ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ;

 

Αμφισβητώ άρα υπάρχω Είπε ο Ρενέ Ντεκάρτ. Προσέγγιση!

Μπορώ να αμφιβάλλω λοιπόν για όλα όσα σκέφτομαι και πιστεύω, αλλά για ένα πράγμα σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αμφιβάλλω, δηλαδή για το ότι αμφιβάλλω.//////

Αμφιβάλλω για τις αξίες της κοινωνίας και του ατόμου. Αξία είναι από το ρήμα άγω. Είναι κάτι σαν αγωγοί μέσα από τους οποίους οδηγείται το άτομο

Πώς δημιουργούνται οι Αξίες; Οι άνθρωποι κάθε εποχής με βάση τις γνώσεις τους δημιουργούν ένα κοσμοείδωλο. Κάπως σαν να σκηνοθετείται το σύμπαν για να βρει το ρόλο του ο άνθρωπος. Αυτή είναι η κοσμοεικόνα του ανθρώπου. Μέσα στις κοινωνικές διεργασίες διαπιστώνεται στη διαχρονικότητα της ανθρώπινης ψυχολογίας, παρά την ατομικότητα του καθενός, η ύπαρξη κοινών αναγκών και φόβων. Ανάλογα με τα κριτήρια της κάθε εποχής ο άνθρωπος εξηγεί το χθες, ζει το τώρα, προδιαγράφει το αύριο. Έτσι δημιουργείται το πνευματικό <εγώ> μιας εποχής. Κάθε εποχή όμως, έχει και το υλικό της <εγώ> Άλλες είναι οι υλικές και τεχνικές δυνατότητες, άλλες οι υλικές ανάγκες και άλλες οι οικονομικές σχέσεις των ανθρώπων κάθε ιστορικής περιόδου. Αυτοί γενικά είναι οι όροι που διαμορφώνουν τις αξίες .

Γιατί αμφισβητούνται οι αξίες; Καταλύτης για την αμφισβήτηση είναι ότι η κρίση και η νόηση του ανθρώπου με πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια κρίνει και απορρίπτει, παρά οργανώνει και θέτει. Αυτό συμβαίνει και με τις αξίες, που συγχρόνως ενώ η νόηση απορρίπτει, η θέληση και το συναίσθημα γαντζώνονται αγωνιωδώς από αυτές. Αργά ή γρήγορα ο νους και η γνώση ξεχειλίζουν και στη μέση οι αξίες συγκλονίζονται, οπότε οι άνθρωποι βγαίνουν από τις ασφαλείς τους νόρμες! (Κερδίζουν τα συμφέροντα τελικά, απο τις παρατάξεις. της αμφισβήτησης)

. Έτσι οι αξίες κρίνονται, απορρίπτονται, ή παγιώνονται ιστορικά. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πηγμένες αξίες που παραμένουν αμετάβλητες, και ανεξάρτητες για τις ανθρώπινες ψυχές, και αυτές είναι αξίες αναλλοίωτες. Οι άλλες είναι εκτεθειμένες στην ιστορική ροή, στον υποκειμενισμό των ατόμων και των εποχών, και στη γνώση. Ο εποχές που ζουν στην αμφισβήτηση είναι επικίνδυνες και θολές.(σαν τη δική μας μέσα στο σύμφυρμα εγκεφάλων και κοινωνιών )

Μέσα στην ιστορία υπάρχει αλλαγή του κοσμοειδώλου και κοσμοθεωριών, με βάση τα επιστημονικα και τεχνολογικά επιτεύγματα του ανθρώπου (που πιστεύει μέσα του οτι ειναι Θεός και ανεβαίνει το εγώ του σαν να ειναι κυρίαρχος των πάντων)

Αμφισβήτηση των πάντων, τώρα έρχονται τα ρομπότ.

Ας αρχίσουμε με το θρησκευτικό και γεωκεντρικό Σύμπαν του Πτολεμαίου. Ακολουθεί η επιστημονική εποχή με το Γαλιλαίο και τον Κέπλερ, αποδεικνύοντας ότι η γη και οι άλλοι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τον ήλιο, μια γνώμη που είχε διατυπώσει ο Κοπέρνικος προκαλώντας μια αμφισβήτηση. Με το Γαλιλαίο η αγαπημένη και οικεία γη ασημαντοποιείται στις συνειδήσεις των ατόμων, μπροστά στο Σύμπαν. Ακολουθεί ο Νεύτων, και μεταβάλλεται το στερέωμα της επιστήμης. Η ασφάλεια της Πίστης υποκαθίσταται απο τον ορθολογισμό. ο Αϊνστάιν δείχνει τη σχετικότητα, και ο άνθρωπος παραδέχεται ότι η απολυτότητα δεν ταιριάζει με τη φύση, αλλά είναι δική του επινόηση. Την ίδια σχεδόν περίοδο η σιγουριά της ύλης δίνει τη θέση της στο στροβιλισμό της ενέργειας. Ο Έγελος μεταφέρει τον ορθολογισμό του στην οικονομία, γεννώντας τον ιστορικό διαλεκτικό υλισμό. Η απαισιοδοξία του Σοπενχάουερ και του Νίτσε αμφισβητεί τον ιδεαλισμό και υλισμό

Συγχρόνως ο Φρόυντ αναφέρεται στη συνείδηση και το υποσυνείδητο. Ο Δαρβίνος θέτει τη δύναμη ως κριτήριο επιβίωσης και κυριαρχίας, αλλά νόμοι του Μέντελ τον μεταβάλλουν. Ο άνθρωπος της Αναγέννησης (15 ος) ανέμελος,(με τις τέχνες που εξανθρωπίζουν, Ιταλία, ζωγραφική γλυπτική , Μικελαντζελο κλπ) που τον διαδέχεται ο ασκητικός τύπος της Μεταρρύθμισης. (Λούθηρος 16 ος)

Ο αριστοκράτης πέφτει στη κρίση του διαφωτιστή. Ατέλειωτα τα παραδείγματα.. Οι στατιστικές της Ουνέσκο, δείχνουν ότι οι ανθρώπινες γνώσεις και οι πληροφορίες, αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος κινείται σαν εκκρεμές κενός μέσα στο παρον, είναι ευχαριστημένος αν το ζήσει ανώδυνα, και πολλές φορές, νοιώθει τις αξίες του σαν ενοχλήσεις.

Βλέπει ότι μέχρι να γεννηθεί μια αξία αμέσως αρχίζει να ξεψυχάει. Μέσα σ αυτή την εποχή , αν κάποιος βρεθεί σε μια πράξη που είναι ενάντια στην ηθική του, τότε δεν αποφεύγει τη πράξη αλλά την ηθική του. Το ίδιο άτομο μπορεί να έχει 2 και 3 ηθικές, ανάλογα με τον αν είναι υποκείμενο, αντικείμενο, ή παρατηρητής μιας πράξης.

Σε αυτές ανήκει και η δική μας εποχή

Τα παιδιά χρειάζονται αξίες, μαζί με την αναλλοίωτη Πνευματικότητα, ώστε ο εγκέφαλος να έχει αναπτύξει και τα 2 ημισφαίρια. Γενικά. Στο δεξί είναι η πνευματικότητα και τα συναισθήματα, στο αριστερό ο ορθολογισμός και η λογική. Το κύτταρο της κοινωνίας το άτομο και κατ επέκταση η κοινωνία, απαιτεί συγκερασμούς εξισορρόπησης ημισφαιρίων και ξεφούσκωμα του εγώ. Ανύψωση της ψυχής και επίγνωση του επέκεινα . Τη ρήση του Πλάτωνα, ότι φιλοσοφία εστι μελέτη θανάτου, ώστε να ξέρει τους νόμους του αιτίου και του αιτιατού , της Δημιουργικής Αρχής. Με τέτοιους συνδυασμούς ωφελείται η κοινωνία ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗ ΜΑΝΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