Το κείμενο που ακολουθεί, είναι απόσπασμα από το βιβλίο Οι Μεγάλοι Μύστες του Εδουάρδου Συρέ,με πολλές εκδόσεις. Είναι ένα κείμενο, όχι πατερικο-θεολογικό, αλλά με μεταφυσική εσωτεριστική προσέγγιση ,χωρίς αρχαία Ελληνικά, περισσότερο για να αντιληφτούν οι νέοι εκλαϊκευμένα τη ζωή του Ιησού που για τη θρησκεία μας βέβαια είναι θεάνθρωπος, όχι απλός Μύστης.
“Η δημόσια ζωή του Ιησού εξιστορήθηκε από τα ευαγγέλια! Από όλα αυτά βγαίνει μια ενότητα σκέψης και ενέργειας, και αισθανόμαστε την ακατανίκητη παρουσία της πραγματικότητας και της Αλήθειας!
Ο Χριστός ξαναγυρίζει στις όχθες της Νεκράς θάλασσας στην πατρίδα τους τη Γαλιλαία, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Με απόλυτη προσφορά ήρθε να μοιράσει στους ανθρώπους αυτή τη Βασιλεία του Ουρανού . Έλεγε Πιστέψτε, Αγαπήστε, Ενεργήστε, και η ελπίδα ας γίνει ψυχή των πράξεών σας. Υπάρχει πέρα απ αυτή τη γη ένας κόσμος ψυχών μια ζωή πιο τέλεια. Το ξέρω έρχομαι από εκεί και εκεί θα σας οδηγήσω. Μα δεν αρκεί μόνο να επιθυμείτε. Για να φτάσετε , πρέπει να αρχίσετε να το συνειδητοποιείτε μέσα σας κατ’ αρχάς, και μέσα στην ανθρωπότητα στη συνέχεια!
Με τι μέσον; Με την Αγάπη και την έμπρακτη ευσπλαχνία! Κήρυσσε στηn όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ , μέσα στις βάρκες των ψαράδων κοντά στις πηγές που αφθονούσαν τότε ανάμεσα στη Καπερναούμ, τη Βησθαϊδά και τη Χοραζίν. Γιάτρευε τους αρρώστους με ένα βλέμμα, με μια προσταγή, συχνά με μόνη την παρουσία Του. Τα πλήθη Τον ακολουθούσαν. Πολλοί μαθητές είχαν γίνει πιστοί Του. Τους διάλεγε ανάμεσα στους ανθρώπους του λαού, τους ψαράδες, τους τελώνες. Ήθελε χαρακτήρες ευθείς και αγνούς φλογισμένου και πιστούς, και τους κυρίευε.
Μια ματιά Του έφτανε να διακρίνει μια ψυχή. Δεν είχε ανάγκη άλλης δοκιμασίας, όταν έλεγε. Ακολούθησέ με και Τον ακολουθούσαν! Ήξερε τις πιο κρυφές σκέψεις των ανθρώπων οι οποίοι συγχυσμένοι αναγνώριζαν Τον Δάσκαλο. Ο Ιησούς άρχισε να πραγματοποιεί μέσα στην ομάδα Του το Βασίλειο του Ουρανού που ήθελε να φτιάξει στη γη. Η επί του Όρους Ομιλία προσφέρει εικόνα αυτού Του Βασιλείου ήδη σχηματισμένου σε βλαστό, μαζί με την περίληψη της λαϊκής Διδασκαλίας του Χριστού!
Στην κορυφή του λόφου, είναι καθισμένος ο Δάσκαλος, και οι μαθητές μαζεύονται στα πόδια Του. Πιο κάτω ο λαός δέχεται αχόρταγα τα λόγια Του! Τι αναγγέλλει ο νέος Δάσκαλος; Τη νηστεία; Τις μετάνοιες; Την ταπείνωση της σάρκας; Όχι. Λέει! Μακάριοι οι πτωχοί στο πνεύμα, γιατί η Βασιλεία των Ουρανών τους ανήκει! Μακάριοι αυτοί που θρηνούν, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν.
Αναλύει έπειτα τις τέσσερις επίπονες αρετές! Τη δύναμη της μετριοφροσύνης, της συμπόνιας για τους άλλους, την ταπεινή καλοσύνη της καρδιάς, της πείνας και της δίψας για δικαιοσύνη. Μακάριοι αυτοί που έχουν αγνή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό.
Ο Λόγος Του ανοίγει διάπλατα στα μάτια των ακροατών τον ουρανό που λάμπει πάνω από το Το Κεφάλι Του Δασκάλου! Αγαπάτε τον πλησίον σας ως εαυτόν, και να είσαστε τέλειοι όπως και ο ουράνιος πατέρας είναι τέλειος Μαζί με τη Δημόσια Διδασκαλία Του ο Ιησούς, έδωσε μια εσωτερική Διδασκαλία στους μαθητές Του που έφτανε στο βάθος των Πνευματικών Αληθειών! Αυτές οι αλήθειες όμως καταπνίγηκαν από διάφορα συμφέροντα μετά τον δεύτερο αιώνα !
