Έκτος από τα παιδιά, στις κοινωνίες μας υπάρχουν και οι ηλικιωμένοι που βρίσκονται μόνοι τους , ίσως και στη γειτονιά μας και στις δομές. Όχι μόνο γι αυτές τις ήμερες του Πάσχα, πρέπει γενικά τα παιδιά μέσα στις ασχολίες τους, να συμπεριλάβουν και αυτή την κατηγορία των ατόμων. Έτσι θα μάθουν ν αγαπούν και να σέβονται τους προγόνους τους και ηλικιωμένους γενικά , ν αγαπούν τους παππούδες τους ειδικά΄, αλλά και να συμπονούν και να βοηθούν πρακτικά τους ηλικιωμένους που έχουν ψυχολογική και οικονομική ανάγκη, κυρίως ψυχολογική που έχουν άλλοι. Μπορεί να μη χρειάζονται τίποτα υλικό, να τους έχουν πάει κόκκινα αυγά, κουλούρια, τσουρέκια, γλυκά, φαγητά , αλλά να έχουν ανάγκη από ανθρώπινη ζεστασιά, απο μια ψυχή δίπλα τους, να μιλήσουν. Πρέπει οι νέοι να μάθουν να τους ακούν. Να τους μάθουν επίσης οι νέοι κατι, π.χ, το ταμπλετ όπως όπως, για να νιώσουν οτι υπάρχουν η να κάνουν ένα φαγητό που έφτιαχναν όταν ήταν νέοι ,μαζί με τους νέους, για να θυμηθούν κάτι απο τη ζωή τους.
Ακόμα και άνοια να έχουν ,χαίρονται με αυτά, έστω και αν το ξεχάσουν σε λίγο. Φεύγει η ψυχή τους χαρούμενη και το εισπράττουμε
Να τους μιλήσουν οι νέοι με κάποια παραβολή (αν καταλαβαίνουν ) για το ταμπού του θανάτου, ώστε να μη φοβούνται. Όποιος θέλει θεολογικά, και όποιος θέλει μεταφυσικά, ψυχολογικά, ανάλογα με το επίπεδο του ηλικιωμένου. Η άνοια ναι μεν είναι εκφυλισμός του νευρικού συστήματος, αλλά για τον μεταφυσικό ψυχίατρο , θανατολογο, φιλόσοφο Γιάννη Αυγουστάτο το κάνει η ψυχή , γιατί φοβάται τον θάνατο και κατεβάζει διακόπτες στα συστήματα. Να είναι κάπως έτοιμοι για το τι θα αντιμετωπίσουν μετά. Στη θανατολογια, πρέπει να ξέρεις πώς θα συμπεριφερθείς εκείνες τις στιγμές τ ου περάσματος στο Φως. Αν δεν έχουμε εκπαίδευση, πώς θα το ξέρουμε; Ποιος θα κάνει αυτό το μη συνηθισμένο έργο εθελοντικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου