσσομανούσε ο πελοποννησιακός πόλεμος και η μάχη Αθήνας– Σπάρτης προετοίμαζε τη σίγουρη πτώση της Ελλάδας.

Οι Σπαρτιάτες είχαν εισβάλλει στην Αττική.

Η Αθήνα αμύνθηκε ένα ολόκληρο χειμώνα και ο Περικλής ήταν η ψυχή της μάχης. Τη ζοφερή εκείνη χρονιά, μια επιβλητική τελετή έγινε στον Κεραμικό.
Τα φέρετρα των πολεμιστών πάνω σε πένθιμα άρματα. Ο τάφος που η Ελλάδα άνοιγε στον εαυτό της . Ο Περικλής τότε έβγαλε τον ωραιότερο λόγο και ο Θουκυδίδης έγραψε σε χάλκινες πλάκες των «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος»

Ο Περικλής πεθαίνει.

O Μεγαλύτερος πολιτικός της Ελλάδας, ακέραιος σαν τον Αριστείδη, ικανός σαν τον Θεμιστοκλή. Η υλοποίηση του ελληνικού πολιτισμού. Δημοκράτης , Πατριώτης που διατηρούσε την ηρεμία του μέσα στις θύελλες του λαού. (Παρόλα αυτά, είδε νεκρούς και τους δυο γιους του, απτήν αρρώστια της εποχής )

(SOS!)Τον διαδέχεται ο Αλκιβιάδης.

Το πρόσωπο της νεολαίας. Τυχοδιώκτης, μηχανορράφος, διψασμένος για εξουσία έσπρωχνε την πατρίδα του στην καταστροφή.

Είχαν περάσει οι μεγάλες μέρες των Περσικών πολέμων. Οι νίκες του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας είχαν ήδη δύσει. Η Αθήνα ήταν μέσα σε θολό κλίμα τις μέρες του Πλάτωνα. Στα 25 χρόνια του, ο Πλάτων είδε την κατάληψη των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες. Είδε τον Λύσανδρο να μπαίνει στην Αθήνα και να έρχεται το τέλος της Αθηναϊκής ανεξαρτησίας , και ακολουθούν οι τριάκοντα τύραννοι.
Εικόνες που έθλιβαν τη ψυχή του φιλοσόφου Πλάτωνα. Νέος ψηλός, με πλατείς ώμους , λιγομίλητος. Όταν μιλούσε βαθιά αισθαντικότητα έβγαινε από τα χείλη του. Oι αρετές του ήταν το χαμόγελο και η αγνότητα. Το μυστικό του όμως ήταν, ότι είχε κλείσει κάποια μυστηριώδη συμφωνία με την αιωνιότητα.
Προσπερνούσε τα πρόσκαιρα σαν μάταιες αντανακλάσεις ενός καθρέφτη. Πίσω από τις ορατές μορφές πού ήταν ατελείς στον κόσμο των όντων, παρουσιάζονταν μορφές αόρατες για πάντα ακτινοβόλες, που βλέπει το πνεύμα και είναι τα αιώνια πρότυπα !
Ο νεαρός Πλάτων δεν είχε διατυπώσει τη θεωρία του, ( εννοεί των Ιδεών, ή Θεωρία της Ανάμνησης, που συμπυκνωμένα λέει ότι αυτό που μαθαίνουμε,  το ξαναθυμόμαστε σαν ανάμνηση από προηγούμενη ζωή), μη ξέροντας ότι κάποια μέρα θα γινόταν φιλόσοφος, είχε συνείδηση της Ιδέας και την πανταχού παρουσία της.

Όταν οι γυναίκες έκλαιγαν στα νεκρικά άρματα έμοιαζε σαν να κοίταζε κάτι άλλο. Σαν να έλεγε. «Δε μπορώ να αγαπάω παρά το αόρατο αυτό που ούτε γεννιέται ούτε πεθαίνει. Ο Έρωτας της αιώνιας Αλήθειας και η Αρμονία που αγκαλιάζει το Σύμπαν», είναι στη ψυχή του Πλάτωνα.
Στη αρχή στρέφεται στις τέχνες, σαν πλούσιος Αθηναίος.
Ψάχνοντας το ωραίο, καλλιέργησε τη μουσική, ζωγραφική, ποίηση. Στα 27 του είχε γράψει πολλές τραγωδίες. Τότε γνώρισε τον Σωκράτη που συζητούσε με τους νέους για το Δίκαιο, το Άδικο, το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό.
Απλός ο Σωκράτης! Γιός μαρμαρά στα νιάτα του είχε σμιλέψει τις 3 χάριτες. Πέταξε τη σμίλη , λέγοντας ότι ήθελε να σμιλεύει τη ψυχή και όχι το μάρμαρο. Έτσι αφιέρωσε τη ζωή του στην Αναζήτηση της Σοφίας.

