Αφού γίνεται τόσος ντόρος με το <πατρίς θρησκεία, οικογένεια>, καθότι άλλοι λένε ότι είναι της χούντας σύνθημα, άλλοι πάλι ότι αυτό είναι το σωστό, ας το προσεγγίσουμε κάπως απο μια πλευρά. Αν το αναλύσουμε από όλες θέλουμε 40 σελίδες.
Το θέμα είναι τι εννοούμε κάθε εποχή με την κάθε λέξη. Τώρα θα αναφερθώ στην <οικογένεια> που παρατήρησα μερικά κοινωνικά φαινόμενα, όχι τα συνήθη που λέμε, ότι δεν δίνουν σημασία, κλπ.
Μέσα στην αλλαγή κοσμοειδώλου και κοσμοαντίληψης, παρατηρώ το εξής κοινωνικό φαινόμενο εν όψει Πάσχα.
Παλαιότερα , οι νέοι άνθρωποι , νέα ζευγάρια με οικογένειες νέες, ήταν < υποχρεωμένοι> κοινωνικά και οικογενειακά (όχι πάντα γιατί το ήθελαν μέσα τους) να κάνουν Πάσχα με τους παππούδες και γιαγιάδες οπου και αν ευρίσκοντο, με την προϋπόθεση βέβαια, οτι δεν ήταν οι παππούδες στο ίδρυμα
Την τελευταία δεκαετία, βλέπω αυξανόμενα, ότι τα νεα ζευγάρια , πλέον, δεν κάνουν γιορτές μαζι με τους γονείς τους ,αλλά παίρνουν τα παιδιά τους και φεύγουν και το σημαντικότερο είναι οτι οι γονείς παππούδες, είναι πολύ ευχαριστημένοι για αυτό. (παλαιότερα έλεγαν, γιατί να μου το κάνουν εμένα αυτό κλπ)
Βλέπεις λοιπόν παντού παππούδες και γιαγιάδες με φίλους τους, με συντρόφους τους , με συζύγους τους, μόνους τους να πηγαίνουν εκδρομές, βόλτες για φαγητό , στη θάλασσα, ακόμα και το Πάσχα. Πολύ σημαντικό γιατί δεν θεωρούν οτι είναι κάτι άσχημο. Και πρέπει να είναι με τα παιδιά τους και εγγόνια τους, τα οποία τα περνούν πολυ ωραία.
Παλαιότερα στα χωριά ειδικά, δεν θα τολμούσαν να το κάνουν αυτό. Θα τους συζητούσαν όλοι και αυτοί θα ήταν μεσα στην κατάθλιψη, ενώ τώρα είναι χαρούμενοι, και χωρίς υποκρισίες, που είναι μονο θετικό
Εχει αλλάξει το μοντέλο της οικογενείας και εγώ το βλέπω ως θετικό, αφού μεσα τους δεν καταπιέζονται ολες οι πλευρές. Παππούδες, παιδιά και εγγόνια και κάνει η κάθε κατηγορία ο,τι την ευχαριστεί, χωρίς παράπονα και καταθλίψεις
Πολλοί άνθρωποι έλεγαν παλαιότερα, για να πάμε εμείς κάπου Πάσχα, πρέπει να πεθάνουν οι γονείς μας. (άδικο, αλλά μπορεί οι γονείς να ήταν νάρκισσοι)
Τώρα αυτα έχουν εξατμιστεί.
Αν υπάρχει αγάπη ,δέσιμο, έννοια του ενός για τον άλλον, διατήρηση των ιδίων αξιών, και με το λαπτοπ να μιλήσουν μέσα από την έρημο Σαχάρα η μέσα απο ινγκλου , είναι μια αγαπημένη οικογένεια
Έχει άλλη έννοια η λέξη απόσταση. Τώρα έχουν εκμηδενιστεί οι αποστάσεις, και είναι συνάρτηση και της λέξης οικογένεια , καθώς και των λέξεων < φυσική παρουσία>
Αν υπάρχει πνευματικό έλλειμμα , συμφέροντα κλπ και μέσα στο ίδιο σπίτι να είναι ως φυσικές παρουσίες, είναι μόνο γένος μέσα στην οικία, χωρίς συναίσθημα.
Οι προσκολλήσεις στα παιδιά μας και εγγόνια μας δεν δείχνουν ψυχική υγεία και ισορροπία. Η αγάπη δεν είναι προσκόλληση.
Πρέπει οι νέες οικογένειες να αυτοσχεδιάζουν για τη ζωή τους, χωρίς να αισθάνονται ότι θα στενοχωρήσουν τους γονείς τους Οι ενήλικες πρέπει να ειναι αυθύπαρκτοι με δικά τους ενδιαφέροντα, δικη τους ζωή, δικές τους σχέσεις, πάντα με αγάπη και προσφορά μέσα τους για τα παιδιά τους , τα εγγόνια τους και άλλους ανθρώπους που έχουν ψυχική και οικονομική ανάγκη. Έτσι ανυψώνεται η ψυχή τους, όχι όταν γίνονται κολαούζα στις προεκτάσεις των κυττάρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου