ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΉ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Ὁ Ἀπρίλης, ξανθὸς, ἀρχοντιὰ φουμισμένη,
Ζαχαρένια θωριὰ, ὁ Ἀπρίλης πεθαίνει·
Καὶ ὁ Μάϊς ἀπάνου του γέρνει,
Χαροκόπος λεβέντης, μὰ δίχως μυαλὰ,
Καὶ τοῦ φρόνιμου Ἀπρίλη τὰ μάτια σφαλᾷ,
Καὶ τὰ πλούτη του πέρνει.

Ὁ Ἀπρίλης σωροὺς θησαυροὺς καὶ καλούδια,
Τί πουλιὰ, τί νερὰ, τί δροσιαὶς, τί λουλούδια,
᾿Σ τὰ παλάτια τὰ πράσιν’ ἀφίνει!
Κ’ ἀπ’ τὴν ἴδια στιγμὴ, ἀπ’ τὴν πρώτη νυχτιὰ
Σὲ μεγάλη ὁ Μάϊς γιορτὴ μ’ ἀπληστία
Τ’ ἀραδιάζει, τὰ χύνει.

Μὲ τ’ ἀηδόνια καλεῖ τὴ χαρὰ καὶ τὴ χάρι·
Ὅπου νιᾶτα, παιδὶ, λυγερὴ, παλληκάρι,
Ὅπου φτώχεια, ὅπου πλοῦτος γελάει,
Τοῦ γλυκοῦ μηνυτῆ καταφτάν ἡ λαλιὰ·
Ἡ ζωὴ μὲ ὁλάνοιχτη τρέχει ἀγκαλιὰ
᾿Σ τὸ τραπέζι τοῦ Μάϊ.

Τῆς αὐγούλας τὸ φῶς πολυέλαιο ἔχουν,
Τραγουδοῦν κι’ἀγαποῦν καὶ θερίζουν καὶ τρέχουν.
᾿Σ τ’ ἀποφάγια ‘σὰν ‘πρόβαλ’ ἡ μέρα,
Φεύγ’ ἡ νιότη χορτάτη καὶ φεύγ’ ἡ ζωὴ,
‘Σ ταῖς ἀγάπαις ἡ χάρι, ἡ χαρὰ ‘ς τὴ βοὴ,
Τὸ παιδὶ ‘ς τὴ μητέρα.