Τον έβλεπαν στις πλατείες στα γυμναστήρια στα θέατρα να (<εκμαιεύει>) .
Από μερικά χρόνια νωρίτερα οι σοφιστές είχαν πέσει σαν τις ακρίδες στην Αθήνα. Ο σοφιστής είναι η αντίθετη πλευρά του φιλοσόφου, όπως ο δημαγωγός, η αρνητικότητα του πολιτικού. Ο τύπος του Έλληνα σοφιστή, είναι αμφισβητίας, διαβρωτικός. ( Ο Σωκράτης τους έλεγε πόρνους της φιλοσοφίας)

Αυτό το είδος αναφέρεται σε όλους τους πολιτισμούς που παρακμάζουν. Εκεί βρίθουν οι σοφιστές, όπως τα σκουλήκια στο σώμα που αποσυντίθεται, με τα ονόματα των άθεων, των υλιστών ή των πεσιμιστών.
Μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας οι σοφιστές μοιάζουν μεταξύ τους. Αρνούνται τον Θεό και τη Ψυχή, την υπέρτατη Αλήθεια κα τη ζωή. Οι σοφιστές της εποχής του Σωκράτη , ο Γοργίας, Πρόδικος, Πρωταγόρας και οι περί αυτών, έλεγαν ότι «δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα». Έκαναν ότι μπορούσαν για να αποδείξουν αληθινή κάθε ιδέα και ταυτόχρονα το αντίθετο της. Σε κάθε λύση έβρισκαν και ένα πρόβλημα.
Ο Σωκράτης πλησίαζε τους σοφιστές με γλυκύτητα , και από ερώτηση σε ερώτηση τους έσπρωχνε να πουν το αντίθετο από αυτό που υποστήριζαν αρχικά. Τους έδειχνε ότι αγνοούσαν την αρχή και την αιτία όλων των πραγμάτων. Όλες οι θεωρίες του Σωκράτη για το Δίκαιο και το Αληθινό, έβρισκαν δύναμη στο στόμα του γιατί ο ΙΔΙΟΣ τις εφήρμοζε στη ζωή του.
Ο Πυθαγόρας στα μάτια των μαθητών έκανε την ηθική ,κοσμοθεωρία. Στην Αθήνα ο Σωκράτης μιλούσε για το Δίκαιο και την ανασυγκρότηση του Κόσμου. Και οι δυο τους, δίδασκαν την Αλήθεια.
Ο Πλάτων ένοιωσε να έλκεται από τον Σωκράτη, γιατί κατάλαβε την υπεροχή του Καλού πάνω στο Ωραίο. Είδε την ομορφιά και τη δόξα της ανυψωμένης ψυχής που έλκει τις άλλες ψυχές στην Αλήθεια. Ο Πλάτων αφήνει το πλούσιο σπίτι του και ακολουθεί το Σωκράτη.
Όπως και μετά Χριστόν, έτσι και πριν.  Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν γνώρισε τον πόλεμο μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας. Οι πόλεμοι ξεκίνησαν από τους πολιτικούς.
Ο Θαλής (585 π.Χ) μπορούσε ήσυχος να διδάσκει ότι ο κόσμος προέρχεται από τη φωτιά

Ο Αναξαγόρας ότι ο ήλιος είναι μάζα φωτιάς.

Ο Δημόκριτος ότι τα πάντα ανάγονται στα άτομα. Όλα αυτά τα ήξεραν και δεν ανησυχούσαν καθόλου. Ήξεραν ακόμα ότι οι δήθεν φιλόσοφοι που αρνούνταν την ύπαρξη Θεού, δεν μπορούσαν να καταστρέψουν τίποτα στη συνείδηση του λαού. Οι αληθινοί φιλόσοφοι Πίστευαν ,και το εξηγούσαν με διαφορετικές θεωρίες ο καθένας.

( Αποσπάσματα κυρίως από<Οι Μεγάλοι Μύστες. Εδουάρδος Συρέ. ΚΑΚΤΟΣ Αθηνα1996> Συμπλήρωμα από  (Βιρβιδάκης, Γιαννάκης , Δημας, Ζωγραφίσης , Θανασάς,κ.α)Ελληνική φιλοσοφία και Επιστήμη από την αρχαιότητα έως τον 20 ο αιώνα. Πάτρα 2000)Παρενθέσεις δικές μου.

ΒLOOG MOY