Ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας και ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη στους άνδρες. Θεραπείες υπάρχουν
Η αναπτυξιακή δυναμική που σκιαγραφήθηκε για την γυναίκα ασθενή, ισχύει και για τον άνδρα. Ο ιστριονικός άνδρας ασθενής, έχει κι αυτός παρόμοιες εμπειρίες πατρικής αποστέρησης και έχει στραφεί προς αναζήτηση φροντίδας στην μητέρα του. Στην περίπτωση που ο πατέρας είναι απών ή συναισθηματικά μη διαθέσιμος, το μικρό αγόρι έχει μπροστά του δύο εναλλακτικές λύσεις: μπορεί να μιμηθεί τη μητέρα του και να αναπτύξει μια παθητική, θηλυπρεπή ταυτότητα, ή μπορεί να μιμηθεί διάφορα πολιτιστικά στερεότυπα υπερβολικής αρρενωπότητας, ώστε να αποφύγει κάθε άγχος του γύρω από τη θηλυπρέπεια και να αντιμετωπίσει την παλινδρομητική έλξη να μοιάσει στη μητέρα του. Ο άνδρας ασθενής με ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας, μοιάζει με το θηλυκό του ανάλογο στο ότι εισέρχεται στο φαλλικό στάδιο προσκολλημένος έντονα στη μητέρα του. Επίσης, βιώνει συναισθήματα γεννητικής ανεπάρκειας, όταν συγκρίνει τον εαυτό του με τον πατέρα του ή με άλλους ενήλικες άνδρες. Παραμένει προσκολλημένος στη μητέρα του και οι ετεροφυλικές του σχέσεις σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις προσπάθειές του να αντισταθμίσει τα υποκείμενα συναισθήματα της γεννητικής του ανεπάρκειας. Απογοητεύεται πάντα από τις γυναίκες, αφού καμιά από αυτές δεν μπορεί να φανεί αντάξια της μητέρας του. Μερικοί άνδρες με αυτήν την ιστριονική διαμόρφωση, πιθανόν να επιλέξουν έναν μοναχικό τρόπο ζωής, για να διατηρήσουν ασυνείδητα την ακλόνητη αφοσίωσή τους στη μητέρα τους. Άλλα αγόρια, θα προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα με την αίσθηση της γεννητικής τους ανεπάρκειας, ενδίδοντας σε «πολύ ανδρικές» δραστηριότητες, όπως το επίμονο φλερτ των γυναικών. Έτσι, μπορούν να διαβεβαιώνουν τον εαυτό τους ότι είναι «πραγματικοί άνδρες», χωρίς τίποτα να τους κάνει να νιώθουν κατώτεροι.
Γνωστικό στυλ και μηχανισμοί άμυνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Shapiro (1965), χαρακτήρισε το αντιπροσωπευτικό γνωστικό στυλ αυτής της διαταραχής προσωπικότητας γενικά ως «παγκόσμιο, σχετικά εκτεταμένο και διάχυτο και ελλιπές ως προς την οξύτητα και τη σαφήνεια, ιδιαίτερα όσον αφορά στις σαφείς λεπτομέρειες. Με μια λέξη, είναι ιμπρεσσιονιστικό». Το ιμπρεσσιονιστικό γνωστικό στυλ, είναι στενά συνδεδεμένο με την υιοθέτηση συγκεκριμένων αμυντικών μηχανισμών από τους ιστριονικούς ασθενείς. Οι ασθενείς αυτοί εμποδίζουν την επεξεργασία των πληροφοριών, με σκοπό να αμβλύνουν τα έντονα συναισθήματα. Απώθηση (repression), άρνηση (denial), αποσύνδεση και καταστολή, αποτελούν τις αμυντικές στρατηγικές που μειώνουν την συναισθηματική διέγερση. Το ιστριονικό γνωστικό στυλ, πιθανόν ευθύνεται για την αποτυχία του ασθενούς να ενσωματώνει ή να αναγνωρίζει τις επιπτώσεις, τις συνέπειες ή τις λεπτομέρειες των εμπειριών του. Από την άλλη πλευρά, αυτή η αναστολή της συναισθηματικής διέγερσης, σε γενικές γραμμές εναλλάσσεται με τις υπερβολικές συναισθηματικές εκδηλώσεις, που είναι σχεδιασμένες έτσι που να προκαλούν την ανταπόκριση των άλλων. Οι ιστριονικοί ασθενείς, εκτείνουν την προσοχή τους ολοκληρωτικά και διάχυτα, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα, είναι το αν τους προσέχουν οι άλλοι ή όχι. Ένας τελευταίος μηχανισμός άμυνας ο οποίος μπορεί να βρεθεί στους ιστριονικούς ασθενείς, είναι αυτή καθεαυτή η συναισθηματικότητα. Ο ασθενής, με το να γίνεται έντονα (αλλά όμως επιφανειακά και ρηχά) συναισθηματικός, μπορεί να αμύνεται σε ακόμη πιο έντονα και πιο ειλικρινή συναισθήματα, τα οποία επιθυμεί να αποφύγει . Η ρηχή συναισθηματικότητα, σε συνδυασμό με το ολοκληρωτικό, ιμπρεσσιονιστικό γνωστικό στυλ, εξυπηρετεί στο να κρατά τον ιστριονικό ασθενή μακριά από την επαφή με οποιεσδήποτε αυθεντικές συναισθηματικές καταστάσεις ή συμπεριφορές, απέναντι τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους.
Διάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ασθενείς με ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας είναι συχνά συνεργάσιμοι και πρόθυμοι να βοηθηθούν. Είναι συνηθισμένες οι χειρονομίες και οι δραματικές επισημάνσεις στην επικοινωνία τους και ο λόγος τους είναι έντονα χρωματισμένος. Οι δοκιμασίες των γνωσιακών λειτουργιών είναι συνήθως φυσιολογικές. Ωστόσο, σε αριθμητικές δοκιμασίες ή σε δοκιμασίες συγκέντρωσης μπορεί να παρατηρηθούν εμμονές. Η συγκινησιακή κατάσταση μπορεί επίσης να είναι ρηχή ή υποκριτική και οι ασθενείς συχνά ξεχνούν υλικό που είναι φορτισμένο συγκινησιακά. Τείνουν να υπερβάλλουν σκέψεις και συναισθήματα για να κερδίσουν την προσοχή και εκδηλώνουν συναισθηματικά ξεσπάσματα, δάκρυα και κατηγορίες όταν δεν κερδίζουν την προσοχή που λαχταρούν. Συνεχώς χρειάζονται επιβεβαίωση και οι σχέσεις τείνουν να είναι επιφανειακές.
Διαφορική διάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οριακή διαταραχή προσωπικότητας (Bordeline Personality Disorder): περισσότερο έκδηλα χαρακτηριστικά απόγνωσης, αυτό – ακρωτηριασμού και αυτοκτονικότητας. Οι διαταραχές μπορεί να συνυπάρχουν.
Διαταραχή σωματοποίησης (Somatoform Disorder): κυριαρχούν τα σωματικά ενοχλήματα.
Διαταραχή μετατροπής (Conversion Disorder): κυριαρχούν τα σωματικά συμπτώματα.
Εξαρτητική διαταραχή προσωπικότητας (Dependent Personality Disorder): λείπει ο έντονος συναισθηματισμός.
Ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου