ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

 

Αποδέκτες επιφανειακής απορροής στην Ελλάδα

Ελληνικές θάλασσες.

Η Ελλάδα είναι η ευρωπαϊκή χώρα με το μεγαλύτερο νησιωτικό σύστημα , αλλά και τις εντονότερες γεωμορφολογικές αντιθέσεις του παρακάτω χώρου. Εκτεταμένες αμμώδεις παραλίες αναπτύσσονται ανάμεσα σε απότομες βραχώδεις ακτές (π.χ. αμμώδεις ακτές των εκβολών του Ευρώτα μεταξύ των βραχωδών ακτών στο ακρωτήριο Ταίναρο και στο ακρωτήριο του Μαλέα) εκτεταμένα υποθαλάσσια πλατώματα εναλλάσσονται με αβυσσαλέες τάφρους (π.χ. υφαλοκρηπίδα του Β. Αιγαίου και τάφρος του Αγ. Όρους) συνθέτοντας τον αντιφατικό χαρακτήρα των ελληνικών θαλασσών.

Αναφέρθηκε ήδη ότι οι ελληνικές θαλασσσες αποτελούν τμήμα της ΝΑ Μεσογειου που ειναι μια από τις ολιγοτροφικές περιοχές του παγκοσμίου ωκεανού. <θάλασσες για τουρίστες και όχι για ψαράδες > κατά τη χαρακτηριστική φράση του διάσημου Ισπανού Υδροβιολογόυ R. Margalet. Βαθυγάλαζο χρώμα νερών , μεγάλη διαύγεια, κορεσμός σε οξυγόνο, μικρή περιεκτικότητα σε θρεπτικά άλατα, μικρή παραγωγικότητα και μεγάλη βιοποικιλότητα ειναι τα γενικά χαρακτηριστικά των ελληνικών θαλασσών

Υπάρχουν βέβαια και οι ημίκλειστα όρμοι και κόλποι (π.χ Αμβρακικός, Θερμαϊκός) που παρουσιάζουν φαινόμενα ευτροφισμού, άλλα δεν είναι τίποτα περισσότερο απο τις εξαιρέσεις του γενικού κανόνα

Οι ελληνικές θάλασσες διαφέρουν πολύ απο τις άλλες ευρωπαϊκές θάλασσες (π.χ Βόρεια Θάλασσα , Βαλτική Θάλασσα ) αλλά και τις θάλασσες της δυτικής Μεσογείου. Για το λόγο αυτό ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός έργων κτιρίων και πόλεων μέσα σε επαφή με τη θάλασσα , αλλά και γενικότερα η διαχείριση του ελληνικού παράκτιου χώρου, πρέπει να αντιμετωπίζεται απο τους ειδικούς επιστήμονες ως μια νέα πρόκληση, που δεν μπορεί να δεχτεί έτοιμες λύσεις απο τη διεθνή εμπειρία.

Ελληνικές λίμνες

Οι φυσικές λίμνες . Μέχρι τα μέσα του 20 ου αιώνα οι λίμνες της χώρας , παρουσίαζαν ολιγοτροφικά χαρακτηριστικά για τους λόγους που αναφέραμε ήδη. Όμως στο διάστημα 1960

– 1990 , λόγω δραματικών αλλαγών στο πρότυπο διαχείρισης της γεωργικής γης ,αλλά και στο πρότυπο ανάπτυξης των επαρχιακων πολεων της χώρας, οι λίμνες δεχτήκαν σημαντικές ανθρωπογενείς πιέσεις .

(αλόγιστη χρήση λιπασμάτων, διοχέτευση ακατέργαστων αστικών λυμάτων. Αν προστεθεί και το πρόβλημα της υπερβολικής άντλησης νερών για αρδρευση οδήγησαν τις φυσικές λίμνες σε ένα ακραίο ανθρωπογενή ευτροφισμο, με μόνιμο πρασίνισμα των νερών, τους μαζικούς θανάτους ψαριών, τις απότομες μεταβολές στη στάθμη των νερών και τη συχνή δυσοσμία ν (π.χ λίμνη Καστοριάς, λίμνη του Λαγκαδα) Από τον κανόνα ξέφυγαν οι ορεινές π.χ. Πρέσπα)

Τεχνητές λίμνες

Δημιουργήθηκαν οι περισσότερες 1960-1970 με φράγματα σε ορεινές κοιλάδες με σκοπό την ηλεκτροπαραγωγή. Άρχισαν να κατασκευάζονται και μικρότερες (λιμνοδεξαμενές)

Γενικά οι τεχνητές λίμνες της χώρας παρουσιάζουν εξαιρετικά καλή οικολογική ποιότητα

Άλλες μετατρέπονται σε κέντρα ορεινού τουρισμού, λόγω μείωσης του βάθους τους από φερτά υλικά (λίμνη Πλαστήρα) ////

Εισαγωγή στο Φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Το φυσικό περιβάλλον Τόμος Α Ανδρούτσου, Γεωργίου, Δημητρακόπουλος, Καρτάλης, Παναγιωτίδης, Σταματόπουλος. Πάτρα 1999