Για αυτούς που εμβάθυναν στη διδασκαλία των Μυστηρίων η εσωτερική σκέψη του Χριστού ζωντανεύει, όχι μόνο τους μικρότερους λόγους , αλλά και τις πράξεις, όλης Του της ζωής! Είναι πασιφανής μέσα στα Ευαγγέλια του Ιωάννη.. Παράδειγμα που αγγίζει το βασικό σημείο της διδασκαλίας είναι το εξής.
Ο Ιησούς είναι περαστικός από την Ιερουσαλήμ. Δε κηρύσσει ακόμα στο ναό, αλλά θεραπεύει τους αρρώστους και διδάσκει στους φίλους. Το έργο της Αγάπης πρέπει να ετοιμάσει το έδαφος όπου θα πέσει η καλή σπορά. Ο Νικόδημος μορφωμένος Φαρισαίος είχε ακούσει να μιλούν για τον Χριστό. Γεμάτος περιέργεια, αλλά μη θέλοντας να εκτεθεί στους δικούς του, ζητά μυστική συνομιλία με τον Χριστό.
Ο Ιησούς συμφωνεί. Ο Νικόδημος φτάνει τη νύχτα στη κατοικία Του και του λέει. Δάσκαλε ξέρουμε ότι είσαι σοφός απεσταλμένος του Θεού, γιατί κανένας δε ξέρει να κάνει τα θαύματα που κάνεις εσύ, αν ο Θεός δεν είναι μαζί του. Ο Νικόδημος ρωτά αν ο άνθρωπος μπορεί να γυρίσει στη κοιλιά της μητέρας της και να γεννηθεί δεύτερη φορά.. Ο Ιησούς απαντά. Αλήθεια σας λέγω ότι , αν ένας άνθρωπος δε γεννηθεί από νερό και πνεύμα δε μπορεί να μπει στη Βασιλεία του Θεού.
Το νερό εδώ παριστάνει τη διάχυτη διανοητική Αλήθεια, με τρόπο γενικό. Εξαγνίζει τη Ψυχή και αναπτύσσει τον πνευματικό καρπό της. Έτσι μιλά ο Ιησούς μπροστά στον Νικόδημο, στην ησυχία της Ιερουσαλήμ. Μια μικρή λάμπα τοποθετημένη ανάμεσά τους φωτίζει λίγο τις θαμπές μορφές. Τα μάτια του Δασκάλου λάμπουν με μυστηριώδη ακτινοβολία μέσα στο σκοτάδι. Πώς να μη πιστέψεις στη ψυχή κοιτώντας αυτά τα μάτια; Ο Φαρισαίος βλέπει ένα κόσμο καινούργιο. Αισθάνεται τη ζέση να τον έλκει.
Οι δώδεκα –δεκατρείς με τα Δάσκαλο- συναθροίστηκαν στο υπερώο ενός σπιτιού της Ιερουσαλήμ. Ο άγνωστος φίλος που φιλοξενούσε τον Ιησού είχε στολίσει το δωμάτιο με ακριβό χαλί. Κατά τη συνήθεια της Ανατολής οι μαθητές και ο Δάσκαλος ξαπλώθηκαν τρεις τρεις σε τέσσερα πλατιά ντιβάνια τοποθετημένα γύρω απτο τραπέζι. Ο Ιησούς είπε Επιθύμησα να φάω μαζί σας αυτό το Πάσχα, γιατί σας λέω ότι δε θα ξαναφάω μέχρι να ολοκληρωθεί η Βασιλεία των Ουρανών.
Κατά το έθιμο των Εβραίων στο δείπνο του Πάσχα έτρωγε κανείς χωρίς να μιλά, πικρά χόρτα και χαροσέτ. Τότε ο Ιησούς πήρε το ψωμί και αφού το ευλόγησε , το έκοψε και τους έδωσε λέγοντας. Αυτό είναι το σώμα μου που το δίνω σε εσάς, κάντε το στη μνήμη μου Τους έδωσε επίσης το κύπελλο λέγοντας. Αυτό το κύπελλο είναι η Καινή Διαθήκη στο αίμα μου που χύνεται για εσάς. Αυτός είναι ο θεσμός του Δείπνου σε όλη του την απλότητα, που περικλείει πολύ περισσότερα πράγματα από όσα μπορούν να ειπωθούν ή να κατανοηθούν.
Η μετάληψη με το ψωμί, αυτό το ποιόν τους σταχιού, σήμαινε τη γνωριμία της επίγειας ζωής συγχρόνως με την κοινοκτημοσύνη των προϊόντων της γης, και στη συνέχεια την τέλεια ένωση των αδελφών. Η μετάληψη με το κρασί, το αίμα του σταφυλιού το διαπερασμένο από τον ήλιο, σήμαινε το μοίρασμα των ουράνιων αγαθών, τη συμμετοχή στα πνευματικά μυστήρια και τη θεία γνώση. Μέσω αυτών των μυστηρίων ο Ιησούς διευρύνει την αδελφότητα και τη μύηση σε όλη την ανθρωπότητα…”
Ετυμολογία Πάσχα. Αφήνει έναν απόηχο αόριστο και ακαθόριστο τού πάσχω. O Χριστός είναι επιθετικός προσδιορισμός ονομάτων δηλαδή κοσμητικό επίθετο κι όχι όνομα. Απo το αρχαίο ρῆμα χρίω, νέο ελληνικά χρίζω, δηλαδή ο χρισμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου